ကျုပ်က ပါရမီရှင် (Chapter 401-600)

Chapter 420

ငါးသည် အကျက်မြန်၏။ ဆယ်မိနစ်နီးပါးအတွင်းမှာပင် အငွေ့များ ထွက်လာပြီး ရေဆူသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

ချက်နေစဉ်အတွင်း အဖြူရောင် အငွေ့များ ထွက်ပေါ်နေပြီး လေထဲ၌ မွှေးပျံ့သော ငါးဟင်းနံ့က လှိုင်လှိုင်ထ နေသည်။ ရနံ့က ချက်ချင်း ထောင်းခနဲ ရလာခြင်း မဟုတ်ပေ။ ၎င်းက သူတို့နှာခေါင်းကို ယားယံစေရုံ မျှလောက်သာ ဖြစ်ပြီး မယုံနိုင်လောက်အောင် မွှေးပျံ့လေသည်။

သို့သော် ငါးအသားကို ဆက်ချက်သည်နှင့် အနံ့က ပိုပြင်းလာလေဖြစ်ပြီး မှိုအိမ်လေး တစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံ လာသည်။ လူတိုင်း နှာခေါင်းယားယံသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

ကျောက်လျန့်ရင် မနေနိုင်ဘဲ သူမနှုတ်ခမ်းကို ခဏခဏ သပ်နေမိပြီး မကြာခဏ တံတွေးများ စိမ့်ထွက်လျက် ရှိသည်။ ထိုမွှေးရနံ့က စိုးမိုးနိုင်လွန်းလှသည်။

ဟူယွဲ့အာသည်လည်း အသက်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်မိသည်။ ထိုမွှေးရနံ့က သူမ၏ အစာစားချင်စိတ်ကို နှိုးဆွပေး နေသည်။

ဟွမ်လေ့၏ မျက်နှာက တစ်ခဏမျှ တောင့်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ရဲ့လင်းချန်အား တအံ့တဩ ကြည့်လာသည်။ ရဲ့လင်းချန်၏ ဟင်းချက်ပညာက ထိုအဆင့် ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟု သူ လုံးဝ ထင်မထားမိပါ။

ဟယ်ကျားနှင့် ဝေ့တရွှင်းတို့ နှစ်ယောက်လုံး မှင်တက်နေပြီး အတော်လေး ထိတ်လန့်နေကြသည်။

အချိန်ကျပေတော့မည်။

ရဲ့လင်းချန်က အိုးအဖုံးကို မလိုက်သောအခါ ရေနွေးငွေ့က အရှိန်ဖြင့် ကန်ထွက်လာသည်။ ထို့နောက် ပြင်းရှသော မွှေးရနံ့က ချက်ချင်းဆိုသလို ထွက်ပေါ်လာ၏။

"ဝိုး ဝိုး ဝိုး"

ကျောက်လျန့်ရင်၏ အသံက တုန်နေသည်။ သူမ ချက်ချင်း ထရပ်ကာ ဟူယွဲ့အာနှင့် တကျက်ကျက် ရန်စောင်နေသည်ကို သတိမရတော့ဘဲ မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ပြေးသွားလေသည်။

"အနံ့လေးက မွှေးလိုက်တာ၊ ဘယ်လိုလုပ် အဲ့လောက် မွှေးရတာလဲ"

ဟွမ်လေ့က နှာခေါင်းတရှုံ့ရှုံ့ ဖြစ်နေပြီး အံ့ဩမှုကြောင့် မလှုပ်နိုင် ဖြစ်နေသလိုပင်။