☆𝑩𝒂𝒏𝒂 𝑮𝒆𝒓𝒊 𝑫𝒐̈𝒏 𝑳𝒆𝒚𝒅𝒊𝒎 ➪ 𝐿𝑎𝑑𝑦𝑁𝑜𝑖𝑟

𝑂𝑛 𝑆𝑒𝑘𝑖𝑧

YORUM SINIRI: 120
OY SINIRI: 10-14

SATIR ARASI BÖLÜM İSTİYORUM, İYİ OKUMALAR<3

Marinette

Kış; eriyen kardan oluşan süzülüp giden bir mevsimdi. Arkasında inlerine saklanmış insan topluluğunu terk etmiş ve başkalarına sert işkencesini yaşatacaktı. Bu soğuk mevsim sadece işkence değildi. Mutlu anlara da sahipti: Yeni yıla sevgilimle beraber girmemizi sağlayan öpücük, beraber olmaya karar verdiğimiz gün hep beyaz mevsimin eseriydi.

Baharın gelmesi ile canlanan yeni bir dünya vardı ancak Kara Kedi ve benim için yer, zaman, mekan fark etmeksizin değişmeyen bir rutin vardı: Şehri saldırılardan korumak.

Tekrardan bir görev başındaydık ve gökyüzü bizden yanaydı. Hawk Moth'un göndermiş olduğu ilginç bir yaratık söz konusuydu. Akumatizenin gücünü, sihirli eşyasını kavramak bizi zorlamıştı.

Adının Catalyzer olduğunu söyleyen biriydi. Robot benzeri iri kıyım bir bedeni vardı. Ortalama iki metre boyunda çelikten bir zırh ile donatılmış suratı demir bir maske ile kapalıydı. Korku evlerine giren insanları korkutmak için mikrofonda farklı ve yüksek bas ile konuşan robotik bir sese sahipti.

(Güzel okurlarım; çoğunuz kız biliyorum da hiç Transformer's izlemediniz mi? Oradaki gibi bir robot fakat daha minyonu.)

Sıradan bir akumatizeden daha farklıydı. Olduğundan daha hızlı, daha güçlü, daha çok gizli silah ve malzeme bulunduran. Gözlerimi kırpıştırdım. Yanımda arkasına gizlendiğimiz aracın bagaj tarafından Catalyzer'ı inceleyen siyahlar icindeki partnerime baktım. Düşmanı en ince ayrıntısına kadar ezberlemeye çalışıyordu.

Dikkatini ondan çekip başını bana döndürdüğünde dudaklarına ufak bir buse kondurdum. Bunu yapmamla koyulaşan göz bebekleri ve çatılan kaşlarını görebileceğim bir görüntü oluşmuştu. "Sana kaç bin defa söyledim. Görev esnasında bu tarz davranışlar sergileme diye." Bir eliyle alnına dökülen saçları da kaldırarak alnını mest etti. "Neden?" diyerek yüzüne yaklaştım.

Beni fark etmesiyle geri çekilip kaçarcasına aracın kaporta tarafına doğru kaçtı. Arkasında bir dükkan camı vardı ve köşeye sıkışmıştı. "Uğur Böceği uzaklaş!"

Burun buruna geldik. Şu an sırtı duvara yaslı tamamen altımda kalmış bir yavru kediydi. Gerilen suratından ve göğsünün inip kalkma hızından heyecanı belli oluyordu. "Güzelim lütfen." Nefeslerimiz birbirine çınlarken başını kaldırdı, sert yutkunma sesisinin duydum. "Bak şu an gerçekten oyalanmamamız gerekiyor."