|AÇIKLAMA||TAMAMLANDI|
Bir gün, her zamanki gibi normal bir günken, Annabelle önceki hayatının anılarını hatırladı.
Bir romandaki en popüler ikinci karakter olarak reenkarne olduğu ortaya çıktı.
Ayrıca başroldeki erkeğe her türlü kötülüğü yapmıştı v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aileyi karşılama (3)
Ian Wade 14 yaşındaydı, benimle aynı yaştaydı.
Benimkiyle tezat oluşturan yüksek kaliteli eğitim kıyafetleri ve söyleyecek hiçbir şeyi olmayan kaygısız bir yüzü vardı.
Ölçülü hareketleri ve kayıtsız ifadelerinden, iyi yapılmış lüks kılıcına ve rahatsız edici derecede düzgün olan aristokrat görünümüne kadar her şey farklıydı.
Kısa bir süre önce, Richard yüzünden 'asil şeylere' karşı bir kızgınlık bile duymuştum, bu yüzden Ian'la ilgili her şeyden boş yere nefret ettim.
Ve o gün finali kaybettim.
Caitlyn ve Reid bile bana soğuk gözlerle baktılar ve beni teselli edecek tek bir kelime bile etmediler.
Küçük bir çocuk olarak uyuyamadım ve yatağıma uzanıp bir karides gibi çömelerek ağladım.
Geçmiş hayatımı ne kadar hatırlasam ve yeni bir insan olsam da, Annabelle Nadit olarak net bir kimlikle o olayı unutamıyordum.
Gayrimeşru bir çocuk olduğum için güzel görünmemin mümkün olmadığını anlamıştım elbette.
Açıkça zenginlik peşindeydiler ama kızmak için de bolca sebep vardı.
Ama en azından insanlar en acımasız 'umut işkencesine' maruz kalmamalıydı.
Bunu görmezden gelemezdim. Neden 14 yaşındaki bir çocukla böyle alay etmek ve onu ezmek zorundaydılar?
Ona sadece var olmayan biri gibi davransaydım, o günkü yenilgi bu kadar feci olmazdı.
Uzun bir süre o günkü acının Ian Wade'den kaynaklandığını düşünerek kılıcımı keskinleştirdim.
Ancak geçmiş hayatımı düşündükten sonra objektif bir şekilde geçmişe baktığımda en az hatalı olan kişinin Ian olduğunu gördüm.
O sadece hayatını yaşıyordu.
Ama onun dışında her şey kötüydü.
"Birbirimizle konuşmayalı uzun zaman oldu."
Richard bana rehberlik ederken öyle dedi.
Konuşma tarzı ve gözleri çok nazikti.
"Çocukluğunu hatırlıyor musun bilmiyorum ama... o zamanlar gençtim ve çok toydum."
Gençken ben de çok incinmiştim.
Ve bir şey daha, Richard'ın bunu söyleyecek türden bir insan olmadığını biliyordum.
Belli ki hesap yapıyordu ve benim beklediğim şey çok açıktı.
