𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

Traitor

'Het is een chocolade taart, want we weten hoe dol jullie twee maniakken zijn op chocolade.' zegt Mary en ze snijdt de taart in stukken. 'We hebben het met zijn alle gebakken.'

                          ꨄꨄꨄ

De rest van de dag vliegt voorbij. Vol van mijn chocolade taart ontbijt gingen we naar onze eerste les: defense against the dark arts. Waar we verder gingen met het behandelen van schild spreuken.

'S avonds was ik uitgeput van de lange dag aan lessen, maar voor mijn vrienden was de dag nog lang niet voorbij.

Ik baan me een weg naar de leerlingenkamer. Ik sta buiten bij het portret en hoor aan de andere geluiden. Snel zeg ik het wachtwoord en de fat lady laat me binnen. Gelijk klinkt het geluid helder, het is muziek.

Als ik binnen in de leerlingenkamer sta, zie ik een tafel met drank staan. Daarnaast staat een langspeelplaat die muziek draait. Over de muziek heen klinkt veel gelach en gepraat. Ik scan de volle kamer op zoek naar m'n vrienden. Als ik Lily zie storm ik op haar af.

'Wat is dit?' schreeuw ik boven de muziek uit. Lily lacht, haar gezicht is rood van de drank,

'Een surprise party!' zegt ze, 'voor je verjaardag!'

'Jullie hebben de hele Gryffindor tower overgehaald om een feestje te geven?' vraag ik verbaasd.

'tuurlijk, iedereen houdt van jullie twee! En daarbij, het gebeurd niet vaak dat er twee mensen tegelijk jarig zijn.'

Ik haal mijn schouders op en accepteer het maar gewoon. Ik neem afscheid van Lily en baan me een weg naar de drankentafel.

'En wat vind je ervan?' vraagt Sirius die bij me komt staan. Remus staat aan zijn zijde.

'Uhh uitgebreid.' zeg ik eerlijk, 'maar wel cool.'

Sirius grinnikt, 'James wilde het nog uitgebreider uitpakken, maar Evans had hem eruit gepraat. Hij wilde zelfs de andere huizen uitnodigen.'

Ik lach, 'hoe denkt hij dat dat past?'

Sirius haalt zijn schouders op en zeg dan een stapje dichterbij. Ik kan zijn adem ruiken, het ruikt naar bier. 'We probeerde wel Reg uit te nodigen.. maar hij wilde niet komen, hij zei dat hij het druk had.'

Ik haal mijn schouders op, 'ik had niks anders verwacht.' zeg ik en ik loop w erg. De ruimte is te vol, ik word er misselijk van.

Ik baan me een weg naar de uitgang. Het gaat langzaam, want elke keer als ik door probeer te gaan krijg ik een nieuwe felicitatie. Na een halfuur sta ik eindelijk buiten.

Ik heb frisse lucht nodig. Ik ga naar de eerste plek die bij me te boven komt, de astronomy tower. Regulus en ik kwamen daar vaak om naar de sterren te kijken 's avonds.

Ik loop de vele trappen omhoog en als ik er eindelijk ben hoor ik stemmen. Ik overweeg terug te gaan naar de common room en de mensen hierbinnen alleen te laten, maar alles is beter dan de common room en de astronomy tower is voor iedereen, dus ik besluit toch maar om de deur te openen.

Het eerste wat ik zie is de adembenemende uitzicht. De lucht is helder en je kan duizenden kleine felle sterren zien. Daarna valt mijn blik op de persoon die bij het balkon staat. Het is een jongen met halflang zwart warrig haar, zijn shirt is opgestroopt.

Het is Regulus.

Ik stap op hem af. Hij is te diep verzonken in zijn gedachten om mij op te merken. Hij wijst zijn stok op zijn linkerarm en spreekt een spreuk uit.  Mijn blik valt op zijn arm, zijn hele arm ligt onder het bloed. Zijn spreuk dicht de wonden en hij schrobt het bloed aan de kant.

Ik hap naar adem bij het aanzicht. Regulus merkt op dat moment op dat hij niet meer alleen is en hij draait zich om. Hij komt oog in oog te staan met mij. Er zitten opgedroogden tranen op zijn gezicht. Hij laat snel zijn mouw zakken,

'Selene...' zegt hij. Ik ben sprakeloos. Ik probeer mezelf bij elkaar te rapen,

'Dus dat is waarom je het zo 'druk' hebt?' vraag ik zacht. Regulus staart me in mijn ogen aan. Hij schraapt zijn keel,

'Ik... je had dit niet mogen zien.' zegt hij. Ik kan mijn oren niet geloven.

Mijn hersenen gaan tekeer, maar er is niets wat ik kan zeggen. Ik heb gezien wat ik heb gezien.

'Je bent een death eater?' vraag ik, maar het is eerder een statement dan een vraag.

Regulus knikt voorzichtig. Mijn hart scheurt in een miljoen stukjes. 'Ik kan dit niet geloven.' zeg ik en ik zet een stap naar achteren.

Regulus zet een stap naar voren en hij reikt met zijn hand naar de mijne, 'alsjeblieft... alsjeblieft laat het met uitleggen..' zegt hij, maar ik ruk mijn hand los,

'Ik denk dat ik genoeg weet.' zeg ik met een trillende stem. Ik draai me om en baan me een weg terug naar benden. Ik hoor Regulus achter me nog even mijn naam roepen, maar ik negeer het tot ik ver genoeg ben om het niet meer te horen. Het misselijke gevoel komt terug en Ik verdwijn in de dichtstbijzijnde wc. Het feestgevoel is geruïneerd.