00.00 [boyxboy]

70::the ends never lose::

"Abi?"

Aylin'in seslenmesiyle halıda olan bakışlarımı karşı koltukta bana dönerek uzanan kardeşime çevirdim. Elindeki telefonu yüzünün önüne tutmuş, bir elini koltuktan sallandırmıştı.

"Hı?" dedim.

Sesim, koltukta yüzüstü yattığım için boğuk çıkmıştı. Sağ kolum koltuğun altındaki telefonumu bulmak için isteksiz bir çaba sarf ediyordu ama umurumda değildi.

"Bir şey söyleyeceğim," dedi bu kez, çekingen bir şekilde.

Telefonu bulduğumda başımı hafifçe koltuktan sarkıtıp ekrana baktım. Düşürmüştüm ve hasar kontrolü yapıyordum. Tabii ekranda hâlâ Burak'la olan konuşmamız vardı. Görüldü atmış ve cevap vermemişti, nedense kızmıyordum. Hatta kötü hissediyor bile sayılırdım çünkü yok yere atar yapmıştım. Neyle uğraştığını bilmiyordum ve bu teşkilat işine çok önem verdiğini biliyordum, yani üzerine gitmiş gibi hissediyordum.

"Söyle," dedim Aylin'e.

Annemle babam boşanmaya karar verdiğinden beri yani hemen hemen iki gündür babam ve Aylin benim öğrenci evimde kalıyordu. Babam şu an merkezdeydi ve Aylin'le sıkıntıdan ölüyorduk.

"Benim bir sevgilim var," dediğinde kaşlarımı çatarak tekrar Aylin'e baktım.

"Pardon?" dedim başımı kaldırıp, "Bir an sevgilim dedin sandım da, tekrar söyle?"

Aylin telefonu hafifçe yüzünden çekip bana baktı. "Yo, doğru duydun, sevgilim dedim."

"Aylin, ya yağlı yedin dilin kayayi ya da mermiden hızlı koşaysun kardeşim," dedim doğrularak koltukta oturur pozisyon alırken. Aylin gülmeye başladı.

Sorun sevgilisi olması elbette değildi, sorun daha küçük olmasıydı ve tabi benim onun abisi olarak onu bazı hatalardan korumam gerektiğiydi. Alya burada olsaydı kesin şöyle derdi; kidinlir kindilirini kiriyibilirlir, sivgilisinin ilmisini kirişimizsin, i yitişkin bir kiz blah blah..

Feministlerden tepki alacağıma emindim ama ben abisiydim, onu korumak benim doğamda vardı ve evet, tepki alacaksam alabilirdim, bu hâlâ sevgilisi olmasına izin vereceğim anlamına gelmiyordu.

"Peki, sevgilim olduğu gerçeğini atlattıysan, ikinci noktaya değineceğim."

Dilimi dişlerimin üzerinde gezdirip ona baktım tekrar. Kardeşimin mermiden hızlı koştuğunu öğrenmem beni etkilemiş olsa da, öfkemi körüklediği de ayrı bir gerçekti.

"Aylin, kendini Flash mi sanıyorsun?" dedim telefonumu koltuğa bırakıp tek kaşımı kaldırarak.

"Abi, bir dinlersen eğer seninle bir şey paylaşmaya çalışıyorum, bir sinirlerini zincire vurur musun iki dakika?"

Hasbinallah, herkes bana yükleniyor arkadaş!

Telefonumun ekranı yanıp söndüğünde bakışlarımı oraya çevirdim. Tekrar elime alıp gelen mesaja bakmak için tuş kilidini girdiğimde mesajın beklediğim kişiden değil de, sikik operatörden geldiğini gördüğümde daha da sinirlendim. Gece gece ne mesajı atıyorsun siktiğimin Vodafone'u!

"Abicim, are you listening?"

He, Aylin ay em listining amına koyayım.

"Aylin, bak zaten sinirim tepemde, uğraştırma beni kardeşim," dedim sabır dilenir gibi ellerimi yüzüme sürterek. "Ne diyeceksen de, sonra sevgilinin adresini söyle."

Yattığı yerden doğrulup otururken bakışları tedirgin bir şekilde üzerimde geziyordu. Tırnaklarıyla oynamaya başlaması da cabasıydı ve ondaki en sevmediğim huydu.