Sevgilimyazarım *Yarı Texting* #F#

59 #FİNAL

"Beren, parkta bir sokak şarkıcısı varmış. Bugün de orada. Hadi gidelim."

Deren, yine aynı bildiğiniz gibi... Neşe dolu, hayatı sevinçle heyecanla kucaklayan bir kız.

Artık üniversite ikiydim, hatta yarılamıştım bile. Zaman, benim tahmin ettiğim aksine hızlı geçiyordu. Çabucak geçsin istiyordum ben de zaten.

"Hadi Beren!"

"Geldim geldim."

Bense halen Mustafa'ya aşık, ailenin olgun çocuğu ve Deren'in sözde annesiyim. Gün geçtikçe fikirlerimiz değişiyordu. Bunun yanı sıra olgunluk da kazanıyorduk. Bir yerlerde, küçük de olsa bir kız çocuğu taşıyordum.

Zaman, su gibi akıp giden büyüleyici bir şeydi. Bir yıl bizden çok şey aldı, aynı zamanda da çok şey verdi.

Deren'den, Erdinç'i, Turna'yı, neşesini, dövüşü, maceraya olan tutkusunu, psikolojisini aldı. Aynı zamanda psikolog randevularına başladı. Neşesini geri kazandı, maceraya olan tutku mu? O gerektiği yerde var. Eskisinden daha güçlü oldu.

Bir yıl benden arkadaşımı aldı ama pes etmedim, pes etmedik. Deren'in yanında olup ona destek verdim. Şu an da mutluyuz.

"Beren! Saçımı öremiyorum, örer misin sen?"

O, gerçekten de benim şımarık kızım.

"Gel buraya gel."

Önüme oturduğunda kendi ördüğü kısmı çözdüm. Yeniden taradım ve balık sırtı yaptım. Saçı o kadar uzundu ki yorulmuştum. Kalçasına kadar gelen saçlara sahipti.

"Haydi, gidelim artık. Geç kalacağız."

"Tamam kızım ya!" deyip çantamı aldım. Yanıma gelip "Canım sözde annem." dedi. Yanağımı kocaman öpüp kaçtı. Başımı iki yana sallayıp aynadan kendime baktım. Gördüğüm ruj iziyle "Deren!" diye bağırdım. Koridora çıkmıştı çoktan. Islak mendil alıp ilerlemeye başladım. Koridorda yanağımı siliyordum, rezilliğe bak ya.

Bildiğim kadarıyla Mustafa da orada olacaktı. Yoksa gitmezdim herhalde. Bir düşüneyim, yanımdaki Deren'e baktım. Bu kız beni her türlü götürürdü.

"Beren, sana bir şey söyleyeceğim. Ama kızmayacaksın."

Allah'ım, yine mi?

"Kızarım, söyleme."

"Ama söylemem lazım."

"Deren ya! En son Erdinç olayları oldu."

"Yine Erdinç'le alakalı."

"Of, ne oldu?"

"Sevgili olduk."

"Yok devenin bale pabucu." dedim. Aslında Erdinç bir yılda Deren'in etrafında dolanıyordu. Bunu görüyorduk. Yanına gelmişliği de vardı. Ama bunu gerçekten beklemiyordum.

"Ya zaten ayrılırız birkaç güne." dedi.

"Ne zamandır sevgilisiniz."

"Beş gündür."

"Anladım. İyi hayırlısı olsun."

"Yaş farkı var, ayrılırız ya." dedi. Hiç sanmıyorum!

Parka gittiğimizde bir köşeye geçtik. Oturma grupları vardı ama şu anlık oturmak istememiştik. Deren'in arkasından biri gelip sarıldı. Tabi ki Erdinç! Yanağından öpüp "Hoş geldin Deren'im." dedi.

"Ayrılın!" dedim hemen. Erdinç bana gülüp daha sıkı sardı Deren'i. "Haram la haram!"

"Helalim de olur yakında."

"Abartmayın ya." dedi Deren. "Hem birkaç güne ayrılırız."

"Görürsem selam söylerim." dedi Erdinç. Dudaklarımı birbirine bastırdım, komikti yahu!

Mustafa da yanımıza geldi. Kıskanç tabi gelir hemen. "Ayrılın la, haram." dedi hemen. Erdinç olaylarını biliyordu tabi. Deren anlatmamda sorun olmadığını söylemişti.

"Tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş." dedi Erdinç. Şu ortamdan uzak durmak içindi tüm yaptığım. Onların yaptıklarına bak bir de!

"Erdinç, hadi biz başka köşeye gidelim." dedi Mustafa. Bu adamı bir an önce helalim yapmam lazım. Önümüzde iki yılımız var ama... Sabır!

Deren dönüp Erdinç'in boynuna kollarını doladı. Erdinç de belinden tutuyordu onu.

"Hadi git Erdinç." deyip ayrıldı.

"Tamam sevgilim." deyip Mustafa'yla birlikte gittiler. Deren'e dönüp "Ne yaptın?" dedim.

"Hiçbir şey." deyip güldü. "Sadece boynundan öptüm."

"Vip cehennemlik."

"Onu bunu geç de, hadi eğlenelim."

Şarkılar söylenmeye başlanmıştı, herkes arkadaş grubuyla ya da sevgilisiyle dans ediyordu. Biz de yerimizde durmuş sessizce eşlik ediyorduk.

Sevgilimyazarım hikayesi buraya kadardı, bundan sonra anlatabilecek tek olay benim evliliğimdi. O da büyük ihtimalle sade bir nikah olurdu.

İleride olmak istediğim yerler vardı. Bu benim hikayemse onlar da olmalıydı elbet. Ama yaşlılığıma kadar yazamazdım.

Sakinbeta on yedi yaşında açmış olduğum bunalımımı atlatmak için olan bir hesaptı. Orada sevgilimi, Mustafa'yı, arkadaşlarımı buldum ben. Bundan sonra ne yazarım bilemiyorum ama elbette mutlu şeyler olurdu. Ben dram yazarı değildim.

Sevgilimyazarım son hikayem olabilirdi. Evet, bir süre ara vermeyi düşünüyordum. Yeni olaylar olana kadar ya da yeni yerler yeni insanlar tanıyana kadar...

Benim romanım değildi bu, benim hikayemdi.

***

Elbette ki son hikayem değil ama elimdekiler bitince ne olur bilmem. Özel bölüm yazarım ben buna, dayanamam.

Bir hikaye daha bitti, özeldi çünkü kendimi yazmak istedim. Büyük ihtimalle Deren olayı başıma gelse korkudan bayılırım ama.

Sizi seviyorum İyi Ki'lerim. Hep diyorum ve diyeceğim. İyi ki siz.

♥️♥️♥️

03.07.2023