THIRD PERSON
Jeonghan scoffed as Charity dropped the call. He frustratedly throw the phone on the ground, breaking it.
Hoshi gasped, "HYUNG! HINDI PA 'TO TAPOS HULUGAN SA HOMECREDIT!" Iyak nito habang pinupulot sa lapag ang nagkabasag-basag na phone.
"Bakit ayaw na naman niya akong kausapin?" Naiinis nitong tanong sa kapatid ng kaniyang fiance.
"Nasaan siya ngayon? Sabihin mo sa'kin!" Kwinelyohan niya si Hoshi dahil sa inis.
Hoshi hissed at saka pinakalas ang pagkapit ni Jeonghan sa kwelyo niya. "Tapos siya ang pagbubuntongan mo ng galit? Hyung, magstay ka nalang dito kung gano'n," he said.
"Hindi kita ipapaharap kay atecakes ko kung ganiyan ka kagalit," dugtong nito.
He had seen how she struggled the time she failed to secure the baby. Ayaw niyang makitang masaktan ulit ang ate niya, lalo na kung ang dahilan nito ay si Jeonghan pa na matagal na rin niyang kilala.
"Tangina mo, tatlong buwan pa ang kulang kong hulog dito," iyak nito habang hinahaplos ang nasirang cellphone
"Kailangan kong makita si Chari," he still insisted.
"Bigla nalang siyang umalis no'ng makausap namin ang magulang ko. Alam kong umiiyak na naman siya mag-isa," Jeonghan added.
"Kapag nandoon ka, titigil ba siya sa pag-iyak?" Napatingin sila sa topless na si Joshua na kasalukuyang lumalabas ng banyo habang nagpupunas ng basang buhok gamit ang towel. Kakatapos lang nito magshower, bitbit pa nito ang isusuot na t-shirt.
Lumabas lang talaga siyang banyo para pikunin lalo si Jeonghan.
"I'm pretty sure ikaw ang dahilan ng tears niya, am I right?" He asked while putting on his shirt.
"E di ikaw na magcomfort! Sapawero ka palagi ah," naiinis nitong sambit.
"Sure, where is she?" Pang-aasar nito habang nagsusuklay ng buhok gamit ang mga daliri.
"Pakyu!" Pikon na tugon ni Jeonghan.
Naalala nitong crush ni Chari si Joshua kaya hindi puwedeng siya ang magcomfort dito. Hindi siya puwedeng makisapaw. Success ang pamimikon ni Joshua jay Jeonghan.
Joshua laughed, "Give her time for herself. Kung frustrated ka, she might be more frustrated than you," he said.
Jeonghan sighed. "Hindi niyo kasi maiintindihan,"
"Ako nalang ang lalapit kay atecakes," suhestyon ni Hoshi.
"'Wag mo muna siyang guluhin, hyung. Mukhang ikaw lang naman ang iniiwasan niya," tumango si Joshua sa sinabi ni Hoshi.
"Pero gusto kong ituloy ang kasal namin," he said.
"Gusto ko ang kapatid mo," he told Hoshi. "Kailangan ko siyang makausap,"
"Ako nga muna ang kakausap. Siyempre kailangan kong malaman kung bakit siya umiiwas. Malay ko ba kung ginagangster mo ang atecakes ko," nakataas ang kilay nito kay Jeonghan.
"Ako nga muna," paninindigan ni Jeonghan.
Pumagitna si Joshua sa kanilang dalawa, "Para walang away, ako nalang,"
Mariing nilapat ni Jeonghan ang daliri niya sa bibig ni Joshua para mag-shut up ito. "Tangina mo manahimik ka," mukuang pikon pa rin si Jeonghan sa kaniya.
He giggled, "Chill,"
"Magpakalma ka muna ng betlogcakes mo, hyung. Ayaw kong humarap ka sa ate ko nang galit," payo ni Hoshi.
"Hindi ako galit," sambit nito.
"Kung hindi ka galit bakit kung makatapon ka ng cellphone ay parang fully paid mo 'to!?" Naiinis na sigaw nito sa kaibigan.
"Ikaw yata ang galit eh," komento ni Joshua.
"Sinong hindi magagalit kung nilagyan ng permanent spider web ang cellphone mo!?" Tinuro ni Hoshi ang mga crack sa screen.
"Spider ka naman eh," Jeonghan told him.
"Hindi ko na mabuksan, hyung! Huhuhuhuhu," Hoshi cried. Joshua patted his hair for comfort while preventing himself from laughing.
"Putangina, tumahimik ka na," he threw his phone, "Sa'yo na 'yan. Wala namang silbi 'yan kung hindi ako sasagutin ni Chari,"
"Uy thanks," agad na napawi ang lungkot ni Hoshi.
"Pumunta ka na kung nasaan si Charity. Siguraduhin mong okay lang siya. 'Wag kang babalik dito hangga't hindi siya okay mag-isa!" Utos ni Jeonghan.
"Ocakes! G na g naman 'to akala naman babalikan pa siya," he giggled.
"Hoshi!"
"Hehe thank you sa phone, hyung!" Tumakbo na ito palabas bago pa magbago ang isip ng kaibigan.
Naiwan ang dalawa sa lood ng dorm. "Ano?" Naiiritang tanong ni Jeonghan nang mapansin niyang nakakaloko ang tingin ni Joshua sa kaniya.
He chuckled and pinched Jeonghan's cheek. "Wala, cute mo,"
"Alam ko," he rolled his eyes.
"Have you seen Seungkwan? Sabi ko hintayin nila akong magshower eh," he asked.
"Walang tao rito maliban kay Hoshi kanina. Malamang nabagot 'yon kakahintay sa'yo," Kung makagamit naman kasi ng banyo ay parang isang dekadang hindi nakaligo sa tagal.
He pouted, "Mabilis naman akong natapos ah-- oh, nevermind. Baka pauwi na sila," he smiled and went upstairs.
Nang wala na siyang kasama ay pumunta si Jeonghan sa labas para kunin ang mga livro sa kotse niya.
He just put all his frustrations and energy in the books that he will donate. Jeonghan and Chari planned to donate it together, pero dahil sa mga parents niya ay nagdoubt tuloy si Chari sa relasyon nila.
Naiinis siya sa inasta ng mga magulang niya sa harap pa talaga ng babaeng pinangakuan niya ng kasal. Ayaw na niyang patawarin ang mga magulang niya dahil sa nasaktan nito ang mahal niya.
He tried his best to be with her at all times, he can't afford to see her at her lowest. Jeonghan doesn't want Chari to be hurt, especially by people on his side.
Everyone must accept that he will still dedicate his life for Chari. She must not be sorry for the things that he willingly did for her. Ginusto niyang maging ganito dahil alam niyang gusto niya na si Chari.
Chari must realize that he is not just doing it for her sake, he wants to pursue his new passion, showing how much Chari means to him.
YOU ARE READING
Daddy Hannie
Fanfiction"Ayaw mo ba akong maging asawa?" - Jeonghan In which she unintentionally introduced a random passerby, Jeonghan, as her child's father. DATE STARTED: 07|13|21 DATE ENDED: 00|00|00 This is a work of fiction, stan Seventeen.
