ZİNCİR | TEXTİNG

3.2

Selamlaarrrr!!

Bölüme geçmeden önce oy verirseniz sevinirim. Satır aralarına da yorumlarınızı yapabilirsinizz.

Keyifli okumalar<3

Mirza'yla park maceramız güzel sonuçlanmıştı artık aramızda mesafeler de kalmamıştı, sevmiştim ben bu işi. Eve geldiğimde herkes odalarına çekilmişti, 1 Ağustos abimin doğum günüydü. Sabah doğum gününü kutlardık akşam da evden ayrılırdı ve ay bitene kadar eve uğramazdı, bazen babamın zorlamaları ile eve gelirdi ama yine fazla durmazdı. Bu sene de aynı şeylerin yaşanmasını istemiyordum koskoca ayı abime eve gelmesi için yalvarmakla geçiriyordum, o olmadan ev boş ve sıkıcı oluyordu.

Parkta biraz Mirza'yla plan yapmıştık abimin doğum gününe onu da çağırmıştım, bir değişiklik olsun diye. Ben sabah erkenden kalkıp balkonu süslerken Mirza pastaneye gidip özel olarak hazırlattığım pastayı alıp bizim eve gelecekti, süslemeleri bitirdikten sonra ıslak kurabiye yapmak istiyordum ama bu tamamen zamanımın olup olmamasına bağlıydı umarım yetişirdi. En son abimi odasında uyuyor mu diye kontrol ettikten sonra kendi odama geçmiştim ve uyumaya çalışıyordum ama gözüme bir gram uyku girmiyordu, asıl heyecanlanması gereken abimdi ama benim içimde gereksiz bir heyecan vardı. Telefonumu çıkarıp biraz sosyal medya da gezindim, saate epey geç olmuştu, bu saatte Mirza'ya yazmanın doğru olmayacağını düşündüm sonuçta uyuyor olabilirdi. Şahsen gecenin bir yarısı bana uyuduğum halde mesaj atılsa ve ben o mesaj sesine kalksam çok sinirli olurdum.

Mirza: Uyudun mu?

Ben kendi kafamın içinde tartışmaya girmişken Mirza'nın üstten bildirimi düştü, demek ki uyumamıştı.

Mila: Uyuyamadım.

Mila: Sen niye ayaktasın bu saatte?

Mirza: Beni uyutmayan birkaç şeyler var (:

Mila: Benimde uykum gelmiyor

Mila: Seni uyutmayan şeyler ne?

Mirza: Park

Mirza: Sen

Mirza: Mesafelerin olmaması

Mirza: Ha birde o eşsiz güzellikteki yüzün

Mirza'nın mesajını görüldü de bırakmak zorunda kalmıştım, bugün yaşadıklarımı hep böyle ima ederse onunla konuşamazdım, utancımdan. Böyle bir günün yaşanmasını hep istiyordum ama sonrasında neler olacağını tam kestiremediğim için şu an utanmaktan başka bir şey yapmıyordum.

Mirza: Nereye kaçtın

Mirza: Ohoo Mila 

Mirza: Böyle mi yapacaksın sen?

Mila: Hemen de sitem et.

Mila: Bir şeye baktım geldim

Mirza: Yüzünün kızarıklığına mı?

Mila: Ne alaka yani

Mila: Yüzüm hiç kızarmadı normal renginde duruyor 

Mirza: Senin de aklına gelmiştir diye düşündüm ama madem öyle diyorsun :D

Mila: Sen çok sapık olmaya başladın ha

Mila: Çok değiştin sen. Böyle değildin

Mila: Cıkcıkcık

Mirza: Sayende böyle bir adam oldum

Mirza: Bundan sonra da böyle bir adam olmaya devam edeceğim

Mirza: Hoşuna gitmedi mi yoksa?