The Professor's Obsession

Chapter 11

Lumipas ang tatlong araw na hindi kami nagkikita ni Pollux. Imbis na matuwa ako ay nakaramdam ako ng lungkot. Sariwa pa rin sa’kin ang nangyari. Bumabalik pa rin sa utak ko kung paano umiyak ang isang Dela Fuente. Kung paano niya sinarado nang malakas ang pinto. Gusto kong sumagot noong araw na iyon, pero parang may bumara sa lalamunan ko kaya hindi ako makapagsalita. Gusto kong matakot pero nanaig ang awa sa puso ko.

Sa tatlong araw na hindi ko siya nakita ay tila may kulang sa’kin. I can't concentrate in my class dahil tanging siya lang iniisip ko. My mind was clouded by different thoughts about him. Like, what if something bad happened to him? What if he will hurt himself? Oo, masyado akong assuming but I can't help it. I feel like I'm obligated to know how he is.

Para akong tanga na naglalakad sa gilid ng kalsada papuntang school habang sinisipa ang maliit na bato na nakikita ko. Umagang-umaga pero lutang na ako.  Hindi ko na naman kasabay si Joshua kaya ako uli mag-isa.  Sa pagtunghay ko ay hindi inaasahang scenario ang nakita ko. Hindi ko mapigilang manigas nang makita ang dalawang tao na kilalang-kilala ko. Nakahawak pa ang lalaki sa kamay ng babae habang hindi mawawala ang ngiti sa mukha nila. Tila wala silang pake sa mundo dahil kung nakatitig sa isa't-isa ay parang sila lang ang tao.

Gusto kong sumugod pero hindi ko magawa. I was stunned, shocked and confused.

How could he cheat on me?

Paano niya nagawang makipagrelasyon sa iba habang kami pa?

I can't help to laugh sarcastically while my tears started to fall. Tila ito na ang karma sa lahat ng kagaguhan ginawa ko.

Karma really hurts!

Saktong nagtama ang tingin namin ni Joshua nang tumingin siya sa gawi ko. Our eyes met. Just by looking on his eyes, I can say that he was sorry for what he have done. Parang inaamin na niya na nagkamali siya.

Ako ang unang umiwas ng tingin. I can't clearly see the road because my vision became blurry. Before I can escape, Joshua already hold my hand and hug me forcely. Nagpumiglas ako pero hindi niya ako binitawan.

“I'm sorry,” mahinang saad niya.

Nanghina ang tuhod ko. I can't fight back.  Muntik na akong mapaupo buti na lang ay mabilis niya akong nahawakan. I hiccupped, wiped my tears and look at him.

“I'm sorry too, Joshua. Looks like I ruined your date?” Nahihirapang saad ko at napatakip ang dalawang palad sa mukha.

I chose him instead of Pollux.

I hurt Pollux because of him.

I fought my feelings for him… but it was all useless.

Pinaglaban ko pala ang maling tao.

Maling pag-ibig sa maling panahon.

“Alliah, l-let me explain,” pagmamakaawa niya.

I wipe my tears ang look at him. “Yeah, sure. But can we talk in private, Joshua?”

I saw how unsure he was. Tila nagdadalawang isip pa kung papayag ba o hindi. I saw him take a glance on his date. I smiled bitterly because of that. Tila ako pa ang naging kabit saming dalawa dahil sa ginawa niya. I can't help to looked away because of bitterness.

“Yeah, sure.”

Nasa mini park kami malapit lang sa school. Tahimik kaming nakaupo sa kahoy na upuan. Pandalawahang tao ang upuan na inupuan ko pero mas pinili niyang sa harap umupo.

“I'm sorry,”  pambasag niya sa katahimikan.

Sandaling namayani ang katahimikan. Narinig ko ang marahan niyang buntonghininga kaya napatingin ako sa kaniya.

“I really loved you, Alliah. Believe me. Akala ko ikaw na, but it turns out na hindi pala. I met Pamela in the university. She’s my classmate. Akala ko noon paghanga lang, pero hindi ko alam iba na pala. Day by day lalo akong nahulog. I court her secretly because I don't want to hurt you. I'm sorry,” I can feel the sincerity in his voice.

I nodded. I felt relieved by what he said. At least he followed his heart. But half of me is also disappointed.

“I'm sorry too,” I wasn't obliged to apologize but I feel like I am.

“You don't ha—”

I immediately cut him off.

“I also cheated,” mabilis na amin ko sa kaniya.

I saw how his jaw dropped. Hindi makapaniwala na tumingin sa akin. Kita sa mukha niya ang pagtataka.

“What? How? Why?” sunod-sunod na tanong niya.

Nakita ko ang ilang mga tao na paparating sa gawi namin kaya hindi ko muna siya sinagot. Sa sling kasi ng ID nila ay pareho kami ng school na pinapasukan. Baka mamaya ay ma-tsismis pa kami. Napalingon naman si Joshua kung saan ako nakatingin. Nakita ko ang bahagya niyang pagngiti sa mga estudyante na ikinataas ng kilay ko.

“Kilala mo?” tanong ko agad nang makalayo ang mga estudyante.

He shook his head. “Hindi. Bakit?"

I rolled my eyes at him. “Ang landi mo pala! Kaya ka nahulog sa iba dahil sa pagganyan-ganyan mo! Baka mamaya iba na naman ang babae mo.”

“Never! I will never ever replace Pamela, Alliah,” sincere na saad niya.

“At isa pa, hindi ba pwedeng maging friendly?” he joked.

“Ewan ko sayo.” Natatawang saad ko at napailing na lamang.

Kaya maraming babae na pumapatol sa may jowa kasi dahil din naman sa mga lalake, i! Masyadong friendly!

He laughed and cleared his throat afterwards.

“So, paano mo nasabing nag-cheat ka sa’kin?”

I shrugged and smiled. “I also feel that I love someone else but, I'm not still sure,” pag-amin ko sa kaniya.

I somehow feel relief nang makita ang nakangisi niyang mukha.

Ginulo niya ang buhok ko at sumimangot. “Sana all, may pamalit na agad," he jokingly teased.

Inayos ang buhok ko at inis ko siyang tiningnan, pero tinawanan lang niya ako.

“Heh! Ikaw nga ang unang nagpalit sa ating dalawa, i!”

He laughed. Afterwards, he fake coughed and looked at me.

“You should clear your feelings, Alliah. Baka mahuli ka at mapunta sa iba,” makabuluhang saad niya.

Matapos ang pag-uusap namin, no anger and hatred left. But, there's only one person left in my mind… Pollux.