CLASSROOM OF THIS SPOILD MALDITA

37

The outing

Vincent POV

Malamlam ang mata kong tiningan si palamura habang nakapila na uli kami sa field. Bagsak ang balikat niya at sa unang pagkakataon ay nakita ko siyang tumungo. Kahit kailan ay hindi ko siya nakitang tumungo. She's a very powerful women who has a dozen of confidence and determination. Pero sa nakikita ko ngayon tila gugustuhin mong mag pahanda dahil bibihira niya itungo ang ulo niya tapos masasaksihan mo pa.

She's very disappointed because of her last spike that goes outside and made them lose. I think she's blaming herself in the back of her mind. And i dont know why but everytime i see her in this kind of situation my heart always throbbed

I must be mad at her but who knows where that madness goes?. Even in my dreams i see her face. And im always exited whenever the thought that I'd see her again.

"Mga nangangarap manalo. Haysst mga cheap talaga tumataas ang tingin sa sarili"
"Hahaha libre naman mangarap kaso dapat handa din kayong masaktan. Ayan tuloy. Nasan na ang yabang niyo?"
"Yayabang niyo kanina tas tutungo lang din pala kayo"

Ilan lang yon sa pagpapasaring ng mga taong mula sa main campus. Napangisi na lang ako at wala naman talaga akong pakialam sa mga sinasabi nila.

"Hey" bulong ko kag palamura. Dahan dahan niyang inangat ang ulo upang tingan sino ang bumulong sa kanya. Nang magtama ang mata namin ay tila may humaplos lalo sa puso ko ng makita kung gaano katamlay ang mata niya ngayon

"Are you ok?" Nag aalala na tanong ko. How i wish to see her rolled her eyes. Cause Instead of rolling it like she used to do. she just nod and look at her feet again. I gulped several times. I want her to came back to normal

"You're very disappointed?" Tanong ko at umiling lang siya na di ako nililingon. Nakatitig lang siya sa mga paa niya. I really have no idea how to
comfort her.

Tatanungin ko pa sana siya ng biglang humarang sa gitna namin si mr. Tom na kinagukat ko. Diko siya namalayan.

"Pangit ni palamura pag di nagmumura" ani niya at napatingala naman si alec sa kanya. At tila nanakit ang dibdib ko ng irapan niya si mr. Tom . Na kanina ay hinihiling ko na sana sa akin niya ginawa. Whats happening to me?

Alec POV

"Pangit ni palamura pag di nagmumura" ani ng guro na diko namalayan na nasa tabi ko na pala.. dalawa ang pila ng babae at lalaki. At sa gitna ng pilang yon ay pauli uli si mr. Tom at ngayon nga ay tinigilan ako para lang inisin ako

Tumingala ako sa kanya at inirapan siya. Di naman siya nakatingin sakin kaya di niya yon kita. Diretso lang kasi siyang nakatingin sa stage.

"Wag ka mawalan ng pag asa. Natalo man dahil sayo. Abangan mo mananalo din kami dahil mo" ani niya sabay baling sakin at tumungo para makipagtitigan sakin. Diko alam kung anong sinasabi niya kaya umirap na lang ako. At tinikom ang bibig. Para kasing pinapagaan niya lang ang loob ko. Pampalubag

Nalulungkot talaga ako. Diko mapaliwanag. Mababaw nga siguro pero ewan..

Nagsimula na ang closing ceremony. Una ay nagpasalamat yung dean. Tas nagsalita ang student council tungkol sa policy at kung ano ano, kapansin pansin ang pagkawala ni meazel na vice president, siguro nga ay dahil nilantad na niya ang pagkatao niya kaya mahihirapan siya ngayon.

Dumating na ang punto na kinatatakot ko.

Ang awarding

"Pede bang umalis na lang tayo?" Nanghihina ang loob na ani ni kami.
"Haisst isang buwan tayong alipin. Grabe diko matangap" si plee
"Sayang yung vacation" si jethro