De school van Mijn Verbeelding

Milly

Hoewel ze veel had gedaan die ochtend, had Milly geen zin in lunch. Er zat haar wat dwars en ze kon zich nergens meer op focussen. Die tintelingen. Ze kon haar vinger er niet op leggen. 'Wat gebeurt er toch?' vroeg ze zich hardop af. Niet dat iemand antwoord gaf. De hele school zat in de eetzaal roddels uit te wisselen. 'Hoe kan het dat ik hier nog geen twee dagen ben en ik er nu al niets meer van begrijp!' riep Milly gefrustreerd. 'Omdat iedereen die het wel begrijpt de keel wordt gesnoerd.' Milly keek op en zag een meisje in kapotte kleren voor haar staan. 'Ken ik jou?' 'Nee. Maar ik jou wel, Milly Poppins,' zei het meisje met een glimlach. 'En hoe ken je mij dan?' 'Ik heb nog samen gewerkt met Eleanor.' 'Els? Mijn nichtje?' vroeg Milly verbaast. Voor zover zij wist kon Eleanor niet normaal met mensen omgaan en ze was de schande van de familie. 'Waarom ben je daar zo verbaast over? Je kent haar niet goed genoeg om conclusies te trekken,' zei het meisje streng. 'Sorry,' zei Milly, hoewel het haar totaal niet speet. 'Ik weet heus wel dat je dat niet meent. Ik ben dan wel arm maar ik ben niet gek.' 'Ja, ja. Rustig maar. Wat bedoelde je net. Toen je zei dat iemands keel wordt gesnoerd?' vroeg Milly die graag van onderwerp wilde veranderen. het meisje trok haar mouwen omhoog en Milly zag rode littekens op haar polsen. 'Dát bedoel ik.' 'Wat is er gebeurt?' 'Ik kwam achter het grootste geheim in heel Verbeelding. Eén waar maar drie mensen vanaf wisten tot ik het ontdekte.' 'En daarom hebben die drie mensen je pijn gedaan,' concludeerde Milly. 'Nu doe je het weer kleine Poppins. Je trekt conclusies voordat je echt goed weet waar het over gaat. Waarom leert die familie van jou dat niet eens een keer af?' Milly negeerde de opmerking. 'Als die drie mensen je geen pijn hebben gedaan. Wie dan wel?' 'Ho, ho, ho. Ik zei niet dat die drie mensen me geen pijn hadden gedaan. Ik was nog niet klaar met mijn verhaal. Ik ontdekte het geheim en vertelde het natuurlijk meteen aan Ellie. Of, Els, zoals jij haar noemt. Maar op een manier vond één van die drie mensen uit dat we het geheim wisten. Hij dwong Ellie me erin te luizen. In ruil daarvoor zou haar en haar gezin niets overkomen. Ze maakte een goede keuze, daar niet van. Ik ben trots op haar. De man, één van die drie dus, strafte me genadeloos. Wat ik ook wel kan begrijpen want ik stond op het punt zijn geheim aan de wereld te laten zien. Hij liet mijn familie geloven dat ik was omgekomen. Maar hij kon me niet doden. Ik daagde hem uit om het te doen. Dan gelooft hij niet meer dat dat het ergste is. Dus deed hij me dit aan.' Het meisje draaide een rondje. 'En wat was dat geheim?' vroeg Milly. 'Raad maar,' was het antwoord. 'Hij ging vreemd?' gokte Milly. Het meisje keek haar teleurgesteld aan. 'Als ik zeg dat de directeur en de onderdirecteur er mee te maken hebben. Waar denk je dan aan?' 'Een complot om bijfiguren buiten te sluiten?' 'Komt in de beurt maar is nog steeds helemaal fout.' 'Wat dan?' 'Iets waar jij ook mee te maken hebt kleine Poppins. Je verandert.'