Το απόγευμα, περνάω τουλάχιστον μισή ώρα μπροστά από τον καθρέφτη προσπαθώντας να διαλέξω το τι θα φορέσω.« Αυτό ή αυτό; » γυρνάω το κορμί μου προς το κινητό μου με τις κρεμαστρες μπροστά μου. Μέσα από το μικρο κουτάκι της βιντεοκλησης ο Κάσπιαν χτυπάει με τον δείκτη του το πηγούνι του.
«Μμμμμμ...» κάνει και πιάνει το δικό του κινητό, φέρνοντας την οθόνη πιο κοντά στο πρόσωπο του « Έλα λίγο πιο κοντά; » στριφογυρίζω τα μάτια μου ξεφυσωντας δυνατά αλλά κάνω αυτό που μου ζητάει.
« Το άσπρο » λέει τελικά και δείχνει με τα μάτια του το πουκάμισο στο αριστερό μου χέρι « αλλά από το στήθος και πάνω ξεκουμπωτο ».
« Λες; » γυρίζω το ρούχο προς τα εμένα και το σκέφτομαι πάνω μου. Έχω πολύ καιρό να το φορέσω και δεν ξέρω καν αν θα μου κάνει, αλλά δεν θα πρέπει να περιμένουν και πολλά από εμένα σήμερα έτσι και αλλιώς. Το βγάζω βιαστικά από την κρεμαστρα την οποία και πετάω στα τυφλά πάνω από τον ώμο μου. Εννοείται πως αποφασίζει να χτυπήσει το φωτιστικό του ταβανιού και μένουμε με το Κάσπιαν να το κοιτάμε μέχρι να σταματήσει να κουνιέται. Εδώ να πω πως ο Κάσπιαν δεν το έβλεπε καν μέσα από το κινητό αλλά η συναισθηματική υποστήριξη είναι συναισθηματική υποστήριξη όπως και αν το κάνεις.
Φοράω το πουκάμισο και αφήνω τα τρία πρώτα κουμπιά ανοικτά και χώνω όλο το υπόλοιπο μέσα στο μαύρο τζιν μου. Φτιάχνοντας λίγο τον γιακά, γυρνάω προς τον Κάσπιαν με σηκωμένα τα φρύδια.
«Ε; »
«Μχμ » είναι το μόνο που λέει ο Κάσπιαν και γυρίζει ανάσκελα στο κρεβάτι του κρατώντας το κινητό πάνω από το πρόσωπο του « Τώρα μπορώ να φύγω; »
« Περίμενε » τεντώνω το χέρι μου « Θέλω να σου δείξω και τα αξεσουάρ μου »
« Ρε πας καλά; Σου είπα, πρέπει να βρεθώ με την μελλοντική sugar mommy μου. Ποιος νομίζεις ότι το διατηρεί αυτό το προσωπάκι; »
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
He who forgot
Teen Fiction« Μπορείς να μην με νευριάσεις παραπάνω; Μάγισσα » την ρωτάω. «Αν είμαι μάγισσα τότε εσύ είσαι το σκουπόξυλο μου » Πιάνω το πηγούνι της ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη μου και το χαϊδεύω μια φορά « Επειδή πεθαίνεις για να με καβαλήσεις » ...