ေနေရာင္ျခည္ကားမွန္ကိုခ်ထားလိုက္ကာ အျပင္ဘက္ကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ သူမရွိတဲ့၆ႏွစ္တာကာလမွာ အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီေလ။ အရင္ကထက္ လူဦးေရသိပ္သည္းလာၿပီး ကားေတြလဲသိပ္ၾကပ္လာသည္။ ကားကတစ္ေနရာကတစ္ေနရာေရာက္ဖို႔ကို အေတာ္ေလးၾကာသည္။ မီးပြိုင့္ေတြဟာလဲ မ်ားလာသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ သူ႕အတြက္စိမ္းကားလြန္းေနသည္။ ေဘးနားမွာရွိတဲ့အသက္ေကာေပါ့ေလ။
" မင္းဘာေတြအေတြးမ်ားေနလဲေန"
သူ႕အနားရွိတဲ့ေနဟာ အၿမဲတမ္းလိုလိုအေတြးမ်ားေနတက္တာကို သကၠသတိထားမိသည္။ ေနကေခါင္းကိုအသာခါရမ္းျပလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ေန႕မ်က္နာဟာ ကားမွန္အျပင္ကိုသာလွည့္ထားၿပီး သူ႕ဘက္ကိုေတာင္လွည့္ၾကည့္မလာခဲ့။
" ဒီအတိုင္းပါပဲအသက္ရာ။ ငါတို႔ေတြအ႐ြယ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ငါတို႔ခ်စ္ရတဲ့သူအနားကေန ေျပးထြက္ၾကရတယ္။ ငါခ်စ္တဲ့ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကေနလဲ ေျပးထြက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အခ်ိန္အၾကာႀကီးေပါ့။ အခုငါျပန္ေရာက္လာေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကလဲ အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားတယ္ေနာ္။ "
ေနကေတြးစစေလးနဲ႕ေျပာလာတာမို႔ သကၠေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္တယ္။ ေနကအေတြးမ်ားတက္တယ္။ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္တဲ့သူတစ္ေယာက္။ အၿပိဳင္အဆ္ိုင္ကင္းမဲ့တဲ့လူသားေလးတစ္ဦးဆိုလဲမမွား။ ေနကအၿမဲအေနေအးတယ္။ စကားေျပာသြက္လြန္းၿပီး စကားမ်ားတက္တဲ့ယုန္ေပါက္ကေလး။ အစားမက္တဲ့ေကာင္ေလးက အရင္ကလို မစားေတာ့။ ေန႕ရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္က ဝိတ္တက္မွာဆိုးလို႔တဲ့။
ေနကၾကည့္ေကာင္းတာထက္ပိုၾကည့္ေကာင္းလာတယ္။ ေဖြးဥဥအသားအေရဟာ ပိုၿပီးေဖြးဥလာတဲ့အထိပင္။ ငယ္႐ုပ္ကေလးေပ်ာက္ေနေပမယ့္ ေနကခ်စ္စရာေကာင္းေနတုန္းပဲလို႔ ျမင္မိတယ္။
ဘုရားမေရာက္ခင္ မနက္စာစားရန္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုဝင္လိုက္တယ္။ ေ႐ႊတိဂုံဘုရားအေရွ႕ဘက္မုဒ္က ထမင္းဆိုင္ေလးမွာေပါ့။ မနက္စာလို႔သာဆိုတယ္ အခ်ိန္က၉နာရီထိုးလုၿပီေလ။
" ေနမွတ္မိေသးလား။ "
" ဘာကိုလဲ။ "
" ဒီဆိုင္ေလးကိုေလ။ ငါေတာ့ဘုရားေရာက္တိုင္း ဒီမွာပဲထမင္းစားျဖစ္တယ္။ ဒီဆိုင္ေလးကမင္းနဲ႕ငါ့ရဲ႕ အမွတ္တရေတြထဲက အမွတ္တရတစ္ခုေလ။ "
ESTÀS LLEGINT
အချစ်ကနေရောင်ခြည်လိုနွေးပါတယ် (Ongoing) (ခေတ္တရပ်နား)
Literatura romànticaလူတွေကအသက်ရှင်ရန်အတွက်လေလိုအပ်တယ်တဲ့။ ဒီလိုဆိုကိုယ့်နှလုံးသားလေးရှင်သန်ရန် မင်းရဲ့နေရောင်လေးလိုအပ်နေတယ်။ February 21.2.2023 Sart.14.7.2023
