Nazende (bxb)

üç

Kıkırdayarak merdivenleri çıktığımda Nesrin yanıma koştu.

"Karaca sen yokken yengeler tartıştı! Dilek'in anasıyla Arzu'nun anası birbirine girdi!"

"Her şeyi haberle zaten!" diye bağırdı Dilek.

Heyecanla parladı gözlerim. Kaosa bayılıyordum ve bu konak bazen bana istediğimden fazlasını bile veriyordu.

"Kız ne oldu?"

"Heval'le Dilşad kavga etti. Yengeler de çocuklar yüzünden tartıştı. Babaannem çok kızdı!"

"Dedem duydu mu?"

"Yok dedeme niye duyursunlar delirme. Zaten adam yaşlı." dedi Arzu. Sonra Dilek'e baktı. "Hem o kadar bir şey de olmadı. Değil mi?"

"Olmadı tabii. Nesrin yine olay çıkarmaya çalışıyor."

"He hepiniz normalsiniz ben kötüyüm. Tamam hele susun."

"Ben içeriye gidiyorum."

"Nereye! Bize öğrendiklerini anlatmayacak mısın?!" dedi Hazal arkamdan bağırırken.

"Eğer çay koyarsanız gelir anlatırım."

"Çay senin itin olsun. Sen yeter ki anlat."

Kız kuzenlerim her ne kadar birbirlerine hatta sırf dedem ve babaannem beni çok seviyor diye bana bile içten içe kin gütse de, o masaya oturduğumuzda o tarz şeyleri düşünmezdik.

"Üstümü değiştirip geliyorum." deyip odama yürüdüm.

Rahat bir eşofman altı ve öylesine bir tişört geçirip yüzümdeki makyajı ve güneş kremini itinayla çıkardım. Eğer bugün de duş alırsam duş rutinim bozulurdu o yüzden duş almadan tekrardan çıktım. Abimi ve Baran'ı, abimin odasının duvarına sırtını yaslamış otururken gördüğümde onu bugün ilk kez gördüğüm için heyecanlanmama engel olamamıştım.

Bir yandan da benden sonra geldikleri için sevinmekle meşguldüm.

İçten içe ölüp bitiyor olsam da sadece yanlarından geçmeyi hedefliyordum ki abim yine susmadı.

"Kimleydin bugün?"

"Songüller'le."

"O piç orada mıydı?"

"Değildi abi. Çocuğa ne yaptıysan beni görünce evren değiştiriyor."

"Kime asılacağını iyi seçecekti o zaman o da."

"Asılmıyordu, normal konuşuyorduk."

"Her gece evinden alıp evine bırakıyordu Karaca, normalin bu mu senin?" dedi Baran kaşlarını çatarak.

En çok da bana abilik tasladığı zamanları sevmiyordum. Başka bir karşılıksız seven olsa belki de kıskandığını düşünüp mutlu olurdu ancak bu beni yalnızca daha da çok umutsuzlaştırıyordu. Çünkü kıskanıyordu ancak bu kıskanma şekliyle abimin beni kıskanması aynıydı. Beni kardeşi gibi gördüğü için kıskanıyordu. Kendimi kandırmak istemiyordum.

Hiçbir şey söylemeden başımı çevirerek yürüdüm.

————

"Vay ulan! Serhat Abi de evleniyor!"

Serhat Abi yüzünde geniş bir gülümsemeyle başını eğdi. Onu çok seviyordum ve şimdi evlenecek olması beni biraz üzüyordu çünkü muhtemelen konakta kalmayacaklardı. Kız İstanbul'da okuyordu, okulu bitmeden şehir değiştirmesi imkansızdı. Yakışıklı bir adamdı bu yüzden amcamlar başka kız bulması için bir hayli diretmişlerdi ancak kalpti bu, kimi severse yanında onu isterdi.