Full of Secrets

Prologue

Full of Secrets

This is a work of fiction. Names, Characters, places, gangs, and events are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to real person, living or dead, or actual events is purely coincidental.

All rights reserved. No part of this story may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, without the prior permission of the author. Plagiarism is a crime.

Warning: Sa istoryang ito marami ang mga characters dito. Marami rin ang mga Gangs expect niyo na maraming mababanggit totally, puro away, patayan, and gulo ang mangyayari... Don't worry may scene din naman na nakakakilig :))

*****

It's like a game, where the game will start, war will happen. There is no end here, end is far, but for us? We don't see an end, ending life is our end... There are no happiness to us, well, happiness? Happiness is killing everyone...

Welcome to our game...

Lie is everywhere, don't trust anybody here...

Sunday Morning...

Nakahanda na ang mga maleta namin, dahil papunta na kami sa dorm. Oo, new student kami, ang alam ko sa school na iyon ay may sariling mga dorm ang mga student. March palang inasikaso na namin ang papers namin para doon na kami papasok.

Pinili rin namin yung dorm na pang anim na tao, dahil hindi kami sanay sa masikip na kwarto. Kinuha ko ang mga ilan sa damit ko puro short at kakaonti lang ang kinuha kong pajama.

Hindi ako sanay sa pajama, para sa akin sobrang init neto sa katawan ko eh. Puro oversize shirt naman ang kinuha ko kakaonti lang rin ang sandong kinuha ko. Kung sando naman ay puro spaghetti ang dinala ko. Pero siyempre undies and bra na sobrang dami.

Hindi ko maisip na iiwan namin ang bahay na ito, dahil dito na kami lumaki ng mga kaibigan ko. Pero dahil para sa school ay kailangan namin itong iwanan.

Wala pa ako masiyadong alam sa school na papasukan namin, pero ang sabi ng karamihan ay maganda raw ang school na iyon.

Nasa gitna ako ng pagmumuni ng tawagin ako ni Amara, ang kaibigan ko. Si Amara mabait ito, pero pag hindi niya nagustuhan pakikitungo mo sakanya, magiging suplada ito.

"Kash! Tapos kana ba?" Sigaw sa akin ni Amara, habang zinizipper ko ang maleta ko.

"Oo! Teka lang!" Balik sigaw ko sakanya.

"Bilisan mo, baka nandiyan na ang sundo natin!" Kagaya ng kaniyang sinabi ay binilisan ko nga ang pag-aayos ko.

"Oo nga!" Muling sigaw ko sakanya.

Siguro naman wala na akong naiwan? Eh tatlong maleta na ang dala ko, ewan ko ba bakit ang daming maleta ang dinala ko?! Aish kainis naman!