SuperWolf (SPN & TW)

S1Ep13 #DeepSleep

Hatırlatma: "Eğer Stiles o odadan canlı çıkmazsa," Lydia kaskatı soğuk bakışlarını herkesin üzerinde gezdirdi, "...Crowley devrini bitirmek için her şeyimi vereceğim."

***

-İki Ay Sonra-

Lydia, kimseyle konuşmuyordu. Kendisini odasına kapatmıştı. İki ay boyunca, sanki Stiles gibi komadaydı. Sürekli uyuyor, acısını dindirmeye çalışıyordu. Allison onun için çok endişeleniyordu ama odaya artık onu bile almıyordu. İşten ikisi için yıllık izin koparmayı başarmıştı. Scott da Lydia gibiydi.

"Lydia? Lütfen, lütfen aç kapıyı. Beni çok üzüyorsun.." Allison kapıya vuruyordu ancak sesine bile cevap gelmiyordu. Lydia yatağına yatmış, tavana usulca bakıyordu. Artık ağlayamıyordu bile. Sadece anıları gözünün önüne geliyordu. Umudunu boğuyordu anıları.

Allison, gözlerini sıktı ve çalan telefonu açtı. Arayan Sam'di. İki ayda daha yakındılar. Kimsenin umursamadığı tek şey Lucian'dı. Kimse sormamıştı bile. Zaten Malia da görünmemeye çalışıyordu.

"Efendim, Sam?"

Sam, koltukta uyuyakalmış Dean'e bakındı ve telefonu tutmayan elini şakaklarında gezdirdi. "Nasılsınız?"

"Ben ve Lydia mı? Ben şoku atlattım ama Lydia.. Stiles gibi komada sanki. Kendini bir çocuk gibi odaya kilitledi. Yapabileceğim bir şeyler kalmadı," iç geçirdi. "...siz nasılsınız?"

"Bilmiyorum. Sanırım biz de etkilendik. Dean sürekli Cehennem'e gidip intikam almaktan söz ediyor."

Allison sırtını dikleştirdi. "Aptalca bir adım olurdu," dedi usulca.

"Bence de. İki ayda, Dean'e tuhaf şeyler oldu," Sam kelimeleri seçerken kafasını kaşıdı. "...sanki değişiyor ve ben.. Anlayamıyorum. Avlanmaya bile ara verdi." Sam kalktı ve buzdolabından atıştıracak bir şeyler aldı.

"Peki ya sen nasılsın?"

Sam duraksadı. Aslında nasıldı bilmiyordu. Beacon Hills onu da değiştiriyor gibiydi. Son olanlardan sonra melankoliye bağlamış gibilerdi. "Sanırım, iyiyim."

"Sam, gizlemene gerek yok. Buraya gelmeniz hepinizi değiştirdi. Bizimle beraber siz de etkilendiniz. Eminim ki iyi değilsinizdir. Üzgünüm."

"Hayır, cidden, sorun değil. Yani demek istediğim, sizin suçunuz değildi. Bak bir fikrim var. Hepimize iyi gelmesi için ortaklaşa bir şeyler planlayalım."

"İyi olur."

***

"Hey, hadi kalk." Lucian, Malia'yı hafifçe salladı. Elindeki tepsiyi masaya koydu. Malia'nın gözlerini açmasını bekledi.

Malia hafifçe kıvrandı ve iç çekti. "Uyumak istiyorum, Lucian." Tekrar gözlerini kapattı.

"Hayır, kardeşim. Kalk, lütfen. Kendini paramparça ettin ve buna dayanamıyorum. Gücünü kaybediyorsun."

Malia gözleri kapalı kaşlarını çattı. "Gücü umursamıyorum. O, oradan çıkana kadar böyle kalacağım."

Lucian, Malia'nın yüzüne düşmüş bir tutam saçını kulağının arkasına itti ve gülümsedi. "Biliyorum. En azından benim hatrım için biraz yemek ye."

Malia, sesini çıkarmadı ama kalktı ve bir şeyler atıştırdı. "İki ay oldu." diye söze girdi yemeğini yerken. "Gözlerini açmadı."

"Bak, onu pek tanımıyorum. Ama bunu yaptığına göre eminim ki dayanıklıdır. Malia, söz veriyorum, bir şekilde uyanacak."