Lavinia | Gerçek Ailem

27.bölüm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın

Arkadaşlar 200bin okunmayı aştık💃💃💃

Oy sınırı: 310
Yorum sınırı: 327

Keyifli okumalar

"Lavinia uyan hadi uyan" diyerek beni uyandırmaya çalışan Ege'nin sesini duydum.

Yavaşça gözlerimi açtığımda kendimi berbat hissediyordum. Ege bana endişeyle bakıp "iyi'misin kabus gördün galiba " dedi.

Rüyamda gördüklerimi hatırlayınca "kabustan daha fena" diye ağzımın içinde mırıldandım.

Ege "bir şey'mi? Dedin" diye sordu.

Ben başımı olumsuz sallayıp "yok demedim" derken bir yandanda yatakta oturur pozisyona geçtim. Bütün vücudum terlemişti.

Ben "beni uyandırdığın için teşekkürler" dedim ama anlamadığım bir mevzu vardı Ege'nin bu katta ne işi vardı.

İçimden geçen bu soruyu dile vurdum "senin bu katta ne işin var genelde kimse olmaz" dedim.

Ege hala omzumda tuttuğu ellerini çekip "kütüphaneye gelmiştim" dedi. Pencereden dışarı baktığımda güneş yeni yeni doğuyordu.

Ben "bu saatte kütüphanede napıcan ki?" Diye sordum.

Off niye soruyorsan bananeydi ki  ne yaparsa yapsın.

"Hukuk okuyan biri için saat farketmez" dedi ve komodin'in üstündeki termostan bir bardağa su doldurdu ve bardağı bana uzattı.

Elindeki bardağı alıp hepsini içtim. İyi gelmişti. Boş bardağı komodin'in üstüne koydum.

"Teşekkürler" diye mırıldandım. Ege "sen uykunu kaçırmadan yeniden uyu bende kütüphaneye geçim" dedi.

Ben başımı salladım o odadan çıkınca hiç bir şey düşünmemeye çalışarak uyumaya çalıştım.

Bir kaç dakika sonra gözlerim kendiliğinden kapanmişti.

Alarmın sesiyle uyandım. Saat 6ydı ve bugün okula gidicektik. Offlayarak yataktan kalktım.

Bugün sahilde koşu yapıcak havamda hiç değildim bu yüzden Yaman'a yazdım.

Ben: Yaman bugünkü koşuyu erteleyelimmi, kendimi iyi hissetmiyorum.

Yaman mesajımı anında gördü ve yazmaya başladı.

Yaman: tabi erteleyelim sıkıntı yok, sen niye kendini iyi hissetmiyorum?

Ben:bilmiyorum

Yaman: tamam okulda görüşürüz o zaman

Ben: görüşürüz

Telefonu kapatıp yanıma koydum ve biraz daha uyudum.

Umut "abla kalk ablaaaa" diyen sesiyle güne başladım.

Offlayarak yatakta oturur konuma geldim "ne var Umut" dedim.

Umut "kahvaltı hazır hadi hazırlan gel oradan Kenan abim bizi okula bırakıcak" dedi.

Ben "istemiyorum okula gitmek filan" dedim üzüle üzüle.

Şuan mis gibi yatağımda yatıp uyuyabilirdim.

Umut bana sen ciddimisin bakışlarından atıp "hiç bir öğrenci okula gitmek istemiyor ama aileler onları gönderiyor. Sende hazırlan kahvaltıya gel" dedi ve odadan çıktı.