Yüksekten mi korkuyorduk yoksa düşmekten mi?
Hayatından memnun olmayıp geçmişe giderek tüm hatalarını düzeltmek isteyen kız.
Gelecekte, ilahi güçlerle anlaşma yapıp kız için geçmişe gelen oğlan.
Kaderlerini, karmaşık bir oyuna kaybedip sözde Tanrı'...
Şarkı: Chase Atlantic - Moonlight, Ateez - Still Here
'Ay ışığında koşuyoruz. Yolu yeniden gösterebilecek misin bana?'
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sina Vural
Sırf Nisan seviyor diye belli bir uzunluğun altına indirmediğim saçlarımı gözlerimin önünden çektim. Hafta sonunun verdiği yorgunluktan mıdır bilmem yatağımdan hâlâ kalkamamıştım. Uyanmış olmama rağmen tek kişilik yatağımda sağa sola dönüp duruyordum. Baş ucumdaki komidinin üzerinde duran telefonumu aldım. Önemli bir şey var mı diye kontrol etmek üzereyken annem aniden odama girdi. Oflanarak konuşmaya başladım. "Anne bu kadar hızlı girmek zorunda mısın? En azından kapıyı tıklasan." Annem perdeyi çekip odamı havalandırmak için pencereyi açıyordu. Bunları ben de yapabilirdim.
"Annenim ben senin Sina. Hadi kalk artık! Saat kaç oldu hâlâ yataktasın." İstemeyerek de olsa yatağımı terk ettim ve ağır adımlarla banyonun yolunu tuttum. Soğuk suyu yüzüme çarptığımda neredeyse kendime gelmiştim. Odama tekrar döndüğümde annemin çoktan toparladığını gördüm. "Sina hadi, kahvaltı yapalım." Mutfaktan seslenen annemi daha fazla bekletmeden yanına geçtim.
Babamla ne zaman ayrıldıklarını hatırlayamıyordum ama o zamandan beri tek başına yemek yemesinden hoşlanmıyordum. Hatta sadece yemek değil herhangi bir işi tek başına yapması üzülmeme sebep oluyordu. O da aynı şekilde bana hem anne hem babalık yapmak için çabalıyordu. İkimizde çok kırgın olmamıza rağmen bu kadar güçlü rol kesmeyi sanırım birbirimizden öğrenmiştik.
Kahvaltı masasının güzelliğine kendimi kaptırıp hızlı hızlı yemeye başladığımda annem konuşmaya başladı. "Sina, bugün dışarıda birkaç işim var. Alışveriş falan yapmam lazım. Sen evde tek takılsan sıkıntı olur mu?"
Ağzımdaki lokmayı bitiremeden "Ben de geleyim istersen hem sana yardım etmiş olurum." dedim. Annem kafasını iki yana salladı. "Tek gitmek istiyorum. Lütfen ısrar etme ve dersine çalış, anlaştık mı?"
Cumartesi günleri annemin izin günü olduğundan beraber geçirirdik. Alışverişe gidilecekse birlikte gitmeyi tercih eder diye düşünmüştüm. İçimi büyük bir endişe kaplamıştı. Ya tek başınayken yeniden başına bir iş gelirse? O zaman kendimi asla affedemezdim. "Hayır Sina, kötü bir şey olmayacak. Annen sadece biraz yalnız kalmak istiyor." Sağ tarafımdan konuşan Alesa ile içim biraz olsun rahatlamıştı. Anneme karşı tuhaf davranmamaya çalışarak sadece kafamı salladım.
Neredeyse kahvaltımızı bitirmek üzereyken annem boğazını temizleyerek tekrardan tüm dikkatimi üzerine çekti. "Sınavların yaklaşıyor. Bu yüzden ders çalışmanı istiyorum. Dershane istiyorsan bunu karşılayabileceğimi biliyorsun. Eğer tek başına çalışmaktan sıkılıyorsan bir arkadaşını eve davet edebilirsin. Tabii ders çalışmak için." Annemin cümlesini bitirmesi ile aklıma ilk Nisan'ın adı geldi. Hem babası burada olmadığı için rahatlıkla izin alabilirdi.
