14

BÖLÜM 11

HANNAH

Eskiyi her daim özlemek mümkün müydü? Eğer mümkün olmasaydı, ben her daim özleyemezdim muhtemelen. Gözlerimi pencereden vuran güneş ışığıyla açmayı, o sıcak hissin yüzümü kaplamasını seviyordum. Sanki annem gelip sıcak ellerini yüzümde gezdiriyor gibi hissederdim. Şimdi ise, açık kırmızı ışık yüzüme vururken o sıcak hissi tamamen kaybetmiştim. Huzursuz bir şekilde uyanıyordum, bedenim yataktan ayrılmak istemiyordu ve sürekli aynı soruyu zihnimde tekrarlıyordum. Her şey düzelecek miydi? Abimin her şey düzelecek diyerek beni sadece rahatlatmaya çalışıp çalışmadığını merak ediyordum. Abim beni korumak için birkaç kez yalan söylemişti. Ona asla kızmadım fakat bazen içime düşen merak, göğsümde uçsuz bucaksız bir delik açmaya devam ediyordu. Hayatta sürekli soru sorup doğru cevapların peşine düşsek de bazen elimizde hiçbir şey olmadan dönerdik. Bu sıralar bunu çok fazla kez deneyimliyordum.

Duvardaki eskimiş çiçek desenlerini seyre dalıp dakikalardır öylece durduğumu fark ettiğimde, saat sekiz buçuktu. Örtüyü zar zor üzerimden sıyırdıktan sonra abimin dolabından aldığım kalın hoodie'yi tişörtümün üstüne geçirdim. Almıştım, buna çalmak denmezdi yani. Günlerce bu hoodie gibi bir tane arasam da bulamamıştım. Sanki dünyanın en sıcak tutan eşyasıydı ve abim sınırlı sayıda almıştı. Aynı sıcaklığı hiçbir kıyafetimde bulamıyordum ya da bu fikre kendimi o kadar çok inandırmıştım ki aynısından bulsam bile aynı sıcaklığı vereceğine inanmayacaktım. Garip bir durumdu.

Kalın bir çorabı da ayağıma geçirdikten sonra çalışma masama ilerledim. Yaz bitmek üzereydi, sonbaharın hafif serinliği hissediliyordu ama ben kış aylarına çoktan girmişiz gibi hissediyordum. Masamın üstündeki su dolu şişeden büyük bir yudum aldıktan sonra sandalyeme yerleşip dün Alex'in gönderdiği yığılı dosyaları incelemeye koyuldum. Dün biraz bakma fırsatı bulmuştum ve Betty'le uzun bir tanışma amaçlı sohbetin ardından birkaç bilgi paylaşımında bulunmuştuk. Betty'nin paylaştığı bilgilerin olduğu mesajı tekrardan açtım.

Ur__ Kayar

24

Yetimhane

Bunların ne anlama geldiği açık olduğu kadar belirsizdi de. İsim tam olarak verilmemiş olsa bile ilk üç harfin verilmiş olmasından dolayı tahmin etmesi kolaydı. Betty'nin tahminine göre, bu isim ya Joshua ya da Joseph olmalıydı. Geriye kalan bilgiler zaten büyük bir ipucu sağlıyordu. Yetimhane konusunda Betty'le uzun bir süre beyin fırtınası yaptıktan sonra muhtemelen bunun fotoğraftaki çocukla bir alâkası olabileceği sonucuna vardık. Bu bilgiler boşuna verilmiş olamazdı. Diana'ya bilgileri yolladıktan sonra gerisini araştırma kısmını ona bırakmıştık. Abim de Diana'ya bu konuda yardımcı oluyordu tabii. Böylece tam bir takım hâlinde görev paylaşımı yapmış olmuştuk. Diğer yandan Alex, Peter ve William'dan umut dolu bir haber bekliyorduk. Alex'in sitenin şifresini kırma serüveni beni oldukça heyecanlandırıyordu, çünkü herkes gibi ben de o şifrenin ardında bizi bekleyen gizemi merak ediyordum. Ama hiç beklemediğimiz bir şeyle karşılaşmanın tedirginliğini de taşıdığımız bir gerçekti. Kimse açıkça söylemiyordu fakat herkes aynı şüpheyi taşıyordu.

Ciğerlerime derin bir nefes çektikten sonra Betty'nin mesajlarını kapattım ve dosya yığınını tekrar açıp incelemediklerimizden bir tanesine tıkladım. Gözlerim şimdiden bu karmaşık dizelerin etkisiyle bulanırken odaklanmak için kendime biraz zaman tanıdım ve hazır olduğumu hissettiğimde işe koyuldum. Abim birkaç kez odamın kapısını açıp beni kontrol etse de hiçbir şey söylemeden kapımdan uzaklaşmayı tercih etti. Muhtemelen konsantrasyonumun bozulacağından endişelenip ara vereceğim bir zamanı bekliyordu ama ben tam bir saat aralıksız çalışmayı tercih etmiştim. Benim görevlendirildiğim dosyaları tamamladığımda, gözlerim bozulmak üzereymiş gibi hissediyor olduğum bir gerçekti. Ancak yakaladığım bilgiler daha önemliydi, gözlerimi başka bir zaman dinlendireceğime dair kendime söz verdim ve şişeyi tekrardan kavrayıp ılık sudan büyük bir yudum aldım.