Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Oy vermek için köşedeki ⭐ a dokunun.
Uzun bir bölümle karşınızdayım.
Özel bölümler gelecek
Keyifli okumalar
Sabah dokuza kurduğum alarmımın çalmasıyla yataktan kalktım. Bugün okullar tatil olduğu için dokuza kadar uyuyabilmiştim.
Yataktan kalktığımda üstümdeki ayıcık desenli pijamaya baktım. Dolabımın derinliklerinde bulduğum bir pijamaydı ve artık favorilerimin arasındaydı.
İlk önce lavaboya girip ihtiyaçlarımı hallettim ardından üstüme rahat şeyler giymeye karar verdim.
Sonuçta bugün tatil.
altıma gri bir eşortman giyerken üstüme düz ,sade siyah bir tişört giymiştim.
Saate baktığımda daha anca on fakika geçmişti. Az sonra biri beni kahvaltıya çağırmak için gelirdi bu yüzden biraz telefonumla takılmaya karar verdim.
Yatağımda uzanmış sosyal medyalarda dolaşırken aklımın en kuytu köşesinde Deniz olayı vardı.
Bugün yurtdışına gidicekti ve eğer beni affeder sen havaalanı'na gel demişti.
Gitmelimiydim bilmiyordum açık konuşmak gerekirse derinliklemde hala ona kırgın olan bir kız çocuğu vardı.
Bu düşünceyi rafa kaldırırken ayağa kalkıp telefonu kenara attım. Bu yıl üniversite sınavım vardı ona çalışmalıydım tam masaya oturucakken kapımın çalınmasıyla gir komutunu verdim. İçeriye giren Umut "abla kahvaltıya seni bekliyoruz" demesiyle başımı onaylar anlamda sallamam onun odamdan gitmesi için bir etken olmuştu. Yatağıma attığım telefonu alıp cebime koyarken bir yandanda aklımın hala bir köşesinde olan Deniz'i unutmaya çalışıyordum. Odamdan çıkıp adansörü pas geçip direkt merdivenlere yöneldim.
Yavaş adımlarla merdivenin basamaklardan inerken içimde kötü bir his vardı.
Nedenini bilmiyorum içimde bir anda kötü his oluşmuştu.
Sanki bu his hiç gitmicek gibiydi ama bana hep olurdu böyle. Bir anda negatifleşirdim aslında bir anda olmazdı genellikle kötü bir şey yaşadığımda , düşündüğümde oluşan bir histi.
İçimdeki bu hissi yok saymaya çalışıp bir alt kata indim tam o sırada merdivenlerde Bora'yla karşılaştım ama sanki onu hiç görmemiş gibi yapıp yoluma devam ettim.
Bora benim onu görmezden geldiğimi anlayınca yüzü asıldı ama bana bir şey demedi, demesin zaten.
Yemek odasına vardığımda çoğunun burda olduğunu hatta sadece ben ve Bora'nın olmadığını farkettim.
Yüzüme bir gülümseme yerleştirip "günaydın canım ailem" dedim. Hepsi bana karşılık verirken arkamdan odaya Bora girmişti.
Yerime oturduğumda annem ve babam hepimize tek tek bakıp "bugün alışverişe gidicez" dediğinden. Benim dışımda herkes mır kır etmeye başlamıştı.
Ben şaşkınca onlara baktım sadece bir alışveriş niye bu kadar abartmışlardıki. İçimdeki bu düşünceyi yüzüme yansıtmış olmalıyım ki Tuğkan bana gülüp "ikiz altı saat boş boş dolaşmaya hazır'mısın?" Diye sordu.
Ben kaşlarımı çatmış anlamamış bir yüzle ona bakarken. Annem hemen lafa atladı "ne boş boşu oğlum o kadar şey alıyoruz" dedi.
Tuğkan sessizce "hepimiz sürünücez çünkü bu gaddar kadın oturmamıza izin vermiyor" kimsenin duymucağını düşünerek sessiz bir şekilde söylemişti. Ama annemin kalkan kaşları imalı gözlerinden onun Tuğkan'ın dediğini duyduğunu anladım.
أنت تقرأ
Lavinia | Gerçek Ailem
قصص المراهقينHayatımın sırf 17 yıl önce bir hemşirenin bebekleri karıştırması yüzünden mahvolduğunu öğrendim Lavinia ölüm çiçeği anlamına geliyodu ve ben ismime çok benziyorum bana yaklaşan herkes zamanla soluyor veya ölüyor. Aile sevgisi görmeden büyüyen lavin...
