İkizler / seungsung

4: Abi tavsiyesi

3. bölümü atlamayın! bir saat önce paylaştım.  14.15 ve 15.14 saatlerinde 1 günde iki bölüm mü paylaşayım yoksa hangi saatte müsait olursam bu iki saatten birinde mi paylaşayım?

iyi okumalar.

-

Jeonginlerin terasında koca bir sofra açmış dondurma yiyerek oturuyordu üç evin üyeleri. 

Kim ailesi, Hwang ailesi ve Lee ikizleri oldukça gürültülü bir sohbet masasında eğlenceli vakitler geçirirken ailelerin babaları doğruldu.

"Geç oldu Hwang, kalkalım biz." dedi bileğindeki saate bakıp. "Oo, çoktan bir olmuş. Sabah işe gideceğiz. Gençler yeni taşındılar, bizimkiler onlara yardım edip yoruldular, yatın siz de." diyerek ayaklandı Bay Kim.

"Seungmin uyudu zaten." Minho karşısında oturan kardeşine bakarken Seungmin harbiden uyumuştu.

Jisung çaprazında kalan gence bakmış, içinden tatlı diye geçirerek gülmüştü.

Bay Kim,  eşinin elini tutarken Minho kardeşini uyandırmayı denemiş ama Seungmin uyanmayınca onu kucağına almıştı.

Bay ve Bayan Hwang arkadaşlarını yolcu ederlerken Hyunjin sevgilisine el sallamış ve masadaki bulaşıkları mutfağa bırakmıştı. Masaya dönüp oturduğunda Yongbok esnese bile dik oturup büyüğüne döndü.

"Siz ne zamandır sevgilisiniz Hyunjin abi?"

"Düşüneyim," diyerek kafasında hesapmyaptı Hyunjin. "Eylülde beş sene doluyor. Minho on yedi yaşına girmeden sevgiliydik. Şimdi yirmi iki yaşına girecek."

"Bayağı çokmuş! Aileleriniz kızmamış dedi Jeongin."

"Hm hm, desteklediler hep bizi." dedi Hyunjin gülümseyerek.

"Çünkü bizim sizden başka oğlumuz yok." dedi Bayan Hwang terasa gelip oturarak. "Biz daha üniversitedeyken eşcinsel iki arkadaşımız vardı." dedi kadın.

"Kızların aileleri başta onları çok yakın arkadaşlar sanıyorlardı. Sonradan anladılar, sevfili oldukladını falan. O zamanlar çok duyurulmaz, gizli saklı yaşanırdı her şey. Gerçi şimdi de öyle çoğunlukla ama..." diyerek iç çekti kadın. "Kızlardan biri ben ve Minji'nin arkadaşıydı. Diğeri de Jiyong ve Seunghyun'un arkadaşıydı. Onlar aracılığıyla tanıştık ve ailelerinin baskısına dayanamayıp intihar ettiklerinde bizler yeni nişanlıydık. Aşkımızın onlardan bize hediye edildiğini düşündük hep. Çocuklarımızın tercihleri ne olursa olsun destek olacağımıza dair de hepimiz onlara birbirimizden habersiz söz vermişiz. En azından bizim onları sonsuza dek desteklediğimizi görürler." dedi kadın dolan gözleriyle.

"Neyse, çok konuştum. Sizin için yatağı serdim, beraber uyumak istemezseniz Jeongin salonda yatar biriniz onun odasında uyursunuz. İyi geceler." diyerek kalktı kaldın.

"İyi geceler Harin teyze."

"İyi geceler anne."

Kadın el sallayıp odasına giderken Hyunjin omuz silkti.

"Bu yüzden destekliyorlar işte."

"En azından içleri rahat. Arkadşaları da huzurludur eminim ki." dedi Yongbok. İçini bir hüzün kaplamıştı. "Ben uyuyacağım sanırım, iyi geceler."

"İyi geceler." Yongbok kalkıp giderken Jisung arkasından bakmış ve kardeşi odanın kapısını kapatınca diğerlerine dönmüştü.

"Bir süre bu destekleme mevzusunu kurcalayıp tekrar tekrar açabilir." dedi sessizce. "Bizi hasta olduğumuzu söyleyerek aylarca terapiye gönderdiklerinda kurtulmak için 'Sonunda bu iğrenç hastalıktan kurtulduk' gibi şeyler söylemek zorunda kalmıştık. Aslında psikoloğumuz bizim hakkımızda 'hasta' olduğumuzu düşünen biri değildi. Açık fikirliydi ve Felix'in annemler yüzünden yıpranmaması için ona destek olmuştu ama dediğim gibi, gitme sebebimiz hasta sanılmamızdı."