Part.7 (Zawgyi)

41 4 0
                                    

" မုန္းလိုက္တာ။ "

ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အ႐ြယ္နဲ႕ လွပေသာ႐ုပ္ရည္ေလးနဲ႕မလိုက္ဖက္စြာ သူမေရွ႕ကလူႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ ေဒါသအမုန္းမီးတို႔နဲ႕ေတာက္ေလာင္ေနသည္။ သူမရဲ႕မ်က္ဝန္းတို႔က နာၾကည္းျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္းတို႔နဲ႕အတူ မနာလိုဝန္တိုမႈ႕ေတြေၾကာင္ သူမဟာပူေလာင္လွ်က္ရွိသည္။

ေရွ႕ကေယာက်္ားေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ေယာက္ပုခုံးကို တစ္ေယာက္ဖက္ကာ ရယ္ေမာေပ်ာ္႐ႊင္ေနတာေၾကာင့္ ေဘးလူေတြဘယ္လိုၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာကို ဂ႐ုမစိုက္မိ။

" ေနေရာင္ျခည္။ "

အိမ္အေပၚထပ္တက္မည့္သူ႕ေျခလွမ္းေတြဟာ သူ႕ေနာက္ေက်ာဖက္ဆီက နာမည္အျပည့္အစုံေခၚဆိုမႈ္ေၾကာင့္ ရပ္တန့္သြားရသည္။ ေနာက္ကိုလွည့္မၾကည့္ပါပဲ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာကို ရိပ္မိလို႔ေနသည္။ နာမည္အျပည့္အစုံကိုေခၚေသာ သူ(မ)ဘက္ကို ေနေရာင္ျခည္မ်က္နာမူလိုက္ေတာ့ ခပ္ထန္တင္မားေနတဲ့မ်က္နာကိုျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေနေရာင္ျခည္တုန္လႈပ္သြားျခင္းမရွိ၊ ေၾကာက္႐ြံ႕ကာထိတ္လန့္သြားျခင္းတစိုးတစိမွ်မရွိ။

" ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲေမေမ။ "

" အခုဘယ္ကျပန္လာတာလဲ။ ေက်ာင္းဆင္းတာပဲၾကာေနၿပီ။ မင္းဦးေလးဘေသာင္းကိုေခၚၿပီး ဘယ္ေတြကိုေလွ်ာက္သြားေနတာလဲ ေနေရာင္ျခည္။ မင္းအိမ္ျပန္မေရာက္ေသးလို႔ မင္းအေဖေကာငါပါဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနရသလဲ မင္းသိလား။ "

" ဘယ္တုန္းကမ်ား အဲ့ေလာက္စိတ္ပူတက္သြားတာလဲေမေမ။ "

" နင္ နင္ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲေနေရာင္ျခည္။ မင္းအဲ့ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ အေပါင္းအသင္းမလုပ္နဲ႕။ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြက မင္းရဲ႕ခ်မ္းသာမႈ႕ေၾကာင့္ မင္းအနားမွာေနၿပီးကပ္သားေနတယ္ဆိုတာငါသိၿပီးသား။ ဒါမို႔ငါကမင္းကို အဲ့ဒီေကာင္ေလးနဲ႕အတန္းေဖာ္မလုပ္နဲ႕။ ငါမႀကိဳက္ဘူး။ "

" ေမေမမႀကိဳက္လဲကြၽန္ေတာ္ကဘကိုက္လို႔အေပါင္းအသင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ျဖစ္သြားၿပီေလ။ "

ေနေရာင္ျခည္ဘယ္ဘက္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးေကာ့တက္သြားတာကိုေဒၚသိဂႌတစ္ေယာက္ျမင္ေတြ႕လိုက္၏။ သူမသားဟာ သူလုပ္ခ်င္တာကို ဇြတ္တ႐ြတ္လုပ္တက္တာကိုသိသည္။

အချစ်ကနေရောင်ခြည်လိုနွေးပါတယ် (Ongoing) (ခေတ္တရပ်နား)Where stories live. Discover now