Nights With You

Chapter 9

Ano iyon? Ano iyong nakita ko?!

“Nesrin! Nesrin!”

“I-i'm sorry. sumakit lang ang ulo ko.” I gave him a warm smile habang nag alala ang kanyang ekspresyon sa mukha. “Uuwi nalang muna ako.”

“Ihatid na kita.” Umiliing lang ako.

Tumayo na ako kahit nahihilo pa ako. Gusto ko man sabihin sa kanya ang nakita ko pero parang may pumipigil sa akin.

“Wag na.”

Hindi ko na siya hinayaan magsalita at agad na ako umalis.

•••

“Hoy!”

Muntik na lumabas kaluluwa ko sa biglaang pagsulpot ni Isaiah.

“Ano ba?! Aatakihiin ako sa puso ng dahil sa'yo eh!” Nawala ang ngiti ni Isaiah at inirapan ko siya.

“Ang lalim yata ng iniisip ng prinsesa ko.” Umupo siya sa upuan na kaharap ko habang nakatingin sa mukha ko.

“Don't look at me like that.” Umiwas ako ng tingin. “Nag o-overthink lang ako.”

He chuckled, “Ano na naman iniisiip moo? Malay mo, baka tumalino ka?”

“Haha, very funny, Isaiah,” Walang gana sabi ko. Napahinto ako ng may naalala ako. Humarap ako sa kanya.

“Isaiah, do you believe in reincarnation?” I asked.

Kumunot ang kanyang noo na para bang nawe-weirduhan sa akin. Weird na ako eh, hindi na dapat siya magtaka.

“Anong klasing tanong iyan?”

i just rolled my eyes at dsisbelieve. Sinasabi ko na nga ba eh na hindi talaga maaasahan ang lalaking 'to. Bakit ba kasi ako may balak na mag open up sa kanya.

“Wag nalang. Wala kkag kwentang kausap.” Aalis na sana ako pero hinawakan niya ang wrist ko dahilan para irita akong tumiingiin sa kanya.

“I do believe in reincarnation actually.” Tinaasan ko siya ng isang kilay dahil sa sinabi. Ewan ko ba kung naniniwala ba siya talaga o pinapagaan niya lang ang loob ko.

“Wee? Pinapagaan mo lang ang loob ko eh.” Sinamaan niya lang ako ng tingin.

“Edi wag ka maniwala.” Napatawa nalang ako. Lumiingon siya sa akin and he heavely sighed. “Kaya ako naniniwala sa ganyan kasi malakas ang kutob ko na hindi lang ito ang first time na nag exist ako sa mundong 'to.”

I giggled dahil sa biglaang may pumasok sa isip ko. Tumingin ako sa kanya.

“Dati ka sigurong dinosaur.”  Mas lalong sumama ang kanyang tingin sa akin kaya napatawa ako.

•••

Napahinto ako sa paglalakad ng makita ko si ate na masayang nag uusap sa dalawang kaibigan niya. Hindi man lang nila ako hinanap.

Namilog ang aking mata ng bigla nalang may nakabangga sa akin at napapikit na lamang ako at hinintay na saluin ako ng sahig.

Pero sadyang inaalagaan nga ako ng kalikasan hindi man lang ako nakaramdam ng sakit. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko at ang unang kong nakita ay si Gallen. He gave me a warm smile dahiilan para mapahintto ang mundo ko.

Pero agad din naman ako napabalik sa realidad ko at umayos ng tayooat tumikhim para hiindi mabulunann.

“Are you okay?” he worrriedly asked.

Tumango lang ako at agad na umalis. Naramdaman ko ang mata niyang nakasunod sa akin.

•••

Napapikit na lamang ako habang nilalasap ang masarap na hangin. Napahinto na naman ako sa moment ko ng may nakatingin sa akin. Hindi pa rin ako sanay sa tuwing tinitignan ako ng mga tao.

Dahan-dahan akong napalingon sa lalaking kanina pa nakatingin sa akin. May dala siyang paper bag, yakap na yakap niya ito. Nakataas ang kilay niya.

Ayan na naman ang nag iisang basher ko. Hindi ko alam kung bakit iritang-irita sa akin ang lalaking 'to? Hindi ko naman siya inaano.

Umiwas nalang ako ng tingin at naglakad na palayo pero feeling ko nakasunod pa rin ito sa akin.

Pero bakit parang natatakot ako?

Paglingon ko sa harap may nakatingin nga sa akin and i know the reasooln why natakot ako, kasi ibang tao nakasunod sa akin.

Hindi naman ako nainform na ito na pala ang katapusan ko. Mas lalo ko pang binilisan ang paglakad at kahit hindi ako nakatingin sa kanya ay alam ko rin na mas lalo niyang binilisan ang paglakad niya.

Nagulat na lamang ako nang paglingon ko ay nakahandusay na siya sa sahig. Hindi ko na chineck kung okay ba siya at agad na ako tumakbo pero parang may humahabol sa akin.

“Nesrin!” Napahinto ako sa pagtakbo ng mapagtanto kong kanino ang boses na 'yon.

Agad ako napalingon sa kanya habang hawak na hawak niya ang wrist ko kaya agad ko siya niyakap at tumulo na ang luha ko.

“M-may sumusunod sa akin?! I-i'm scared, Gallen,” iyak kong ani sa akin.

“Tapos na. Inayos ko na,” mahinahon niyang sabi. Hinaplos niya ang likod dahilan para kumalma ako kunti. 

“Thank you for saving my life.” Ewan ko ba pero mas lalong napalapit ang loob ko sa kanya.

How nice of him to save a stranger like me? It can risk his life.

“Anything for you, Nesrin.” Mahina ang pagkakasabi niya pero narinig ko 'yon.

Ewan ko rin ba sa tuwing tinatawag niya ako sa ibang pangalan, nalulungkot ako. Alam ko kasi na si Nesrin ang mahal niya and he will never love someone like me.

Napalingon ako sa sirang salamin na nasa malapit na basurahan. Nakatingin ako sa repleksyon ko.

Iba eh.. Alam ko si Nesrin at ako ay iisa pero bakit hindi ko ramdam na ako ito? Parang ibang tao ako.

I look at his eyes seriously. Mukhang napansin niya ito kaya natigilan siya.

“Gallen... Do you love me?” seryoso kong tanong.

Nabigla man siya sa aking tanong pero alam ko naman na sasagot siya.

“Yes, I love you.”

“Bakit ako?” I asked.

“Cause you're Nesrin.” Hindi lang ako nagsalita at nakatingin lang ako sa kanya. Halata sa ekspresyon ng kanyang mukha na nag alala siya sa akin. Halata naman siguro na hindi ko nagustuhan ang sagot niya. “May problema ba, Nesrin?”

“Wala naman.” Umiwas ako ng tingin. Nagulat ako ng hinawakan niya ang balikat ko at pinaharap sa kanya.

“Bakit feeling ko may gusto kang sabihin sa akin pero ayaw mong sabihin?” alala niyang tanong. Umiwas lang ako ng tingin pero pilit niya akong tinitigan sa mata ko. “Sabihin mo nga sa akin ang totoo.”