The rogue

H31 ~till dead do us part~

RUBEN
De groep stopte enkele meters voor me en ik zag hoe het witte gedaante Avril was en de zwarte de bond van alexandria en een persoon met een zwarte zak over zijn hoofd.

Ambers kracht zwakte nog meer af en ik duwde haar beschermend weg.

"Ruben...wel dat is een tijdje geleden of niet soms?"zei avril terwijl een gemene grijns boventoverde.

Haar huid ziet er nog witter dan normaal uit en haar ogen zijn pik zwart met onder hen zwarte wallen. Ze ziet er verschrikkelijk uit.

Ik gromde hevig naar haar en de rest van de roedel deed dit ook en vreemdgenoeg de gewone weerwolvenroedel ook en als waarschuwing haalde 1 van de meisjes de zak van de jongens hoofd en het was de oude alpha.

De roedel was geschokt en begon nog heviger te grommen en dat was het moment waarop een donderslag de aandacht trok en toen iedereen terug keek lag het hoofd van de alpha voor mijn voeten.

Het begon hard te regenen en de donder werd heviger ook het huis begon minder hard te branden.

De roedel begon te rouwen en Ik zag hoe Avrils krachten sterker werden door de aanwezigheid van Amber.

Ik gromde hevig waarna ik mijn mannen het bevel gaf om haar ik veiligheid te brengen.

Avril merkte het op en ik een oogopslag stond ze voor Ambers gezicht. Ze nam haar kin vast en mijn mannen probeerde haar weg te krijgen maar het lukte niet.

Avril opende haar mond en Ambers ogen werden wit en met een doffe gil begon een rook achtige stof uit haar mond te komen die in die van Avril ging.

Avrils ogen werden helemaal zwart en er was geen wit meer te zien. Ik gebruikte mijn krachten en gooide Avril tegen een boom.

Maar voor ze de boom raakte stond ze al weer met beide voeten op de grond en ik voelde nog steeds Ambers hardslag maar dan minder snel.

Mijn mannen brachten haar weg en wanneer ik mijn aandacht terug op Avril wil fixeren is ze weg.

Maar dan word ik op de grond geduwd en Avril zit dreigend op me.

JACE
Wanneer we eindelijk het brandende huis uit zijn laat ik me op mijn knieën vallen het kan me niks schelen wat er aan het gebeuren is ik ben mijn prinses kwijt!

Tranen blijven stromen en ik voel hoe delen van mijn hart beginnen af te sterven en Zeno staat onbegrijpend naast me.

KENZO
Een 2 de veel te harde donderslag trekt de aandacht en een leeg en verdrietig gevoel vult mijn lichaam.

"JACE!"roep ik luid terwijl ik weg loop van de bond en Jace zijn geur volg.

Eenmaal uit de massa zie ik hoe Zeno Jace probeert tot bewustzijn te schudden ik ren op hun af en de pijn word erger.

Mijn beste vriend mijn aplha...

Hij kan niet dood zijn!

Ik duw Zeno uit de weg en begin zelf ook te schudden. Tranen lopen over mijn kaken.

Het is zo een vreselijk zicht... de alpha en de Luna die zo Vredig naast elkaar liggen.

Nog enkele mensen van onze roedel komen afgelopen en enkele worden tegengehouden door demonen. Maar onze roedel laat zich niet doen en er vloeit weer bloed.

Alle roedels beginnen weer hard te bijten en te grommen.

ANASTASIA
Wanneer ik de tweede donderslag hoor ruk ik me los uit de greep van de manen.

Ik neem mijn boog die nog steeds om me heen hangt en schiet een pijl door hun koppen.

Ruben wil me vastgrijpen en lopen maar Avril trekt hem terug.

Ik ren richting de roedel. Eenmaal daar wriemel ik me door de mensen heen en in kan mijn tranen niet inhouden.

LAURA
Wanneer ik Jace zijn lichaam zie draai ik me kwaad om en heb ik het gevoel alsof ik iedereen moet vermoorden.

Ik wrijf over mijn nagel en ren naar enkele demonen die me niet hadden zien aankomen.

Ik kras hun nek open en het idee van hoe trots Jace zou zijn geweest doet me nog meer pijn.

Ik voel me slap worden doordat ik me zo druk maak en het tekort aan bloed maar voor ik de grond raak voel ik 2 warme armen die me opvangen.

AIKO
Ik ren door het bos en wanneer ik enkele dode manen zie liggen met daarnaast een nogal wiebelende Laura begin ik nog harder te lopen en voor Laura de grond raakt vang ik haar op.

Ik help haar overeind. Ze heeft rust nodig.

Maar het lege gevoel blijft en wat maakte haar zo kwaad?

Dan zie ik de roedel die zacht staan te huilen. Ik hoef er niet eens naar toe te gaan want ik weet meteen wat er aan de hand is.

DJENZO
Wanneer ik de tranen van mijn gezicht wrijf door het zien van mijn zus en vaders dode lichaam draai ik me om en nog een bekende geur dringt mijn neusgaten binnen.

Een geur die ook in Jace zijn roedel rook. Ik speurde rond wat moeilijk was doordat ik nogal wazig zag.

Mijn neus stopte bij Aiko die Laura vast had en ik liep naar hen toe.

"Djenzo..."hoorde ik hem zeggen terwijl hij me goed bekeek.

Ik knikte en ging bij hem staan. "Het spijt me echt van je alpha en luna..."

"kon jij toch niks aan doen..."

"jawel... als ik niet was weggelopen en mijn positie als alpha niet had verlaten was het niet gebeurt"

"dan zou ik ook nooit mijn zus zijn tegengekomen"zei hij terwijl hij naar Laura keek.

Ik lachte even maar die lach ging snel weg Wanneer ik een nog bekendere stem hoorde zeggen:"wie we hier hebben... VERRADERS"

Ik draaide me om en daar stond mijn broer hij hielt met een trillende hand het zilveren familie zwaard vast.

Hij wou het mes in mijn borst steken maar voor hij dat kon sprong Clarity voor me. Het mes doorboorde haar hart en ze viel levenloos op de grond.

Ik voelde aan mijn hart dat deze de pijn niet kon verdragen en ik greep het zwaard vast en stak het door mijn broers lichaam.

Ik zakte daarna in elkaar door de uitputting van mijn krachten omdat mijn mate dood was en Aiko riep nog iets maar ik hoorde het troebel.

Zwarte vlekken kwamen voor mijn ogen en ik voelde hoe Aiko me probeerde bij zich te houden maar de zwarte vlekken werden groter tot ik niks meer zag,niks meer voelde en niks meer hoorde.

De pijn was weg en het voelde alsof ik eindelijk kon rusten.

ANASTASIA
Ik keek naar mijn ketting en plots klonk er nog een zware donderslag gevolgd door nog 1.

De blackpack begon meteen hard te huilen en ik wist dat ze de 2 andere mensen in hun alpha bloedlijn ook kwijt waren.

De demonen maakten gebruik van hun zwakheid en begonnen weer volop te moorden.

Mijn oog viel plots op Kiara's ketting ik keek naar de mijne en bekeek hel goed.

Ik vond een klein knopje op de achterkant van het medaillon en drukte er op. Het medaillon ging traag open en een witte flits verblinde iedereen.

Wanneer we onze ogen terug konden openen keek ik naar mijn ketting het licht Brande weer en het Kompas wees naar Kiara.

Ze leeft weer... dacht ik in mezelf. En blij begon ik te roepen:"ze leeft weer!"

Iedereen keek me vreemd aan en plots schoot Kiara overeind.

"Jace... jace!"was het eerste wat uit haar mond kwam. Wanneer ze het lichaam zag begonnen tranen over haar kaken te lopen.

"Jace..."zei ze kort. maar voor ze nog meer kon rouwen werden ik en Kiara weggetrokken door een grote sterke demon met handschoenen zodat hij ons kon aanraken.
---------------------
Thnx voor het lezen! Hopelijk vonden jullie het leuk 😃
Ily all💋
Like?follow?comment?