I Quit Being The Male Lead's Rival |Erkek Başrolün Rakibi Olmaktan Vazgeçtim

61

Ian'ın dağınık görüntüsünü ilk kez gördüğümde bir an durakladım.

Minnettar olduğun bir şey için teşekkür etmenin iyi olduğunu söylemek, bu süre zarfında ne kadar ciddi olduğumu anlamanın iyi bir yoluydu.

Gözlerimi hafifçe kaçırdım ve mırıldandım.

"Uh... Um, sana bir şekilde küfrettiğim için özür dilerim. Artık yeni bir insan olduğuma göre özür dilemek istiyorum."

"O zaman o garip küfürler sadece bana mı yapıldı?"

"Elbette. Reid ya da Lanella'ya özenle küfür edemem çünkü bu bir israf."

Utangaç bir şekilde konuştum.

"Dürüst olmak gerekirse, o bile senin için kötüydü. Küfürlerimin yoğunluğunu kontrol etmek biraz zor oldu. Özür dilerim."

O anda araba yavaşça durdu.

"Rainfield malikanesine vardık!"

Şoför hızla indi ve arabanın kapısını açtı.

"O zaman yarın sabah saat 8'de saat kulesinin önünde görüşürüz."

Randevu saatini tek taraflı olarak bildirdim ve atladım.

Arkama bakmadan eve girmek üzereydim ki birden aklıma bir şey geldi.

"Ah, çiçekler!"

Ian aniden kapanmak üzere olan araba kapısına bir demet çiçek uzatırken mırıldandı.

"...Tamam."

"Ne?"

Onu tam olarak duyamıyordum, bu yüzden bir soru sorduğumda saçma bir cevap geldi.

"Küfür edebilirsin. Ama bundan sonra sadece bana et."

Kapı kapandı ve araba hareket etti.

Bir an boş boş durdum ve arabanın arkasına baktım.

Başımı eğip göz kırptım ama elimdeki çiçekleri görünce yine dilimi şaklattım.

"Bunlar doğru çiçekler değil..."

Gülleri daha önce arabaya atmış ve bana başka çiçekler vermiş olmalıydı.

Renkleri aynı kırmızıydı ama gül değil, laleydi.

"Samimiyet olmadan bir şey vermek..."

Çiçeklerin türü benim için gerçekten önemli değildi.

Ancak samimiyetsizlik beni üzmüştü, bu yüzden içimden geldiği gibi birkaç küfür savurdum.

"Umarım bir bardak suyun içinde bir meyve sineği yüzer."

Dürüst olmak gerekirse, kulağa sert bile gelmeyen zayıf bir küfürdü. Görünüşe göre artık ona sert bir şekilde küfredemezdim.