|AÇIKLAMA||TAMAMLANDI|
Bir gün, her zamanki gibi normal bir günken, Annabelle önceki hayatının anılarını hatırladı.
Bir romandaki en popüler ikinci karakter olarak reenkarne olduğu ortaya çıktı.
Ayrıca başroldeki erkeğe her türlü kötülüğü yapmıştı v...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 135. Rakibiniz Olmaktan Vazgeçtikten Sonra (1)
"Prens!"
Yıkık duvarın yanında sadece biz oturuyorduk. Ses duyulur duyulmaz şövalyeler şaşkınlık içinde akın etti.
"Ben iyiyim."
Tabii ki Robert iyiydi. Çünkü Ian onu yakalamış ve zıplayıp doğruca güvenli bir yere inmişti.
Aslında bu Robert ve Ian'ın da beklediği bir dehşetti. Daha onlar başkalarının önünde birlikte yemek yiyip yemeyeceğimizi sormadan önce ima etmiştim.
"Sanırım bu gece bana bir saldırı olacak. Eğer Ian'a inanıyorsanız, benimle yem olabilir misiniz? Sadece bir süreliğine korkuya katlanmak zorundasın..."
Tabii ki Robert hemen kabul etti.
"Bayan Annabelle'in istediği her şeyi yapabilirim."
Ancak Ian'a hafif endişeli bir bakış attığını da gizleyemedi.
"Bu arada, beni Bayan Annabelle değil de Ian mı kurtaracak? Hmm... Arkadaş olduğum Ian'a güvenebilir miyim?"
Ian buna açık yüreklilikle cevap verdi.
"Yenilmiş bir maç olsa bile, Annabelle'in beni kurtarmasını sağlayamazdım. Ama bunun dışında, insanlığıma inanın."
"Kaybeden bir eş olarak işaret ettiğiniz kişiliği de not edeceğim."
Her neyse, Robert'ın bir an için şüphelendiğinin aksine, Ian onu çöken duvardan tek bir yara bile almadan kurtarmıştı.
Bunlar her türlü saldırıdan anında kaçınabilecek reflekslerdi, az önce olanlardan bahsetmiyorum bile.
Ve benim için de aynısı geçerliydi. İçimi çektim ve yıkılan duvarın parçaları arasında hızla yuvarlanırken düşündüm.
'İnsanlar gerçekten de aynı şeyi düşünüyor. İster Reid ister Richard olsun.
Hep aynı yerde oturan insanları hedef almak isteyen bir saldırı aynı gibi görünüyordu.
Etrafı şövalyelerle çevrili olan Robert, hareketsiz yatan beni görünce endişeyle konuştu.
"Ama sanırım Annabelle biraz yaralandı."
"Evet... Ayak bileklerim biraz garip hissediyor. Daha sonra Şövalyelere ait bir doktora görünmem gerekebilir."
Ayak bileklerimin üzerinde tökezleyerek ayağa kalktım.
"Yine de ölçülü hareket etmeliyiz. Sırf benim yüzümden hareket hızınızı ayarlamayın. Birkaç gün aşırıya kaçmadığım sürece iyi olacağım."
Tabii ki bu bir yalandı. Ben de hiç yaralanmamıştım.
Ancak Richard'ın ritmine uyabilmek için sakatmış gibi davranıyordum.
