CHANEL - Minsung

you

Flashback

Yaklaşık 5 dakika sonra yanıma gelen mercedese binmiş ve büyük binada son katta Chan'ın dediği odada Hyunjin denilen kişiyi bekliyordum. Telefonumdan küçük bir hesap yapmıştım.
Çıkan sayının ss'ini alıp telefonumu kapattım. Chan'ın dediğine göre o bana bir süre belirleyecek ve o süre bitinceye dek parayı bulmam lazımdı. En azından iyi zaman veriyordu. 2-3 yıllık bir sözleşmede veriyordu. Ama bu biraz paraya bağlıydı.
hala aklım Jeongin ile dolup taşarken kapıdan giren kişi ile algılarım ona açılmıştı.

Uzun sarı saçlara ve kedimsi gözleri sahipti. Yüzü ve elleri yara bere doluydu. Dar ve kumaş bir takım elbise giymişti. Elinde tahmini 3-4 sayfa olduğunu düşündüğüm sözleşmeyle ve yüzündeki belli belirsiz tebessüm ile bana doğru geliyordu.

İç sesim dış görünüşüne karşın burdan kalkıp git ve numarayı engelle yoksa bu seni öldürür gibi şeyler fısıldıyordu beynime. Ama tabikide onu selamlamak için ayağa kalktım.

Önünde saygıyla eğildim ve o yerine geçerken koltuğa geri oturdum. Dik bir pozisyonda gergince uzanıyordum.

"Evet Han Jisung...
Borç paraya ihtiyacın varmış?
Para miktarını ve nedenini söyleyebilirmisiniz?"

Konuya çok hızlı geçiş yapmıştı bu beni biraz garip bir ortamda bulunuyormuş gibi hissettirdi. Sanki hemen parayı verip beni göndermek istiyormuş gibi.
Ayrıca niçin, neden vermemi istediki?
Yinede sorgulamadan istediğini yaptım.

"Kardeşim 2. Evre cilt kanseri. Eğer tedaviye başlatmazsam durumu daha da kötüye gidecek ve o benim ailemden kalan tek kişi"

"Hmm"

"Ayrıca para miktarıda bu kadar"

Telefonumu çıkarıp ilaç parası olan 95M wonu işaret etmiştim.
Kaşları hafif havaya kalktı. Daha sonra geri arkasına yaslandı ve bir çek çıkarıp üstüne 100 M won yazdı. Daha sonra sözleşmenin üstüneden aynı şeyleri yazıp bazı kuralların altını çizdi.
Daha sonra okumam için elime tutuşturdu.

Bana parayı getirmek için 1 yıl vermişti. Sadece 1 yıl. Gözlerime inanamadım. O parayı nereden bulacaktım? Hemde o kısacık bir zaman diliminde?

Ama parayı almazsam? Peki ya Jeongin onu nasıl kurtarıcaktım?

"Ee Jisung kabul mu?"

"Süreyi uzatma şansınız varmı? Lütfen bu parayı o sürede bulamam."

"Burada artık beni ilgilendiren bir şey yok. Kendi kararın."

"Efendim lüt-fen"

Dik bir pozisyona geldi.

"Kabul mu değil mi hadisene işim gücüm var."

Ellerimi oynadım her ihtimali düşünmeye çalışıyordum. En sonunda ise yapacağımı yaptım

"K-Kabul"

Ardından bana uzattığı mavi tükenmez kalemi titreyen ellerimle alırken bunu hiç umursuyor gibi değildi. Üzerine kağıdı imzalamak titreyen ellerimle gerçekten zordu.

İmzalama işi biter bitmez şirketten cebimdeki 100M won ile çıkmıştım.
Hızlıca taksi çevirip hastaneye doğru yola çıktım.

Düşündüğüm tek şey Jeongin'e nasıl bir bahane söyleyeceğimdi...

Kimden aldım diyecektim? Çok çalıştım falanda diyemem ki bebek mi bu çocuk, acaba sadece gerçeklerimi söylesem beni anlar mı ki?
Offf başımı cama çevirip dışarıyı izlemeye başladım. Aynı zamanda da bahane bulmaya çalışıyordum.