Lavinia | Gerçek Ailem

31.bölüm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Oy vermek için köşedeki ⭐ a dokunun.

Oy sınırı:250
Yorum sınırı:250

Bol bol yorum yapın lütfen

Keyifli okumalar

Ben, Tuğkan, Merih, kenan abim takımdık.

Çağlar abim, Umut,Ege ve Bora karşı takımdı.

Voleybol oynamaya başladığımızda Bir şey farkettim Tuğkan sürekli benim yanımda duruyordu.

Top bana hiç gelmiyordu. Belki en köşede olduğum içindi ama nedense kalbim kırılmıştı.

Hadi ama Lavinia bunamı kırılıcaksın

Biraz daha bekledim ama yine de top gelmeyince bizim takıma bakıp "ben biraz dolaşıcam" Dedim. Ben bunu der demez Ege yanıma gelip "bende seninle gelım kaybolursun filan " Dedi.

Ben "yok ya kaybolmam çok uzaklaşmıcam" Dedim.

Ege "olsun ben buraları avcumun içi gibi bilirim geli yanında" Dedi.

Ben "iyi gel o zaman" Dedim çünkü benimle gelmek istediğini farkettim.

Biz beraber ormana doğru yürürken ikimizde konuşmuyorduk.

Telefona baktığımda ormanda çekmiyorsun derin bir nefes alıp telefona kayıtlı olan şarkılardan birini açtım. En azından böyle aramızdaki gergin sessizlik son bulmuştu.

Ege'yle en son ciddi anlamda konuşmamız benim onu affetmemi istediği zamandı. Ondan sonra konuşmuştuk ama ben ona hiç onu af ettiğimi söylememiş ve ona abim dememiştim.

Bu yüzden bana kırılıyor olabilirdi Ama ilk günlerde hepsi sinirimi bozuyor du Çağlar ve Orhan abim dışında tabi ki.

Biz sessizlik için yürürken sanki biraz uzaklaştığımızı farkedip ona döndüm "biraz uzaklaştık dönelim mi" Dedim.

Ege başını olumsuz anlamda sallayıp "merak etme ben buraları çok iyi bilirim" Dedi.

İnşallah öyledir Egecim.

Basımı salladım ve ilerlemeye devam ettim ama kalbimde yine de bir şüphe vardı.

Acaba dönmek için ısrar etse miydim sonuçta karşımıza yırtıcı bir hayvan çıkabilirdi ve Ege'nin bizi savunabiliceğini sanmıyordum.

Ben derin bir nefes alıp ilerlemeye devam ettim. Ege bana dönüp "düşündün mü? " Diye sordu.

Ben "neyi? " Diye sordum. Ne dediğini anlamıştım ama mal rolüne yatıyordum.

Ege "beni affedip, affetmemek konusunu" Dedi.

Başımı sallayıp " O konuda ne yapıcağımı bilmiyorum .ilk geldiğimde bana kötü davranmamış olabilirsin ama beni görmezden geldin" Dedim.

Ege derin bir nefes alıp "bunun için pişmanın ve özür diliyorum işte beni affedip, affetmemek sana kalmış birşey ama affetmezsen ben kendimi hep suçlu hissedicem. Hem herkes ikinci şansı haketmezmi" Dedi.

Ben bu konuda emin değildim sonuçta bu önemli bir karardı.

"Biraz daha düşünücem" Dedim. Bu sırada piknik alanından baya uzaklaşmıştık.

Ege'ye döndüm "buraları biliyorsun di mi? " Diye sordum.

Ege ilk önce etrafa baktı her yer ağaçtı zaten sonra bana dönüp masumca gülümsedi.