I Quit Being The Male Lead's Rival |Erkek Başrolün Rakibi Olmaktan Vazgeçtim

22

İnandığım garip şeyler (10)

Annabelle ve Robert'ın dostça sohbet ettiklerini görmek Ian'ı garip bir şekilde üzmüştü.

Annabelle bir tanrıça kadar güzel görünüyordu.

Prensin yanındayken bile hiç garip davranmıyordu.

İkisini şarap kadehlerini tokuştururken ve dostça sohbet ederken görmek çok acı vericiydi.

Adam çıldıracakmış gibi hissediyordu ama kadın başka bir adama bakarken gülümsüyordu...

Sebepsiz yere sinirlenmek için babasını geride bırakıp tiyatrodan kaçacak kadar fevri değildi.

Ian çok normal, sağduyulu bir insandı ve sebepsiz öfkesiyle kolayca başa çıkabilirdi.

Kişiliğini düşündü ve zihnini sakinleştirdi.

Tabii ki gösteri sırasında bir süre rahatlamak için gidebileceği tek yer banyoydu.

Yüzünü soğuk suyla yıkadı ve damlayan perçemlerini karıştırdı.

"Neden bu kadar kızgınsın?

Şimdi Annabelle'in yüzüne bakmak bile onu kızdırıyordu.

Annabelle'in sohbet ettiği kişi o olmadığı için mi kızgındı?

Her karşılaştıklarında kılıçlarıyla yüz yüze geliyorlardı.

Güzel olduğu belliydi ama bugün daha da güzel görünüyordu ve bu onu daha da kızdırdı.

Belki de bu yüzden daha da kötüleşmişti.

"Sakin ol.

İçini çekti.

Cidden, Annabelle ve Robert artık umurunda olmamalıydı. Sadece sahneyi seyredecekti.

Artık Annabelle'e kızmayacak ve her zaman yaptığı gibi onu kesinlikle görmezden gelecekti.

İşte o zaman sakinleşmeyi ve banyodan çıkmayı başardı.

"Oh, dolunay var. Ne güzel bir gece."

Sahnedeki Aria şimdi fon müziği gibi gelen şarkıyı söylemeye devam ediyordu.

Banyonun hemen önünde, güzel büyük pencere kapısının dışında bir dolunay ve pencere çerçevesinin üzerinde oturan dolunaydan daha güzel bir kadın vardı.

Pencere çerçevesi o kadar yüksekti ki Ian bile yukarı bakmak zorunda kalmıştı.

Başka bir adamın yanında gülerken sürekli bakışlarını çalan kadın şimdi onunla baş başaydı.

"Ian Wade."

Onu bekleyen Annabelle sırıttı.

Sonra pencere çerçevesinden atladı.