|AÇIKLAMA||TAMAMLANDI|
Bir gün, her zamanki gibi normal bir günken, Annabelle önceki hayatının anılarını hatırladı.
Bir romandaki en popüler ikinci karakter olarak reenkarne olduğu ortaya çıktı.
Ayrıca başroldeki erkeğe her türlü kötülüğü yapmıştı v...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 109. Aklın Nitelikleri (14)
"Sembolik bir figür olduğumu biliyorum."
Çocukluğum boyunca aristokrasinin bir üyesi olarak tanınmak için skandallarla yaşadım.
Sonra halktan biri olduğum ortaya çıktı ve ardından İmparatorluktan kara büyüyü yok eden bir kahraman oldum.
İmparator'un onuru için bir düello kazandım ve bunun sonucunda İmparator bizzat alkol ihsan etti.
Prens Robert ile bir ilişki kurmanın inanılmaz güzel bir hikâye olacağı aşikârdı.
"Sembolizmi unutmuyorum. Özellikle de bugün ve bu çağda."
Ama bu benim için Robert'la iyi geçinmek anlamına gelmiyordu.
Ian'dan hoşlanmam başka bir meseleydi.
Bu gerçeği açıklığa kavuşturmak gerekiyordu.
"Hayatımın gidişatı için gerçek duygularım evlilik değil."
Biraz utanç vericiydi ama yine de söylenmesi gereken bir şey vardı.
Sesimi temizledim ve ağzımı tekrar açtım.
"Ve Leslie'ye zorla parmakla gösterilmiyor. O, başkalarının ne düşündüğüyle ilgilenmek yerine lezzetli şeyler yemeyi felsefe edinmiş harika bir insan."
"..."
"Leslie'nin de benim onun kalkanı olmama ihtiyacı olduğunu sanmıyorum, çünkü o tanıdığım en sadık ve en asil kadın."
Sert bir ses tonuyla devam ettim.
"Ailemin halktan olması da gerçekten umurumda değil. Aksine, Marki Abedes'in kanını taşımadığım için bile minnettarım."
Kapının dışında bir ses duydum ve usulca iç çektim.
Popülerliğin zaten farkındaydım ama ailem konuşmalarımıza kulak misafiri oluyordu.
Bu ağlama sesi kesinlikle babamındı. Görünüşe göre ailem gereğinden fazla etkilenmişti.
"Bir dakika bekleyin."
Bir an için kapının dışına odaklandım ve silik bir işaret fark ettim ve bir an için şaşkınlıkla nefes aldım.
"Sanırım Leslie de burada!"
Ailemin aksine Leslie izlerini kolayca gizleyebildiği için şimdiye kadar onu hissetmemiştim.
"Sanırım gerçekten duygulanmış olmalısın.
Biraz garipti ama utancımı bastırmaya çalıştım.
"Peki, konuşmayı şimdi bitirebilir miyim? Bir randevum var."
"Tabii ki. Seni önceden fark etmemiş olmam benim hatam."
