Even When I Can't Be Remembered

Kabanata 1: So scared of breaking it

Zeus and I are like cat and dog palaging nag-aaway, I hate him, and he hates me. I loathe him for being mayabang at feelingero ang akala niya ay lahat ng babae ay may gusto sa kaniya. But not me, never in my wildest dream na magkakagusto ako sa kaniya, eew lang ha.

Napapa-iling na lang ako, nagtanong pa ng nagtanong iyong mga lintang kaklase ko pero di na ako nakinig nakaka-umay.

Lumingon ako ng biglang may kumalabit sa akin, susuntukin ko na sana eh kaya lang napatigil ako ng makilala ko kung sino iyon. Si Achilles lang pala isa sa mga tropa ko, "Sama ka ba mamaya?"

I just shrugged, "If Callista will come then I'm present" then I flashed a smile.

Sabay kaming tumingin ni Achilles sa harap ng nakarinig kami ng pagkalabog, I raised my eyebrow ng makita kong parang mawawarak na iyong teacher's table I froze when suddenly Zeus lightning gazes met my eyes. His eyes are full of intensity and some dark aura was emitting around him. Shit! Napahiwalay ako kay Achilles at saka yumuko, "Ms. Hera the dean wants to talk to you." mariin niyang sabi while his jaw was clenched.

Kumunot ang noo ko, oh talaga? Ewan ko kung ginagago ba ako nito o ano e.

He flashed a smirk, "Okay class, that's for now. Goodbye" then he left. But before that gave me a cold glance telling me that I shouldn't run away because it's futile.

Bumuntong hininga muna ako, ano ko tanga? Di naman ako tawag ng dean eh, pinagti-tripan niya lang ako kaya bakit ako susunod sa kaniya.

PALABAS na sana ako sa classroom namin dahil uwian na ng marinig ko ang pangalan kong ina-announce. Hindi ako sumunod kay Zeus nung sinabi niyang pinatatawag ako ng dean dahil akala ko joke lang yu'n pero ngayong boses na mismo ng dean namin ang tumatawag sa akin pupunta na lang ako sa opisina niya total tapos na ang klase ko at wala na akong sunod na subject.

Pero... bakit naman ako pinapatawag ni Dean? Umiling ako at saka nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga at saka pumihit papunta sa direksiyon ng opisina ni ng aming Dean.

Nagtungo ako sa East Wing ng Campus, sa likod na lang ako dumaan para shortcut ang building kasi ng Business Management ay nasa South Wing ng Campus.

Hinilot ko muna ang sentido ko bago binuksan iyong pinto ng opisina ng aming Dran.

As I open the door and I am so shock on what happened next, something soft and sweet touched my lips. Nanlaki ang mata ko at itinulak ng malakas si Zeus, "What the hell?!" ngumisi lang siya sa akin.

"I miss your lips." He said it na para bang it's a normal thing to say.

"What the hell do you want? And where's the Dean?"

Lumayo siya sa akin at umupo sa swivel chair ng Dean, he looked at my direction while his hand is playing with the stress ball that in the dean's desk.

"Hmm, is that how you greet your husband?"

Humalukipkip ako at umirap, "Don't you dare roll your eyes on me, woman." Mariin niyang sabi.

Pinanlakihan ko lang siya ng mata, tinawanan niya lang ako.

"Kung wala ka namang sasabihin aalis na ako." Akmang tatalikod na ako ng pigilan niya ako.

"Stay, Hera" napatigil ako sa sinabi niya. Kinikilabutan talaga ako pag siya ang nagsasabi ng pangalan ko.

Hindi ko pa rin siya hinaharap kasi feeling ko sobrang pula na ng mukha ko!

I hate him. But I hate myself too, for being like this. For being weak when it comes to him.

Mas lalo lang ako nangilabot ng maramdaman ko na may mga brasong pumalibot sa bewang ko, "I miss you" Zeus whispered in my ears while hugging me behind.

He's casting his spell on me again. I don't like this.

"Oh c'mon Zeus, ako mami-miss mo? Sa dami ng babae mo?"

I heard him chucked. With no hint of humour and his voice sounds dangerously. After that he let go of me. "Of course, I miss my wife, five years huh?"

After that he pulled me and makes me sit on his lap. "Ze-Zeus ano ba" he shh-ed me then tucked a strand of my hair behind my ears. "Alam mo Zeus Jayce ang landi-landi mo. Pwede ba, walang talab sa akin iyang pinagmamalaki mong charms" sabay alis sa kandungan niya. Tinawanan niya lang ulit ako.

"You will come with me. In our house." Pinal niyang sabi.

Wait, what?

"Bahay natin?!"

"You heard it right, our house. Mauna ka na baka gabihin ako." Sumimangot na lang ako, ang sabihin mo mambababae ka na naman.

"Okay." naiinis kong sabi, ewan ko ba. Alam ko namang babaero siya pero mahirap pala pag pinamumukha niya sa'yo no? Umiling na lang ako. No Hera, hindi pwede.

"Pag-uwi ko, we're going to talk."

"Yeah, right" I waved my hands at saka umalis dun sa opisina ng dean.

So titira ako kasama siya? Sa iisang bubong? Sa iisang bahay?! Talaga bang kinakarma na ako ngayon. I silently cursed and marched towards the school's parking lot.

After five years of hiding, now, I need to face him. Damn him.