Zawgyi
"ခြန္း!"
သူ႔ဘက္သို႔ စက္ရုပ္မ်ားအလား လွၫ့္ၾကၫ့္လာခဲ့ကာ မ်က္ဝန္းထဲတြင္ မ်က္ရည္မ်ားဟာလည္း တစ္စိုးတစ္စထိုးထြက္လို႔။ထိတ္လန႔္ေနသၫ့္ ေဇ့ကိုျမင္ေတာ့ ထြက္က်လာေတာ့မၫ့္ မ်က္ရည္စေတြကို အသည္းအသန္ သုတ္သည္။ထို႔ေနာက္ နီရဲေနေသာ မ်က္ႏွာကေလးႏွင့္ပင္ ၿပံဳးျပ၏။
"ခြန္း..ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
ေဇမ်က္ခံုးမ်ား အလယ္သို႔ စုသြားေလေတာ့သည္။ထိုေကာင္ေလး၏ လူႀကီးလိုလို လုပ္တတ္သၫ့္ ပံုစံဟာ တစ္ဖန္ျပန္ေပၚလာျပန္ၿပီ။မ်က္ႏွာမွာအားတင္းၿပီး ေျပာေနေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ကမူ စိတ္ကိုမလိုက္နာစြာ တံုယင္ေနခဲ့သည္ဟာ သိသာလြန္းလွသည္။
အခန္းထဲဝင္ရန္ ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္ေတာ့ နဂိုရပ္ေနသၫ့္ ကိုယ္ငယ္ေလးဟာ ၿပိဳလဲလာေတာ့၏။ေဇစိတ္ပူကာ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ရိုက္မိေတာ့မၫ့္ ထိုကိုယ္ငယ္ေလးကို အျမန္ေပြ့ယူလိုက္သည္။
အားကိုးစရာရင္ခြင္ ရသြားသၫ့္ ခြန္းတမွာေတာ့ သန္မာသၫ့္ ပံုရိပ္ကေလးပ်က္ကာ ေဇ့ရင္ခြင္ထဲ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳ..။
"ဒါ..ဒါဆို ခြန္းအျပင္ထြက္တုန္းက
သူတို႔ရဲ့အၾကၫ့္ေတြက ဒီကိစၥေၾကာင့္လား..
ခြန္းဘာမွမလုပ္ခဲ့ဘူးေလ.."
ခြန္းတ၏စိတ္ထဲတြင္ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာမ်ားကို မ်ိဳးစံုစဉ္းစားေနကာ ျဖစ္မလာေသးသၫ့္ အနာဂတ္ကို ေတြးေလေတြးေလ ေၾကာက္လာေလျဖစ္သည္။
"ခြန္း..စိတ္ကိုေလ်ာ့"
"ဘာေၾကာင့္လဲ..ဘာေၾကာင့္ ခြန္းစီမွာဘဲ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ လာျဖစ္ေနရတာလဲ။ေနာက္ဆံုးမွာ ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔ ေအးခ်မ္းတဲ့ဘဝေလးမွာ ေနႏိုင္ေတာ့မွာေလ..ဘာလို႔လဲ"
"ခြန္း!"
ေဇသူ၏ရင္ခြင္ထဲ အတင္းတိုးဝင္ေနတဲ့ ကိုယ္ငယ္ေလးကို စိတ္မရွည္စြာ ဆြဲယူလ်က္ ျဖဴေဖြးကာ ႏူးညံလြန္းေသာမ်က္ႏွာေလးကို သူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစသည္။
"ဟုတ္တယ္ ကိုယ္တို႔ေတြ ေအးခ်မ္းတဲ့
ဘဝေလးကို ပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မွာ"
YOU ARE READING
ခွန်းတခြန္းတ(ongoing)
Romanceခွန်းတ စောင့်နေရတာကို မုန်းသည်။ မတည်နိုင်တဲ့ကတိတွေကို မုန်းသည်။ ပေးသလောက် ပြန်မရနိုင်ဘူးဆိုရင် ဦးဖြစ်နေလည်း ကျွန်တော်မချစ်ချင်..။ ________________________________ ဇေ ကျုပ်ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ခေါ်လိုက်တဲ့ နာမ်စားလေး "မောင်"တဲ့။ ရင်ထဲကအကောင်က တစ်ဒုန်း...
