dreaming life

17//Resim

İyi akşamlar👋🏻👋🏻👋🏻

Bu bölümü yazana kadar neler neler çektim xkdmxlmd

Bitsin diye bugünkü derslerime girmedim cidden vizelerde göreceğim anyayı konyayı🤦🏻‍♀️

Ay dün ficleri okuyan herkesin beni takip etmediğine dair bir farkındalık yaşadım, bölüm ne zaman gelir zımbırtılarından ve arada yeni bölüme dair sahnelerden hep orada bahsediyorum ve çok boş konuşan bir tip de değilim.

Bu yüzden arada oraya uğrayıp kontrol edebilirsiniz ne dönüyor kafamda diye xlmdlxmdlxö

NEYSE! Güzel bir bölüm ben yazarken eğlendim siz de beğenirsiniz umarım

İyi okumalar dilerim~~~

....

    Arkasını Minho'lara döndükten sonra hızlı adımları sayesinde çok geçmeden ulaştığı okul kapısında beklemediği Taehyung'un bedeniyle karşılaştı Jeongguk. Taehyung ansızın karşısına çıkmış, siyah saçlı gencin gözlerini hafifçe irileştirip geriye kaçınmasına sebep olmuştu. Kahverengi gözler karşısındaki bedeni inceledi. Biraz nefes nefese görünüyordu. Üzerinde her zamanki okul kıyafetleri vardı ve gözlerinde de belli belirsiz bir endişe kol geziyordu.

Jeongguk başını omzuna doğru hafifçe eğerken sormadan edemedi. "Ne oldu? Birine bir şey mi oldu dışarıda?" Ağzının içinde mırıldanırken söylemiş, kısa bir an başını çevirip bahçede göz bile gezdirmişti. So-mi'yi ya da Taehyung'un arkadaşlarını aradı gözleri. Ancak hiçbirini göremedi. Ders başlamak üzere olduğu için bahçe neredeyse tamamen boşalmıştı. Minho ve diğerleri de bıraktığı yerden ayrılmışlardı. Jeongguk onların nereye gittiğini bilmiyor ve pek umursamıyordu. 

"Aptal." Kahverengi saçlının ağzından o nefes nefeseyken çıkan hitapla önüne döndü genç çocuk. Kaşlarını kaldırıp kendisini gösterdi. "Bana mı dedin?" Taehyung başını salladı. Ardından yutkunurken yerinde doğruldu. Jeongguk'u şöyle bir baştan aşağı süzerken, "Mi Kyong söyledi." diye başladı. Jeongguk tek kaşını kaldırıp neyi der gibi baktığında gözlerini devirerek ekledi. "Minho'ları. Kontrol etmemi istedi." 

Jeongguk boş boş baktı Taehyung'un yüzüne aldığı bu cevapla. Çantasının kulpunu tutan eli kayıp yan tarafına düşmüştü bu sırada. Buraya kadar bunun için mi koşmuştu gerçekten? Kendisi için yani? Düzenli nefesleri sekteye uğrarken kalp atışlarının hızlandığını kendisine itiraf etmek çok zordu. Kulaklarına bir kızarıklık yayılırken bakışlarını kaçırdı. "Sensin asıl aptal." diye mırıldandı. "Bunun için mi geldin yani?"

Taehyung da ancak bu sözlerle üç dakikalık yolu bir dakikadan az sürede koşarak geldiğini fark etmiş, yüzüne adrenalinden bağımsız bir sıcaklık yayılırken ne diyeceğini bilememişti. Gerçekten de sırf bu yüzden gelmişti. Mi Kyong ile So-mi'nin sınıfından çıkarken koridorda karşılaşmış, kızın endişeli ifadesini görünce sormadan edememişti. O söylediğinde ise kendisini bir anda acele ederken bulmuştu. Neden acele ettiğini bile bilmiyordu. Boğazını temizledi kendisine gelebilmek için.

"Mi Kyong... söyledi ya. O yüzden geldim." Söyleyebildiği için kendisiyle gurur duydu Taehyung o anda. Bunun açıklama için yeterli olduğundan emin gibiydi. Jeongguk gözlerini devirip yanından geçerken, "Mi Kyong'un her dediğini yapıyor musun böyle? So-mi olsa yine neyse." dediğinde ise cesareti kırılır gibi oldu. Arkasını dönüp siyah saçlının bir adım ardından onu takip etmeye başlarken, "O ne demek şimdi?" dedi çatık kaşlarıyla. Jeongguk omuzlarını kaldırıp indirmişti. Taehyung onu merdivenlerin başında durdurmak zorunda kalmadı.

"Baksana, şu imaların mide bulandırıcı olmaya başladı. Niye sürekli So-mi'den hoşlandığımı söyleyip duruyorsun?" Jeongguk Taehyung kolundan tutup onu kendisine çevirdiğinde sırtını korkuluklara yaslar gibi oldu. Beli korkulukların başına gelmiş, biraz canı acımıştı. Görmezden gelinebilirdi. Yanaklarını şişirip ofladı ve kolunu Taehyung'tan kurtardı. "İma yapmıyorum ki! So-mi ile Mi Kyong ile olduğundan daha yakın değil misiniz? Onu kast etmiştim." Sözlerinden sonra hızlı sayılabilecek bir tempoyla merdivenleri çıkmaya başladı. Geride bıraktığı kahverengi saçlı birkaç saniye gidişini izlemiş, boş merdivenlerde arkasından ikişer ikişer çıkarak ona yetişmişti.