Moon Academy 2: Spirits (COMPLETED)

❄Spirits 33: Reunited with Devon

Alessiandra

I came to this point and decided to myself  na ako na lang ang gagawa at magtatapos ng nasimulang misyon. Kuya Evo is out of nowhere again at baka abutan pa ako ng ilang araw bago siya mahanap. Dang! Sana na lang pala talaga hindi ko na sila sinama dito.

Nakalagpas na ako sa madilim at creepy na parte ng kagubatan. At napadpad na naman sa isang bayan. Seriously? Ilang bayan ba ang nandito? Nultilem is quite big and populated.

I wandered around. Nagbabakasakaling may mahanap na  impormasyon. Hindi tulad sa unang bayan na napuntahan namin, mas magulo dito at mas maingay.

Napatingin ako sa kalangitan, malapit nang magmadaling araw pero lively na lively pa rin ang mga lunaphiles dito. Nagpatuloy pa rin ako sa paglalakad hanggang sa may nahagilap akong pamilyar sa isang tindahan.

Agad akong lumapit at pumasok doon para  kumpirmahin kung siya talaga iyon. She's talking to a kid. I guess, the kid was 11 to 13 years old.

"Ate Devy ko?" Bulalas ko sa likuran niya. Kinakabahan ako dahil baka mamaya hindi pala siya ang ate ko. Unti-unti siyang humarap at labis ang tuwa ko nang si ate devy ko nga iyon. Mabilis ko siyang niyakap at umiyak.

"Ate devy ko!" I cried in relieve. Nagulat pa ito sa ginawa ko pero napahagikhik na lamang at niyakap ako pabalik.

"Alessia! I'm glad you're safe." Malumanay na sabi ni ate Devy ko at naunang humiwalay sa  pagkakayakap ko.

"Uh-uh. Me too! Akala ko hindi na kita makikita ate ko." Iyak ko pa. Agad naman niya akong pinatahan. I really love ate! She's so sweet and caring.

"What happened to your clothes? Ba't may dugo? And, Tim and spirit evo.... Where are they?" Nag-aalalang tanong niya habang hinahaplos ang buhok ko.

"Tim got seperated with me noong may humahabol sa  amin.  Nilabanan ko yung mga  bad goons kaya namantsahan ang damit ko. I'm with kuya Evo awhile ago when we entered the dark and scary forest pero he got lost again that's why I'm all alone." Paliwanag ko. Tumango naman siya at ngumiti then sighed.

"I see. Are you hungry? We can continue the mission later but first, you need to rest and eat." Sabi pa niya at saka bumuntong hininga. I smiled and cling to her arms.

"Thank you for the concern but I'm fine ate Devy ko. Hindi na tayo pwedeng mag-aksaya pa ng oras." Sabi ko at sinulyapan yung bata na nakatitig sa aming dalawa  ni ate Devy ko. "Who is she?" Tanong ko.

"Siya si Kailah. Isang matalinong bata. Salamat sa kaniya dahil  marami akong nalaman na impormasyon tungkol sa misyon natin." Natutuwang saad ni ate devy ko. Namula naman yung batang babae at nahihiyang tumawa.

"Hindi naman ate Dev.....hihihihi." aniya. Napanguso ako saka pinanliitan ang Kailah na iyon. Nang mapansin niyang masama ang titig ko sakaniya ay tinaasan ako niyo ng kilay at pasimpleng binelatan. Napasinghap ako sa  ginawa niya at mas sinamaan pa siya ng tingin.

"Ate Devy KO, pwede ko ba siyang lapitan at pasalamatan?" Tanong ko.

"Oh,okay. I'll wait you outside then." Paalam niya saka umalis. Nang kami na  lang dalawa ay nagkibit balikat ako.

"Kailah,tama? Salamat sa impormasyong tinutukoy ni Ate devy KO kanina. Makaktulong sa amin yun ng marami." Saad ko. Umirap ito.

"Walang anuman! Mabait kasi si ATE DEV kaya tinulungan ko." Tugon naman niya. Emphasizing her  callsign to my one and only ate Devy.

Mas lumapit pa ako sa kaniya at saka binulungan. "Huwag mong susubukang agawin sa'kin ang ate ko. Ang akin ay akin lamang. Matutong kang lumugar Kailah. Kung hindi, ilalagay kita sa tamang lugar kung saan ka nararapat; sa basurahan." Pagbabantang bulong ko sakaniya. Natakot naman ito kaya ngumisi ako. Poor kiddo! Tsk.

"Aalis na kami. Huwag mo nang balakin pang magpaalam pa kay ATE DEVY KO,okay? Bye,kid." Paalam ko at lumabas sa cheap na tindahan na ito. Agad  na lumapit ako kay ate Devy ko.

"Let's go?" Aya ko at ngumiti ng matagumpay. Nakunot naman ang noo niya.

"I also need to bid my goodbye to--" agad kong pinutol ang sasabihin niya. "No need,ate Devy ko. Ginawa ko na iyon kanina pa para sa iyo." Tugon ko.

Pinanliitan niya ako ng mata kaya agad akong kinabahan. "Did you do something to Kailah,Alessia?" Napalunok ako sa tanong niya. Waaaah! Why so keen,ate Devy ko?

Nang wala akong maisagot ay saka siya bumuntong hininga. "The sun is waving. Let's go." Natuwa naman ako at hinawakan ang kamay niya. Akala ko tatanungin niya pa ako ng tatanungin. I'm relieve!

We started walking and roamed around. The Seleno's here are scary. Despite that it's now dawn pero hindi pa rin sila tulog. Parang sanay na hindi natutulog. I yawned na agad  namang napansin ni ate Devy ko.

"You need to rest,Alessia. You're tired." Saad ni ate Devy ko pero umiling ako.

"Kaya ko pa naman,ate ko." Sagot ko. Pero sa loob loob ko,gusto ko na talagang mahiga at matulog.

"Panay hikab ka at bumabagal na rin ang paglalakad mo. Maybe we  should stay in a rent house somewhere. Kailangan mo ring magpalit ng damit." Suhestyon pa niya. Hinila ako nito malapit sa isang tindahan ng mga damit. May nakabangga pa si ate Devy ko na agad  namang humingi ng tawad. Panay hikab pa rin ako.

"Isukat mo ito,Alessia. Sa tingin ko kasya naman ito sa'yo. Titingin din ako ng akin." Sambit ni ate devy ko at pinahawak ang isang paris ng damit and underwear. Hinanap ko iyong dress room at kumasya naman sa'kin. Ang cute lang and at the same time at bumagay sa ajin ang kulay ng damit; color red. It's a jogging pants and a crop top  t-shirt. Hindi siya mainit dahil cotton ang tela.

Lumabas ako ng dressing room at saktong nakabihis na rin si Ate devy ko. Dalawa pala ang dress room dito kaya huwag nang magtaka. Ang kaniyang outfit ay leggings at oversize t-shirt. So simple yet pretty.

Pagkatapos niyang magbayad ay hinila na naman niya ako sa isang hindi kalakihang bahay. Sa gilid ay may naka sign na rent house. May lumapit naman na landlady at tinanong si Ate Devy ko. Hindi ko na alam ang iba pang detalye dahil gusto ko na talagang matulog. Hindi na ako makapokus sa paligid ko.

I yawned again.

"Pasok na tayo." Hinawakan ko na ulit ang kamay ni ate at sabay kaming pumasok. Maganda at tipikal lang ang disenyo sa loob. May cr,kitchen,munting sala at higaan. Walang second floor kaya makikita mo agad ang kama pagpapasok.

Agad akong dumampa sa kama at pumikit. Ramdam ko na ang pagod sa aking katawan at ang kanina pang pinipigilang antok.

Ipipikit ko na sana ang aking mga mata ng may maalala. Sumulyap ako kay ate Devy ko na nasa munting kitchen kaharap ng kama at sinusuri ang loob ng fridge.

"Ate Devy ko." Tawag ko sakaniya.

"Hmmm?" Aniya habang nakatalikod.

"Where did you get money?" I curiously asked. Hindi naman kami makakabili ng damit at makakarenta ng bahay kung wala siyang pera hindi ba? At tsaka, wala kaming pera nang dumating kami dito kaya nagtataka talaga ako. She sighed first then glanced at me, with a mischievous smile on her lips.

"I get it from the stranger awhile ago." Napanganga ako sa sinabi niya.

"You mean, sinadya mong binangga yung lalaki kanina sa tindahan at ninakawan?! Wow ate Devy ko! You're worst!" Namamanghang sabi ko. Napangiwi naman siya.

"Your compliments sound insult to me. But yeah, since it's my hobby at the academy 2 years ago. Snatching ID from others or things that I'm interested with. Mas madali sana kung hindi lang naka sealed ang mahika ko. Kaya mano-mano ang pagkuha  ko ng pera nung lalaki kanina." Paliwanag niya at bumuntong hininga.

"Ate Devy ko, you are skilled snatcher with or without magic. I'm impressed!" Proud ko pang sabi. She  sighed again.

"It's a bad habbit,Ale. Ginawa ko lang  iyon dahil wala tayong pera. Huwag mong tutularan ang ginawa ko." Paalala niya. Agad naman akong tumango at pumikit.

"Just rest. I'll wake you up later." Tumango ako sa sinabi niya at humikab. What a long and tiring night. Hayst.

@binibitterguy