SLOWLY SERIES #1: Slow Earn [✓]

CHAPTER 19

THUNDER'S POV

I'm on a board meeting right now. We are proposing a new projects that might help the company to grow again. Si Timothy ang nagpi-present while I am his back up. Kami lang ang nag-plano nito and we are sharing our ideas with our co-holders and partners. This is the only way we can survive the company. Marami ng umaalis na shareholders namin. They said wala ng pag-asa ang company. We keep trying and trying. Hangga't may maliit na pag-asa, p'wede namang subukan.

Sa madilim na silid, tanging ilaw lang projector at presentation ang nagsisilbing liwanag. I'm a little bit of nervous dahil hindi ko nakikita ang kanilang reaction. Na sa gilid din namin si Alex. Tahimik niyang pinapanood si Timothy habang nakangiti rito. Kanina pa silang dalawa nagpapalitan ng ngiti. Nakakahiya naman sa akin na nasa harapan nila. I simple glared at her but she didn't notice. The audacity to flirt with other man while I am in front of her! Grr! Ginigigil na naman niya ako.

"And that's the end of our proposal," pagtapos ni Timothy. Bumukas na ang ilaw.

May halong kaba akong tumingin sa mga taong na sa harapan namin. May hindi maipintang emosyon ang meron sila. It seems like they're not satisfied about the proposal. Nagkatinginan kaming tatlo. Nginitian ako ni Wyena tapos nag-sign ng fighting. Tila gumaan naman ang pakiramdam ko sa ginawa niyang 'yon.

"Mr. Lee, I'm sorry but the proposal isn't unique. Para lang tayong gumaya sa ibang company tapos binago mo lang ang title ng project," the old man said.

"I agree with that. We can't approve and support the proposal unless babaguhin niyo ito."

"Babaguhin?! Ang hirap umisip ng idea tapos babaguhin lang namin? How we will know if we didn't try? Malakas ang loob ko na magiging successful na ang company ngayon!"

"We are really sorry about that, Mr. Lee. Let's go." Isa-isa silang naglabasan.

Umupo ako sa isang upuan sabay hinilot ang aking sintido. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Paano ko isu-survive ang company ko ang taas ng standard nila sa project. We wasted 9 months for the research tapos lahat ng effort namin mapupunta lang sa wala. Sumunod sa kanila si Timothy. He said he will try to persuade them. What's the sense? Nagbitaw na sila ng salita nila ang ibig sabihin no'n talagang walang sense ang ginawa naming project proposal.

Tinignan ko ang humagod sa likod ko. Ngumiti siya sa akin. She's comforting me without words. The way she smile makes me calm. Pilit ang ngiti ko sa kaniya.

"May next time pa, okay?" Aniya.

Umiling ako. "There's no next time. Witness ka na malapit ng malugi ang company, Alex. Hindi ko na alam ang gagawin ko to survive this company, I'm so stress!"

Tumayo siya. Ang akala ko aalis na siya dahil nainis siya sa sinabi ko.

"What are you doing?" Tanong ko.

"Hinihilot ang ulo mo kasi stress ka," sabi niya habang marahang humihilot ang kaniyang kamay mula sa aking sintido hanggang sa aking noo, pataas ang aking ulo.

"Why are you doing this?" Ilang araw ko na ring kinikimkim ang tanong na 'yan.

"Huh? What?" He asked innocently.

"This. I mean, you treated me nicely hindi ko alam bakit mo ginagawa ang bagay na 'to."

"Tss, as your contract mistress ito lang ang magagawa ko for you. Don't tell me wala pang humilot ng ulo mo kapag stress ka? Ang malas mo namang tao kung gano'n."

Tumahimik ako. Wala pa naman talaga. Stress at stress ang dadatingan ko sa bahay tuwing na-uwi ako. Kahit mag-relax man lang sa bathtub hindi ko na nagagawa dahil nga sa nangyayari. Sumilip siya mula sa likuran ko. Our eyes meet. Nakatapat ang kaniyang labi sa aking labi ngunit malayo naman ang pagitan.