« Μπορείς να μην με νευριάσεις παραπάνω; Μάγισσα » την ρωτάω.
«Αν είμαι μάγισσα τότε εσύ είσαι το σκουπόξυλο μου »
Πιάνω το πηγούνι της ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη μου και το χαϊδεύω μια φορά « Επειδή πεθαίνεις για να με καβαλήσεις »
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Στην αρχή λένε, είναι το χάος.
Αυτο που δεν λένε όμως είναι ότι το χάος σε συντροφεύει μέχρι το τέλος. Είναι εκεί όταν είσαι καλά για να σου τα γυρίσει όλα τούμπα, είναι και εκεί όταν δεν είσαι για να τα κάνει όλα χειρότερα.
Είναι μια σκοτεινή φιγούρα που παραμονεύει στην πιο απόμακρη γωνία του δωματίου μου.
Είναι αυτό που δεν με αφήνει να εκφράσω τις σκέψεις μου σαν λογικός άνθρωπος.
Είναι αυτό που μου δίνει τα όνειρα μου.
Αυτό που με δημιούργησε και αυτό που θα με τελειώσει.
Δεν μπορώ να διαχειριστώ τις αγχώδεις καταστάσεις. Δεν είμαι καλός με τους άλλους ανθρώπους, αντιδραω υπερβολικά, προσπαθώ να προστατεύσω κάτι που δεν αξίζει να προστατευτεί.
Σκέφτομαι υπερβολικά πολύ και κρύβω τα πραγματικά μου συναισθήματα πίσω από μια μάσκα αλαζονείας.
Μου αρέσει να τραβάω την προσοχή, πραγματικά. Μου αρέσει και να σπάω τα νεύρα των άλλων μόνο και μόνο για να δω πως θα αντιδράσουν. Για να ξεκαρφιτσώσω από το κούτελο τους την ταμπέλα " αδιάφορος " ή " αδιάφορη " που τους είχα βάλει χωρίς να προσπαθήσω να δω κάτω από την επιφάνεια του δέρματος τους. Χωρίς να προσέξω τον χαρακτήρα τους.
Δεν είμαι καλός άνθρωπος και το ξέρω. Το ξέρω καλύτερα από τον οποιονδήποτε.
Μερικές φορές, νιώθω ότι όλος αυτός ο αρνητισμός μέσα στο κεφάλι μου θα μεταμορφωθεί σε ένα μεγάλο φίδι που θα τυλιχτεί γύρω μου και θα σφίγγει και θα σφίγγει και θα σφίγγει κάθε φορά και πιο πολύ μέχρι που ο εγκέφαλος μου θα βγει έξω από τα ρουθούνια μου και τότε θα είμαι όντως το μικρό χαζό παιδάκι που οι περισσότεροι νομίζουν πως είμαι.
Η μύτη του παπουτσιού μου χτυπάει νευρικά το πάτωμα και το μπουτι μου που δεν χωράει καλά καλά κάτω από το χαμηλό θρανίο ταρακουνάει τα στυλό και τα τετράδια πάνω σε αυτό. Νιώθω τον Έζρα να με κοιτάζει και απλά δεν του δίνω σημασία.
