ချောက်နက်လေးနှင့် နေထိုင်ခြင်း

7 - Knotted tail

ရှီယွမ် : "ကျွန်တော် နောက်ထပ် ဥတစ်လုံးကိုတော့ ထပ် ရှာလို့ မရနိုင်တော့ဘူး၊ ဝမ်းနည်းပါတယ်"

လူပါးဖန်း : ".....ကျေးဇူးပဲ"

ရှီယွမ်သည် လူပါးဖန်း၏ နံဘေးတွင် တစ်ချိန်လုံးထိုင်နေခဲ့ပြီး မေးခွန်းမေးရန် လူပါးဖန်း သူ့ သေနတ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးသည် အထိ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည် "လုထင်းဟန်က ဘယ်မှာလဲဆိုတာကို မင်း သိလား?"

သူ လုထင်းဟန်ကို ရှာချင်နေတုန်းပင်။

"ငါ မသိဘူး" လူပါးဖန်းမှ ပြောလိုက်သည်။

ရှီယွမ် မေးလိုက်ပြန်သည် "သူ့ကို ရှာဖို့ တကယ်ကို နည်းလမ်းမရှိတော့ဘူးလား?"

လူပါးဖန်းသည် လုထင်းဟန်မှ ရှီယွမ်အား ကယ်ဆယ်ခဲ့သည်ကို သတိရလိုက်ပြီး ရှီယွမ်မှ ကျေးဇူးတင်နေခြင်းဖြစ်မည်ဟု တွေးတောလိုက်သည်။

လူပါးဖန်းမှ "ဗိုလ်ချုပ်လုက နာရီအနည်းငယ်လောက်ကြာရင် လေယာဉ်နဲ့ ပြန်လာလိမ့်မယ်။ လေယာဉ်ဆင်းတဲ့အထိ စောင့်လိုက်ဦး ပြီးရင် သွားကြည့်ကြမယ်လေ၊ ငါတို့တွေ သူ့ကို တွေ့နိုင်လောက်မှာပါ။ ဒါပေါ့ မင်းသူ့ကို လူချင်းတွေ့ပြီး ကျေးဇူးတင်နေစရာမလိုပါဘူး၊ အဝေးကနေ သူ့ကို ကြည့်နေရုံနဲ့ လုံလောက်နေပြီလေ"

"အိုခေ" ရှီယွမ်သည် အရမ်းပျော်သွားပြီး လူပါးဖန်း၏ နောက်ဆုံး စကားတို့ကိုလည်း အလိုအလျောက်ပင် လျစ်လျှူရှုပစ်လိုက်သည် "ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ အခု ဘာလုပ်ကြမလဲ?"

လူပါးဖန်းသည် တစ်ခဏလောက် စဉ်းစားကြည့်လိုက်ပြီး "မင်း မစားရသေးဘူးမလား? ရာသီဥတုကလည်း အေးတယ်၊ ငါတို့ အရင်ဆုံး အာလူးစွပ်ပြုတ်တစ်ပန်းကန်လောက် သွားသောက်ရအောင်"

ဒီလိုနှင့် ရှီယွမ်သည် လူပါးဖန်း နောက်သို့ လိုက်ပါသွားပြီး လမ်းလျှောက်နေရင်းဖြင့် မေးလိုက်သည် "ကျွန်တော်တို့က ဘာလို့ လေယာဉ်စီးလို့မရတာလဲ?"

သူ လေယာဉ်စီးဖို့ ကြိုးစားကြည့်ချင်နေ၏။

"ဒီမှာ လေယာဉ် နည်းနည်းပဲ ရှိတာလေ၊ ဗုံးကျဲဖို့ ဒါမှမဟုတ် အထက်အရာရှိကြီးတွေကို တင်ဆောင်ဖို့ပဲ ရှိတာ" လူပါးဖန်းမှ ပြောလေသည် "ပိုက်ဆံဆိုတာ ချင့်ချိန်ပြီး သုံးသင့်တယ်လေ ဟုတ်တယ်မလား?"