|AÇIKLAMA||TAMAMLANDI|
Bir gün, her zamanki gibi normal bir günken, Annabelle önceki hayatının anılarını hatırladı.
Bir romandaki en popüler ikinci karakter olarak reenkarne olduğu ortaya çıktı.
Ayrıca başroldeki erkeğe her türlü kötülüğü yapmıştı v...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
101. Bölüm Zihnin Nitelikleri (6)
"Hayır, durup dururken ne diyorsun?
Zihinsel olarak ne cevap vereceğime henüz hazır değildim.
Daha önce yaptığımız konuşmaları bile bir anda unutmuştum.
"Hey, sadece bir öpücüktü."
Ama çok ani olduğu için zaten içgüdüsel olarak kendimi daha derine batırıyordum.
"Bu da ne demek oluyor?"
Çok geçmeden vücudum tamamen sandalyeye gömülmüştü.
"Bilmiyormuş gibi mi davranmaya çalışıyorsun?"
Ian yavaşça bana yaklaştı.
"Eğer hatırlayamıyorsan, sen olsaydın bağırmaya başlaman normal olmaz mıydı?"
Önce uzun gölgesi üzerime geldi.
Zaten hızla kaçmak zor değildi ama garip bir şekilde vücudum kaskatı kesildi.
"Unuttun mu?"
Ian oldukça yaklaştı ve sonra yavaşça durdu.
"Bu dünyada seni en istikrarlı şekilde izleyen kişi benim."
Henüz tek bir parmağımın ucuna bile dokunmamış olmasına rağmen vücudumda bir elektriklenme hissettim. Kirpiklerinin bile sayılabileceği bir mesafeden fısıldadı.
"Hâlâ hatırlamıyor musun?"
Elbette hatırlıyorum. Her zaman hatırlıyordum ama şimdi daha ayrıntılı olarak aklıma geldi.
O zaman bile bu kadar yakın olmak, birbirimizin gergin bedenlerinin farkında olmak, nefeslerimizin birbirine karışması...
'...Düşünmeyi bırak! Neden şu anda anımsıyorsun!'
Ama hatırlamaktan başka çaremin olmadığı bir atmosferdi bu. Çünkü onun gözleri de sanki o zamanı düşünüyormuş gibi dudaklarıma çivilenmiş, derin arzusunu gizlemeye bile çalışmıyordu.
"Eğer böyle bir ifade takınacaksan, genel olarak bekâr bir yüzün olmamalı.
Biraz utandığımı hissettim.
'Tıpkı diğer herkes gibi...'
Aslında dün öpüştüğümüzde bambaşka biri gibiydi.
Kibar bir beyefendi gibi öpeceğini düşünmüştüm ama sonra beni bir hayvan gibi öptü...
