ZAMANIN MELODİSİ (Tamamlandı)

2. Kitap 9. Bölüm 'İlk Adım'

Bölüm Şarkısı: Bang Chan - I Hate To Admit, Chase Atlantic - I Think I'm Lost Again

'Kabullenmek istemiyorum. Hâlâ özlüyorum seni. Nasıl unutabilir ki? Söz vermiştik.'

'Nasıl yazmaya başlamalıyım, neyi anlatmalıyım inan bilmiyorum. Arem düşüncelerimi yazıya dökmenin iyi hissettireceğini söylediğinden beri yazmayı düşünüyorum. Ama sanırım bu yazı da tıpkı zihnim gibi karmaşık olacak.

Öylece yok olup gittiğin günden bugüne tam bir ay geçti. Bugün 14 Nisan. En son dışarı çıktığımda güzel şeyler olmamıştı. Savaş'la bir daha görüşmeden önce daha güçlü olmaya odaklamıştım kendimi. Her gün koşu yapmaya tekrar başladım. Onun dışında sürekli evdeyim. Uzay bodrum katına yerleşti ve kendi kendine beni korumaya çalışıyor. Ona da bir şey diyemiyorum...

Sen nasılsın? Her neredeysen mutlu musun? Ah... Yine cevapsız sorular sormaya başladım. Beni bu lanet dünyada tek bıraktığın için hâlâ kızgınım. Bu öfkeyi kendi içimde yenmeye çalıştım ama maalesef beceremedim Sina. Yetmiyormuş gibi her yerde seni görüp duruyorum. Gerçek olup olmadığını algılamak o kadar zamanımı alıyor ki...

Bazen uyumadan önce bana sarılıyormuşsun gibi hissediyorum. Hâlâ yemek yaparken senin yiyemediğin şeylere dikkat ediyorum. Bir ay çok kısa bir zaman gibi geliyor ama tüm hayatım bu bir aydan daha hızlı yaşanmıştı sanki.

Doğrusu şu an ayaktaysam Arem ve Alesa'nın bunda büyük payı var. Bana o kadar destek oluyorlar ki... Senden sonra boşlukta hissetmemem için benimle sürekli konuşuyorlar, destek oluyorlar. Hatta son zamanlarda şakalaşmaya bile başladık. Bu normal değil mi, diye sorabilirsin ama hayır değil. Çünkü senden sonra hepimiz ciddi bir şekilde kötü hissettik. Bana sorarsan hâlâ kötü hissediyorum ama dediğim gibi. En azından bu iki güzel ruha sahibim.

Şey... Sana söz verdiğim birçok sözü tutamadım. Bana zaten söylemiştin. Tutamayacağın sözleri vermek yalandı... Sanırım büyük bir yalancıyım. Gökhan'ın çıkmasını bekliyorum ve onun acı çekmesini hâlâ istiyorum. Ailemin mezarına da gidemedim... Sen olsaydın birlikte giderdik fakat ben tek başıma gidemiyorum. Arkadaş falan da edinmeyeceğim. Zaten şu an için Uzay yeterince meşgul ediyor beni.

Sina... Ben seni çok özledim. Gökyüzüne bakmak yeterli gelmiyor. Belki hastalığa dönüştü ama umrumda değil. Seni halisünasyon bile olsan görmek istiyorum. Daha sık, daha çok... Aklımı kaçırmış olmalıyım, değil mi?