I Quit Being The Male Lead's Rival |Erkek Başrolün Rakibi Olmaktan Vazgeçtim

64

Robert başkentten merhaba demeye çalışıyordu.

Parlak yüzüğe bakarken istemsizce mırıldandım.

"Geldiğimizden beri ne kadar zaman geçti..."

Birden Ian'ın bakışları da yüzüğün içine gömüldü.

"Çok endişeli görünüyorsun."

Düşünmeden onunla konuştuğum zamandı.

"Evet, Bell."

Doğal olarak patika boyunca yürürken kollarımızı iki yana açmıştık.

Sonra tekrar yüzüğün takılı olduğu elimi tuttu.

"Ben senin yanındayım."

Rahat bir tonda konuştu ve hatta ellerimizi birbirine kenetledi.

Alışık olmadığım bir vücut sıcaklığı yavaşça parmaklarının arasına girdi.

Nazik dokunuşa rağmen boğuluyormuş gibi hissediyordum.

Şaşkın bir yüz ifadesiyle Ian'a baktım ve o da çenesinin ucuyla ileriyi işaret etti.

"İşte, Lord Caronda'nın Kalesi."

"Ah."

Oldukça büyük bir kale zaten önümüzdeydi.

Madem lordla tanışacaktım, Nick, gerçek bir aşık gibi davranacaktım.

Kulağıma takılan tatlı fısıltıyı unutmaya çalışarak başımı salladım.

Önümüzde duran Paul arkasına baktı ve şöyle dedi:

"Sana kestirme bir yol gösterdiğimi söylemiştim. Bana teşekkür etmelisin. Diğer çocuklar gelseydi bir saat daha fazla sürerdi."

Aslında, orman patikası çok izole olduğu için insanların iyi bilmediği bir yol olmalıydı.

Yine de çocukları hemen övecek bir tip değildim, bu yüzden onu bilerek hayal kırıklığına uğrattım.

"Yaklaşık bir saat, ha? ...Sadece arazinin etrafına bir göz atmak iyi olurdu."

"Ama bilmediğin bir şey vardı,"

Paul kendinden emin bir şekilde, hiç de dehşete kapılmadan konuştu.

"Bir gün ve bir saat geç mi kalacaksın?"

"... Bir gün mü?"

Şaşkın olduğumu söylediğimde Paul sırıtarak cevap verdi.

"Evet. Yabancı olup olmadıklarından emin olmayan herkesi lordun kalesine getirmemi söyledi."

Paul heyecanlanmıştı ve anlatmaya devam etti.

"Ama o kadar yakından bakıyorlar ki her çift için birkaç saat sürüyor. Yani bekleme süresi oldukça uzun."