10.bölüm

31.3K 1.6K 134
                                    

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın

Keyifli okumalar

Aylin bana bakıp küstahça sırıttı "size bu kızın nasıl bir insan olduğunu göstercem" dedi.

Ne saçmalıyordu bu kız. Ben nasıl biriymişim.

Ayla yenge "kızım gel buraya" dedi. ama bunu öyle baskın bir sesle söylemiştiki bir an Aylin vazgeçicek gibi oldu ama vazgeçmedi.

Bana bakıp cebinden telefon çıkardı ve telefondan birşeyler yaptıktan sonra bize bir fotoğraf gösterdi.

Fotoğraf bugün çekilmiş ben ve Deniz cafede oturmuş konuşurken çekilmişti eli elimin üstündeydi.

Aylin sırıttı "görüyorsunuz nasıl bir kız olduğunu" dedi.

Bu kız ne yaşıyor ya ben Denizle sadece arkadaşım ama bu ne kastediyor. Gözlerimi devirip "O benim arkadaşım"dedim.

Aylin "he he eminim öyledir" dedi.

Ben  "sanane seni ne ilgilendirir benim hayatım yani sanamı kaldı" dedim.

Aylin  "bizi burda gelip kandıramazsın hem sadece bunlarla sınırlı değil başka şeylerde var" dedi.

Ben kollarımı göğsümün üstünde birbirine dolayıp rahat bir tavır takındım. "Ya onlar neymiş" diye sordum gevşek bir şekilde.

Aylin bu halime sinirle baktı.

Bu arada biz burda bunları konuşurken öbürleri hiç araya girmiyor sadece izliyordu.

Benim gevşek bir tavır takınmama en küçük amcam Serhatı gülümsedi. Simsiyah takım elbise giymişti ve onu ilk defa gülümserken görüyordum.

Aylin konuşmaya başladı "Bugün Tuğçe ile konuştum eski annene vurmuşsun" demesiyle hiç rahatımı bozmadım " yani" dedim.

Aylin "ne demek yani sen bizim ailemize ait olamazsın" dedi. Bende " ben zaten sizin ailenize ait değilim buraya gelipte gösteri yapma" dedim.

Aylinin yüzü morarırken bana omuz attı ve eve girdi. Ben ise bahçedeki kimsenin yüzüne bakmadan bahçeden çıktım. Arkamdan Sema hanımın nereye diye bağıran sesini duydum ama hiç takmadım.

Nereye gideceğimi bilmiyordum gidicek hiçbir yerim yoktu ve bu birazda olsa canımı yakıyordu.

Hayat bana pek gülmemişti şuan kaldığım Sema hanım ve Pars beyin evinden bile üç ay sonra ayrılıcaktım ve ayrılınca ne yapıcağını bilmiyordum gidicek hiçbir yerim bile yoktu kenarda biraz param vardı.

Ben kıytı mahallelerden birine girdim ve bir kenara çöktüm.

Telefonuma gelen bildirim ile telefonu açtım. Whatsapptan mesaj gelmişti.

Eski ailemden eski kardeşim Emir mesaj yazmıştı.

Emir: abla

Emir:ablaaa

Emir: görünce yaz

Ben: ne var

Ben: ben senin ablan değilim senin başka ablan var

Emir: öyle deme

Emir: konuşabilirmiyiz

Ben: yoo

Ben: konuşamayız

Emir: acil

Ben: umrumda bile değilsin

Emir: eğer benimle konuşmazsan sürekli sana mesaj atar ve seni rahatsız ederim.

Ben: off ne söyliceksen söyle

Lavinia | Gerçek AilemHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin