☆𝑩𝒂𝒏𝒂 𝑮𝒆𝒓𝒊 𝑫𝒐̈𝒏 𝑳𝒆𝒚𝒅𝒊𝒎 ➪ 𝐿𝑎𝑑𝑦𝑁𝑜𝑖𝑟

𝑂𝑛 𝐷𝑜𝑘𝑢𝑧

OY SINIRI: 10-14
YORUM SINIRI: 100-120

Marinette

Zamansız gelen çağrılardan biriydi. Genç bir kızın bu saatlerde bu saatlerde dışarıda dolanması korkutucuydu. Uğur Böceği dahi olsam korkabiliyordum çünkü şu an ne beni koruyacak güçlerim ne de savunacak silahım vardı.

Sivil formumla sokaklarda başıboş dolanıyordum.

Usta Fu, acil bir durum olduğunu belirterek kılık değiştirmiş biçimde beni evine çağırmıştı. Maske takmamı özellikle vurgulamışve kendime dair hiçbir iz barındırmamam gerektiğini belirterek gelmem gerektiğini söylemişti.

Altıma dar kotumu, üzerime de düz uzun kollu bir badi giymiştim. Badimin üzerine ilkbahar rüzgarından korunmak için kapüşonlu bir ceket almıştım. Spor ayakkabılarım yerde yok denecek kadar az ses çıkartıyordu. Kimliğim hiçbir şekilde deşifre olmasın diye saçlarımı da açık bırakmıştım.

Telefonumu acil bir şey olursa diye avuçlarımda sımsıkı tutuyordum. Tikki ceketimin içinden bana bakıyordu. Olabildiğince hızlı adımlarla yürürken birkaç sokak öteden yüksek sesle çığlık atan adamların sesini duydum.

Muhtemelen içip içip sızan tiplerdi fakat beni görmeleri isteyeceğim son şeydi çünkü bir vatandaşın gözü önünde dönüşmek hem halk arasında kılık değiştirip dolaşıyormuşuz hissi uyandırabilir hem de bende oluşacak sinir kat sayısına hakim olamayıp elimden kaza çıkmasına sebep verebilirdi.

Ses çıkarmadan kaldırımda yürürken Usta Fu'nun evinin olduğu sokağa az kalmıştı. Gitmem gereken güzergahtaki bir sokağa girdiğimde yanıp sönen arızalı lamba cabasıydı. O esnada az önceki alkollü adamların sesi kulaklarımda çınladı. Buraya doğru geldiklerini görünce bir apartmanın girişine saklandım.

Önümden aylak aylak sallanarak geçen adamlara baktım. 3-4 kişilik 20-25 yaşındaki bir erkek grubuydu. Benim olduğum konumdan uzaklaştıklarından emin olduğumda gizlendiğim delikten çıktım.

Acele adımlarla her türlü oluşan sesten etkilenerek ezbere bildiğim eve doğru ilermeye devam ettim.
Yanıp sönen lambaların sayısı artıyordu. Galiba bu bölgede elektrik kesintisi fazla oluyordu.

Hiç aydınlatması olmayan bir caddeye girdiğimde kapalı dükkanlar, sessiz araçlar ve yüksek binalar gözüme dev gibi görünmüştü. Yutkunarak devam ederken arkamda ayak sesleri duymamla naneyi yediğimi varsaydım. Adımlar arkamdan daha da hızlanarak geldiğinde kolumu yakaladı. Çığlığı basmayı planlıyordum ki ağzımın kapatılması ve bileklerimden tutulmamla durmak zorunda kaldım.