Rodzina Monet Haillie Monet x Adrien Santan

Mężczyzna

Dzisiaj są moje 24 urodziny, w których Dylan się zapyta Martiny czy zostanie jego żoną! Ale to leci..
Obudziłam się o 10, nikogo nie było w domu więc poszłam się uszykować. Nie mogłam się  doczekać wszystkich, zabaw do rana i wogule. Byłam w rezydencji Monetów bo wczoraj byliśmy z Adrienem zmęczeni aby pojechać do nas..

Dziwiło mnie to że nikogo nie było w domu, pewnie ktoś jest tylko poprostu siedzi w jednym miejscu i tyle. Kiedy poszłam zrobić sobie kawę zobaczyłam karteczkę wzięłam odrazu tą karteczkę do ręki bo jestem ciekawa. No sory ale jestem ciekawym dzieckiem okej?
Na kartce było napisane "Cześć Malutka, pojechaliśmy na zakupy za godzinę będziemy" mhm...
dziwiło mnie to że zostawili mnie samą, ale okej nie będę się kłucia. Poszłam napełnić miseczkę Daktyla kiedy już to zrobiłam usyszlam dzwonek do drzwi, odłożyłam Daktyl na ziemię i powoli podeszłam do drzwi. Przez okno zobaczyłam sylwetkę mężczyzny, przestraszyłam się więc wzięłam pod swoję spodnie broń a Daktyla zostawiałam w łazience aby jemu nic się nie stało. Więc w każdym razie podeszłam do drzwi. Kiedy byłam przed drzwiami zapytałam:
-Kto tam jest?
-Twoj Adrien.skarbie.
-Udowodnij
-To otwórz drzwi.
No dobra. Bez ryzyka nie ma zabawy nie? Powoli otworzyłam drzwi. A moi oczom ukazał się nie Adrien. Tylko mężczyzna w czarnym stroju odrazu mnie wziął do mojego domu.
-I co perełko? Twoi bracia nie pomogą. Bo organizują dla ciebie urodziny.
-Skad wiesz? -syknełam
-Widziałem  ich
-Nie wieże ci
-To czemu napisali kartkę że za godzinę będą a ich dalej nie ma? -zapytał mnie mężczyzna z uśmiechem.
Świat stanął. Skąd on kurwa o tym wie? On się uśmiechnął na widok mojej bladej twarzy.
-No właśnie-powiedzial mężczyzna i dodał:
-Dobrze skarbie to powiedz mi gdzie twój najstarszy brat chowa kasę?
-Nic ci nie powiem- powiedziałam i kopnełam go w... Chyba wiecie gdzie..
On tak sykną że położyłam go tym ciosem na ziemię. Mężczyzna dalej cierpiał a ja poszłam szybko zadzwonić do Vincenta i mu opowiedzieć.
Ale było za późno...