Sandalyeye bırakmadan önce başımı boynuna götürdüm ve mis kokusunu koklayarak ufak bir öpücük kondurdum, huylanarak geri çekilmeye çalıştığında bu defa yanağına sert bir öpücük kondurduğumda onu sandalyeye bırakıp çorbalarımızı doldurdum. Yüzünü avucuna yaslamış bana bakıyordu, resmen gel beni ye diye bağırıyordu ya da ben fazla sapıkça düşünüyordum.
"Bana biraz daha öyle bakmaya devam edersen sen yemek yersin, bende seni yerim."
"Tamam, böyle bakmaya devam edeceğim o zaman." Tatlı tatlı gülüp saçlarını at kuyruğu yaparken kaşığı da önüne bıraktım.
"Sen hastayken ben yedirmiştim."
"Zaten bende öyle yapacağım."
"Yalan söyleme, hemen geçtin yerine kaşığını aldın bile. Sen anca kendi karnını doyurmayı düşün zaten." Yerimden kalkıp onun yanındaki sandalyeye geçtiğimde kendi sandalyesini geriye doğru çekti, anlaşılan çorba yerine trip yiyecektim.
"Geç yerine ben kendim yerim."
"Abartma ben yediririm."
"Madem çok yalvardın, tamam o zaman."
Çorbasını yedirdikten sonra kendimde bitirip bulaşıkları makineye koydum ve demlediğim çayı da alarak oturma salonuna geçtik. Kendisi tekli kanepeye geçtiğinde kaşlarımı çattım, ne yani yanyana yapışık ikizler gibi davranmayacak mıydık?
"Neden başka koltuğa geçiyorsun? Tekli koltuğa oturman senin üstüne çıkmayacağım anlamına gelmiyor."
"Sen abim gitti gideli sapık bir adam olmaya başladın ha, ne o öyle üzerime çıkmalar falan."
"Sapık olan kim bence ikimizde çok iyi biliyoruz. O yüzden ya yanıma gelirsin ya da ben oraya gelirim."
"Madem çok istiyorsun alırsın kucağına taşırsın beni."
Eğer hastalandığında sürekli böyle nazlanacaksa ben razıydım. Yerimden kalkıp karşısına geçtim, belinden ve ayaklarından tutarak onu omzuma attığımda dünyası ters dönmüştü, benden böyle bir hareketi beklemiyor olacak ki ağzından ufak bir çığlık da kaçırmıştı. Tekrar belinden tutarak koltuğa bıraktığımda biraz hızlı atmış olmalıydım ki koltuğun üzerinde bir defa zıplayıp geri düştü. Ben onun bu komik haline gülerek o bana kaşlarını çatmış bakıyordu, bence gayet romantik bir adamdım veya Mila'nın deyişiyle ormantik bir adam.
"Sen gerçekten odunsun bak valla odunsun, öyle atılır mı ya fırlattın beni resmen. Gördün değil mi nasıl zıpladım?"
"Evet."
"Ve bu senin hoşuna gidiyor."
"Evet."
"Yüzüne bir tane geçirmek istiyorum."
"Bende şu an seni öpmek istiyorum. İkimizde istediğimiz şeyleri yapalım mı?" Utanarak gözlerini kaçırdığında sinirinden eser bile kalmamıştı, işte Mila'yı yumuşatması da böyle kolaydı. Yavaş yavaş dudaklarına yaklaşırken çoktan hazırmış gibi gözlerini kapatmıştı bile. Üst dudağını iki dudağımın arasına alarak küçük öpücükler kondurdum, bal gibi dudaklarını emmeye başladığımda bana karşılıksız kalamayarak alt dudağımı dişleri arasına alıp çekiştirdi. Öpüşmemizi derinleştirirken belinden tutarak kucağıma aldım ve nefessiz kalmasın diye uzaklaşıp boynuna ilerledim, saçlarımı çekerken hissetmiyordum bile beni hemen 5 dakika içinde uyuşturmuştu etkisiyle. Boynundan ayrılıp gözlerinin içine baktığımda ışıldayan güzel gözlerini görmemle sertçe dudaklarına bir öpücük bıraktım, daha fazla devam edersem astımı tetiklenir miydi?
"Nefesimi kestin yine."
"Devam etmek isterdim."
"Bende isterdim ama ilacımı vermezsen biraz sonra beni hastaneye yetiştirmek zorunda kalacaksın."
Kendisini bu defa nazikçe yan tarafa koyup masanın üzerinde duran ilacını kendisine verdim, böyle de nefesinin daralması iyi olmuyordu ama yapacak bir şey yoktu, bizde arada nefes molası verirdik.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölümü beğendiniz mi? Beğenmediğiniz ve değişse iyi olur dediğiniz bir konu var mı? Derslerim yüzünden yazmaya vakit bulamıyordum, fazla uzatmaya da gerek olduğunu düşünmüyorum. En yakın zamanda 40. bölüme kadar gelip final yaparız.
Instagram: azraaxsea
Bölüm geleceği zaman Instagram'dan duyuru yapıyorum.
