Narinig ko ang tawanan ng dalawa kaya bumalik na rin ako sa sala. Pagkadating ko ay nag hahahampasan sila na unan. "Hoy! Mga walang hiyang 'to!" Sinuway ko sila.
They stopped what they were doing. Nagtawanan lang silang dalawa, hindi ko alam kung ano pero natatawa na rin ako. "What?" I asked Thalia. Umiling lang siya. Tinapunan ko naman ng tingin si Madi, nakangisi at nagpipigil ng tawahabang nakipag titigan kay Thalia.
"Nothing, nga pala. Uuwi na muna ako, babalikan ko kayo mga around five." Tinapun ni Madi ang hawak niyang unan kay Thalia. "Sasabay na ako sayo, wala akong dala na sasakyan." Thalia glanced at me and smiled. "Umayos ka, remember. Kailangan mo na palitan si Uno." Kinindatan niya ako tsaka nagmamadaling lumabas. Ngayon ko lang napansin na nakalabas na pala si Madi.
I'm left alone at home, there's still a long time left. Alas dos pa lang nang hapon kaya makakapag linis pa ako.
Una kong nilinisan ang kwarto ko bago ang kusina, sunod naman ay ang sala. While I was cleaning the living room, I lifted the minitable to remove hidden dust. I saw a small blue envelope so I picked it up and shook it out of the dust.
Matapos kong pagpagan ay nilapag ko muna sa minitable at nagpatuloy sa paglilinis. Nang malinis ko na ang buong paligid ay hinugasan ko ang nga pinagkainan namin kanina. I cleaned the house for a few more minutes, until I was tired so I took a shower because it was already three twenty-eight o'clock.
Pambahay lang muna ang sinuot ko kasi maaga pa naman at tinatamad pa akong ayusan ang sarili ko.
Naiisip ko pa rin si Uno. Nasaan na ba siya? Hindi man lang siya nagparamdam kahit text man lang, wala. Habang pinapatuyo ang basa kong buhok ay nakuha ng atensyon ko ang isang maliit na sobre na nakapatong sa mini table.
I sat for a moment and stared at the small envelope before I picked it up and slowly opened it. Nagulat ako sa nakita ko. Isang invitation letter. Invitation letter galing kay Uno. Magpapakasal na siya.
I was stunned by what I saw. Tears welled up in my eyes, my chest tightened, I couldn't understand what I was feeling, I was happy but sad.
Ikakasal na siya? Kaya ba hindi na niya ako dinadalaw? Kaya ba walang text o tawag akong na receive kasi ikakasal na siya?
My tears flowed so I wiped them away with the towel on my arm. Ibababa ko na sana pero may isa pang handwritten na naka tago sa likod. Sulat galing kay Uno.
" I know you were shocked by what you saw, Reign. But I'm really getting married in two weeks. Umalis na ako sa trabaho, si Ash na lang ang naiwan sa mansion kasama si manong Ambo at Manang Fe. Sa lola na muna ako titira sa ngayon, uuwi na kasi ako ng probinsya sa susunod na araw, Reign. I hope before I marry another woman, I just want you to know that you are the first woman I've ever been crazy about and I will never forget you. Sinubukan ko lahat, Reign. Sinubukan kong makipag hiwalay sa girlfriend ko kasi bumalik ka na, I tried to come closer to you pero wala pa rin. I was planning to tell your dad that I was going to court you, pero ikaw mismo ang gumawa ng dahilan para matuloy ang kasal. Ang hirap mo abutin, Reign. 'wag mong kakalimutan, kakampi mo pa rin ako" Umagos ang luha ko at halos hindi na ako makahinga dahil sa mga nabasa ko. Kakampi? Paano pa kita maging kakampi kung ikakasal kana?
"Palagi kang maganda sa paningin ko, sana kahit lumipas man ang panahon, Reign itatago mo pa rin ang kwintas na bigay ko sayo noong nasa kubo tayo. Matatagalan pa bago ulit tayo magkikita o baka nga hindi na mag krus ang landas nating dalawa. 'wag mo sana kalimutan na mahalaga ka, kamahal mahal ka at importante ka, Reign. Sa huli, minamahal kong kakampi. Walang tigil ang pag-agos ng luha ko, masakit ang lalamunan ko at gusto kong mag wala.
"Tangina, Uno!?" sigaw ko. inihagis ko ang sobreng hawak ko. "Gusto ko lang naman ng pagmamahal pero bakit ganito?" napagdiskitahan ko ang mga unan nasa tabi ko kaya naihagis ko kung saan.
Subrang sakit, hindi man lang pinaranas sa akin ng mundo ang pagmamahal na hinahangad ko. Si Uno na nga lang ang nakakakilala sa tunay na pagkatao ko mawawala pa. Sino pa ang magiging kakampi ko kung mawawala siya?.
I took out my cellphone and dialed Uno's number, hoping he would answer my call pero wala. Sampung beses kong tinawagan pero hindi niya sinasagot. "Come on, Answer MY CALL!!" Sigaw ko sa hawak king cellphone pero wala pa ding sumasagot.
"Fuck! What's wrong with you-" napahinto ako ng biglang may sumagot sa kabilang linya.
"Hello? Sino po sila?" Isang mahinhin at mahinang boses ng isang babae ang narinig ko mula sa kabilang linya. I have a feeling that she won't be Uno's wife.
"C-can I talk to U-uno?" My hands and knees are shaking, my chest hurts and I don't know what to do. "Sandali lang po at tatawagin ko po" Her voice is soft and innocent.
Sandaling natahimik ang paligid, nangbabadya ang mga luha sa mga mata ko, kinakabahan at nanlalamig. Sumasakit ang lalamunan kakapigil ng hikbi at naninikip ang dibdib.
"Hello?" Just by the voice, I knew it was Uno who spoke. I smiled slightly when I heard his voice.
"Hello..?" Ulit niya.
I took a deep breath and calmed myself. "U-uno? Is this you?" My voice trembles, tears slowly trickle down my cheeks.
"R-reign?" He asked as if he recognized the voice of the person he was talking to. Hindi ako nagsalita at nagsimula na nga akong umiyak.
"Langga, alis muna ako." rinig kong sabi ni Uno sa kung sino man ang kasama niya ngayon. I know he's talking to his future wife.
Ilang sandali pa ay nagsalita na ulit si Uno. "Reign, In know you're crying" He spoke softly but it was clear that he was hurt by his voice. Patuloy lang ang pag iyak ko hanggang sa makaramdam na ako ng sakit ng ulo.
"You don't deserve me, Reign. Kaya ako na mismo ang lalayo sayo" Aniya na mas lalo kong ikinaiyak.
No, don't say I don't deserve you, Uno. I'm ready to fight for you alam mo ba yun!.
"I've tried everything, but still nothing" Dagdag pa niya.
"C-congrats" Mas lalo akong umiyak kasi parang sa ganon, tinanggap kona na ikakasal na siya. "M-matatanggap ko naman U-uno eh, pero bakit mas pinili mong m-magpakalayo?" I asked even though I was already gasping for breath.
"Para sa'yo Reign, para sa ikaka-buti mo" Aniya na hindi ko maintindihan, wala akong ibang iniisip kundi yung bonding namin no'ng huli kaming nagkita.
"S-swerte mo, Uno. Ingat ka, Gihigugma ko ikaw" I wiped my tears and smiled even though it hurt, there was nothing I could do,
Hindi ko na siya hinintay na makapagsalita pa at agad na siyang binabaan ng tawag. I just cried in bed, hitting the pillows. Screaming and blaming myself. If only I hadn't been selfish, I wouldn't be crying and hurting right now.
Hindi ko namalayan ang takbo ng oras, I received a message from Madi's number. [Paalis na ako, dadaanan ko na lang si Thalia.] Text niya. I took a deep breath and wiped my cheeks wet from tears.
I blocked his number, including his socials. "Starting today, I will forget about you, Uno." Usal ko at hinawaka ang kwentas na sout ko na bigay niya tsaka inalis 'yon.
"Hinding hindi na kita susuotin pa." Dagdag ko tsaka dahan-dahan na tumayo at lumapit sa bintana. I hung the necklace outside, I don't care if it gets lost, I already lost the person who gave.
Kaagad na akong nagbihis, halata pa rin sa mga mata ko na namumula dahil sa subrang pag-iyak, namumula na rin ang ilong. I just put on a little makeup, and light lipstick. I also wore a fitted satin dress and paired it with three-inch sandals.
From now on, kakalimutan ko na ang lahat ng mga bagay na makakapag papa-alala sa akin kay Uno.
CHAPTER 7
Start from the beginning
