Lavinia | Gerçek Ailem

30.bölüm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Oy vermek için köşedeki ⭐ a dokunun.

🩷🩷
Oy sınırı:255
Yorum sınırı:255
🩷🩷

Keyifli okumalar.

"Bizi neden takip ediyorlar" Diye sordum endişeyle.

Orhan abim içine sert bir nefes çekip "bu itler büyük ihtimalle terörden siz başınızı eğin bir saldırı olursa zarar görmeyin" Dedi.

Onun komutuyla hepimiz olduğumuz yerde biraz eğildik.

Lanet teröristlerin bizi takip etmesi beni şoka uğratmıştı çünkü daha önce asla böyle bir şey yaşamamıştım.

Orhan abimin arabayı bir anda sola kırmasıyla bende kapıya çarptım.

Merih  "kalabalık yerlere gidelim abi" Dedi.

Orhan abim , Mesih'e cevap vermeyip telefonuyla bir yeri aradı.

Telefonu hopörlere alıp bir kenara koydu.

Telefondan sert ve soğuk bir ses geldi.
"Ne oldu Orhan" diyordu ses.

Orhan abim "komutanım şuan teröristler tarafından takip ediliyorum ve yanımda kardeşlerimde var" Dedi.

Telefonun karşısındaki ses Orhan abimin komutanı'mıydı?

Ses "tamam Orhan şimdi beş dakika içinde karargahın 3 kilometre uzağındaki parkın oraya gel biz sizi orda beklicez" Dedi.

Orhan abim "tamam komutanım 5 dakika içinde dediğiniz yerde olucam" Diyerek telefonu kapattı.

Orhan abim gaza abanırken bir sağa bir sola gidiyordu.

Arkamızdaki arabada bizimle beraber hızlandı. Tekrar arkama baktığımda camdan çıkmış elindeki silahı bize doğru döndürmüştü.

Bazı anlar vardı. Kalbimiz büyük bir endişeyle dolup taşar ve siz hiçbir şey yapamamanın acısı için de kıvrınırsınız.

Silah ateşlendi ve arabanın arka camı patladı. Bir çığlık sesi duyuldu bu benim çığlığımdı.

Orhan abim beni kolumdan tutup içeri çekti ve bağırarak "iyi misiniz?" Dedi.

Ben hemen arkaya döndüm ve arkadakileri kontrol ettim.

Şükürler olsun içbirinde birşey yoktu. Onlarda endişeyle beni süzüyordu.

Yola baktığımda biz ve onlar haricinde kimsenin arabası yoktu. Zaten ıssız bir yoldu.

Orhan abim arbayı sola kırdı ve bize bakış atıp "korkmayın birazdan parka varıcaz" dedi.

Bir kurşun daha sıkıldı bu kurşun hemen benim koltuğuma gelmişti.

Bir çığlık daha attım eğer ben koltuktan eğilmeseydim o mermi şuan benim kafamın içindeydi.

Kalp atışım hızlanmıştı. Vücudumdaki kanda adrenalin ve korku vardı.

Yalan söylemicem bir yanım korkuyordu ama diğer yanım ise korkmak yerine büyük bir heyecan vardı.

Bence şuan takip edilmemiz çok heyecan vericiydi.

Orhan abim parkın orada durdu. Arkadaki arbada  biraz uzağımızda durup bize ateş etmeye başladılar.

Bizde herhangi bir bir silah olmadığı için onlara karşılık vermemiz söz konusu bile olamazdı. Ben arabadan dışarı baktığımda park alanının boş olduğunu gördüm.