The rogue

H33 ~wings~

ANASTASIA
Brandon lag nog steeds op de grond en ik begon hysterisch te worden.

Kiara liep naar het raam toe en even had ik hoop.

Ze plaatste haar hand erop en zij zacht "jace..." Een traan vloeide over haar kaak en ik gaf haar een knuffel, maar ze knuffelde niet terug ze bleef gewoon uit het raam staren, alsof ze Jace kon zien.

"Kiara plz... Brandon heeft je nodig..."maar het haalde niks uit ze bleef maar staren en bewoog niet.

Brandon lag nog steeds op de grond zijn ogen keken rond maar zijn lichaam bewoog niet.

In zijn blik kon ik pijn en verdriet aflezen.

*'s avonds*
KIARA
Brandon was weer bijgekomen en lag in een van de drie bedden, Ana lag vredig te slapen en ik liep naar het derde bed.

Ik kon niet slapen...de gedachten van Jace zijn dode lichaam blijven zich in mijn hoofd herhalen.

Wanneer ik dan eindelijk in slaap val sta ik in een veld vol lavendel, ik heb een wit-pastelkleurige jurk aan en mijn haar zit prachtig.

Ik kijk rond om dan Jace te zien staan hij heeft een prachtig pak aan in net dezelfde kleuren.

Hij is prachtig... denk ik en ik kijk even weg. Wanneer ik hem weer wil aankijken zie ik hoe Jace zijn omgeving ik brand staat en zijn huid vol brandwonden zit en een messteek ik zijn zij, zijn vel begint los te komen van zijn skelet en hij schreeuwt:"waarom! Waarom Kiara!"

En dan schiet ik wakker ik bibber helemaal en ben helemaal bezweet.

Ik ga rechtop zitten en staar voor me uit. Ik zie in mijn ooghoek hoe Ana ook recht zit.

Ze kijkt mijn richting uit en haar ogen zijn rood van het huilen.

Ze stapt uit haar bed en komt op het mijne zitten waarna ze tegen me komt liggen en mijn arm rond haar doe en geruststellend over haar bol aai.

AVRIL
De bond en ik streden zij aan zij tegen het leger van duivels dat steeds sterker werd door het bloed dat ze dronken.

Ik zag Jace liggen en toen kwam het in me op. Als ik wou dat de wereld gered werd moest ik ervoor zorgen dat Kiara hem aankan, en zonder Jace is ze niks...

Ik keek naar Elroy die nu ook naar mij keek en doorhad wat ik van plan was.

Ik liep op Jace af en hij kwam me achterna. "Ben je gek?!"riep hij terwijl hij mijn arm vastgreep.

"Je weet hoe gevaarlijk het is! Misschien zijn we jullie dan alle twee kwijt!"

"Elroy we moeten dit doen... Kiara is onze enige hoop! En je weet hoeveel pijn het Kiara doet om alleen te zijn.." van dat laatste had hij veel ervaring want Jace zijn tweelingzus was zijn mate maar zij kwam om tijdens een oorlog tussen weerwolven en vampieren.

Ik riep Aline en ze stond meteen naast me.

"geef me je mes" en al snel gaf ze mij haar mes.

Ik nam het mes en snij een snee in mijn pols waarna ik dezijne ook open snij en mijn bloeddruppels in zijn bloed laat valen.

Ik voel me zwakker worden en dan is er een witte flits.

"Het is tijd om je vleugels te krijgen engel"zegt een goddelijke stem.

ELROY
Avril valt met een klets op de grond en ze trekt helemaal wit weg.

"Avril! Ik wist dat dit verkeerd zou aflopen!" Maar dan zie ik hoe Jace zachtjes zijn ogen probeert te openen.

AVRIL
Ik kijk om en daar staat April met witte vleugels op zijn rug.

Hij steekt zijn hand naar me uit en ik neem het vast. "Ik heb je gemist babe... en het spijt me"

"nee april ik heb er voor gezorgd dat je dood bent..."zeg ik terwijl tranen stormen.

Hij duwt me beschermend tegen zich aan. "Dan was ik hier nu ook niet geweest babe" zegt hij terwijl hij mijn mond opzoekt en hem lief zoent.

Dit had ik zo gemist.

Toen de kus eindigde voelde ik iets op mijn rug en toen ik keek was daar een perfect paar witte vleugels.

Ik keek April weer aan in zijn mooie blauwe ogen.

"Klaar om te gaan?"vraagt hij met een krop in de keel en ik knik. Waarop hij mijn handen vast neemt en onze vleugels beginnen te slaan waardoor we beginnen te vliegen.

ELROY
Een witte flits verblind iedereen en wanneer het gedaan is is Avrils lichaam weg...

En ik kijk naar de lucht, "ze heeft haar vleugels gekregen" denk ik luidop.

AMBER
Ik lig met mijn hoofd op Rubens blote bovenlijf wanneer plots mijn lichaam volloopt met krachten.

Mijn ogen worden rood en Ruben merkt het op. "Wat is er?"

"Avril..."antwoord ik terwijl ik van het gevoel geniet. "ik krijg haar krachten binnen..."zeg ik terwijl ik mijn hand uitsteek en met mijn krachten een glas water vastneem maar doordat mijn krachten te sterk zijn het glas breekt.

"WoW voorzichtig he!"zegt Ruben terwijl hij mijn hand weer naar beneden duwt.

"Straks gooi je onbewust nog heel mijn huis kapot!" Zegt hij terwijl hij even moet lachen.

"Dan zal je me toch echt wel moeten tegenhouden"roep ik speels terwijl ik uit bed spring en wild met mijn krachten begin rond te slaan en een bloempot kappot gooi.

Dan voel ik hoe hij me tegen hem aandrukt en omdraait.

Ik hoor hem zacht grommen. "Dus jij wil het zo spelen he..."antwoord hij terwijl hij op zijn lip bijt.

Zijn ogen zijn een mengeling van goud en zwart en ze kijken me verleidelijk aan.

KIARA
Terwijl je door het huis enkele dingen kunt horen die kappot worden gegooid slaapt Ana rustig tegen mijn borstkas.

Haar hartslag doet me goed voelen en laat me kalmeren.

Ik voel een kleine tinteling op de plaats waar mijn hart zit en plots verlaat het verdrietig gevoel me.

Zou hij? Nee dat kan niet...zeg ik terwijl ik de moed weer in mijn schoenen laat zaken.
--------------------
Bedankt voor het lezen!

Ily all💋

Like?follow?comment?