« Μπορείς να μην με νευριάσεις παραπάνω; Μάγισσα » την ρωτάω.
«Αν είμαι μάγισσα τότε εσύ είσαι το σκουπόξυλο μου »
Πιάνω το πηγούνι της ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη μου και το χαϊδεύω μια φορά « Επειδή πεθαίνεις για να με καβαλήσεις »
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Νομίζω όλοι μας έχουμε νιώσει πως κάποιος μας κοιτάζει μέσα από το πλήθος του κόσμου ή ακόμα χειρότερα όταν νομίζουμε ότι βρισκόμαστε κάπου μόνοι μας.
Συνήθως δεν χαλάω χατίρι στους τόσους φανατικούς θαυμαστές μου που διαλέγουν τον σκοτεινό μονοπατι του stalking για να μου δείξουν την αφοσίωση και τον έρωτα τους, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως και εγώ έχω τα όρια μου.
Αν μπορούσε κάποιος να σκοτώσει με το βλέμμα του θα είχα πεθάνει. Αν τα μάτια έβγαζαν λεϊζερ, θα είχα τρύπες σε όλο μου το σώμα.
Αλλά από ο,τι φαίνεται το σύμπαν με αγαπά.
«Συγνώμη, κύριε; » χρειάστηκε όλη μου η εσωτερική δύναμη για να τραβήξω τα μάτια μου από το παράθυρο και να συγκεντρωθω στο τι γινόταν μέσα στην τάξη.
Ήταν η τρίτη ώρα και έξω έβρεχε όπως δεν είχα ξαναδεί. Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο. Είχαμε λογοτεχνία και ο καθηγητής μας μας είχε μοιράσει τυχαία σε ομάδες των τεσσάρων. Α, και μισούσα την ζωή μου. Και αυτό ήταν σίγουρο.
«Γινεται να αλλάξω ομάδα παρακαλώ; » συνέχισε η φωνή. Έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να ηρεμήσω. Το βαριέμαι αφάνταστα όλο αυτό.
«Για τελευταία φορά Μόνα, όχι ,δεν μπορείς. Τώρα, συνέχισε να αναλύεις το ποίημα με την υπόλοιπη σου ομάδα ή βγες από την τάξη μου. »
Με μια πλάγια ματιά την είδα να μαζεύεται πίσω στην καρέκλα της. Τα μαλλιά της είχαν πέσει πάνω στο πρόσωπο της οπότε δεν μπορούσα να δω την έκφραση της αν και από την στάση του σώματος της φαινόταν ξεκάθαρα ότι προσπαθούσε να μην κλάψει.
Προσπάθησα να μην χαμογελάσω. Θα έδινα τα πάντα για να την δω να γίνεται ρεζίλι μέσα σε όλη την τάξη.
« ΓιΝεΤαΙ νΑ αΛλΑξΩ οΜαΔα ΠαΡαΚαΛω; » είπα αρκετά δυνατά για να το ακούσουν οι τριγύρω. « Αχ κΥρΙε, ΜπΟρΩ; » έφερα τα χέρια μου κοντά μου σαν να παρακαλαω « εΙμΑι ΤοΣο φΥτΟ πΟυ θΑ βΓαΛω κΑλΛοΥς αΝ μΕιΝω μΕ τΟν ΟλΙβΕρ κΑι τΟυΣ αΛλΟυΣ »
