Daddy Hannie

38

CHARITY KWON

Pumagitna ako sa magkaholding hands na sina Hoshi at Jeonghan.

"Saan ka nagpunta? Bigla kang nawala," he pouted at me.

I sighed at saka inabutan siya ng gatas. "Bumili ako ng maiinom sa convinience store malapit dito," I told him.

Tumango siya at nakiinom na rin. He grabbed my hand and proceed to wait for the result.

Mabuti nalang at focused siya sa resulta. Hindi siya makakahalata kung paano ko pinipigilan ang pag-iyak ko hanggang ngayon.

I should not be this hurt, pero masasaktan pa rin ako. I continued our call hanggang sa store. 

["So, call? Do you want to go here or I'll go there?"]

["Hello?"]

Hindi ako nakasagot kaagad dahil iniisip ko kung iiwan ko ba sila Jeonghan dito o hindi. I sighed and answered him again. "Hello, nasa importanteng event ako ngayon. Hindi puwedeng magmeet pa tayo kaya dito ko nalang sa telepono sasabihin ang lahat ng gusto kong sabihin," tuloy-tuloy kong sambit hanggang sa makarating ako sa labasan.

["That's a shame, I flew back here just to talk to you,"] sagot nito sa akin.

"Walang pumilit sa'yong bumalik," I told him.

He slightly chuckled ["Okay,"]

["What now?"]

"May sasabihin ka rin, 'di ba? Ikaw kaya muna," sambit ko.

["I still love you. I can't live without even doubting myself why didi I choose States over my home,"] Wala manlang 'tong preno!

["I want you back,"]

"Hindi na 'yon ganoon kadali ngayon, Johnny. Ang dami nang nagbago," sagot ko sa kaniya.

["Even your feelings with me?"] He asked.

I heaved a deep sigh before responding. "Yes,"

["Oh,"] his reaction suddenly made me wince. Parang may kumurot sa puso ko.

I don't want to harm him, kung papaasahin ko pa siyang may chance pa ay baka masaktan ko pa siya lalo. We both agreed to part ways, hindi ko naman alam na mqy feelings pa rin. Kung sana ay mas maaga niyang sinabi.

"Sorry,"

["I never thought you would move on that fast,"] he chuckled bitterly.

"Hindi siya madali, kasi alam mo namang minahal kita nang sobra-sobra. Minahal mo rin naman ako, pero may priorities ka sa buhay at hindi ako kasama roon," sagot ko sa kaniya.

Pinapili ko na rin siya noon kung ano ba talaga ang gusto niya. But I also hinted him to choose his hometown kahit mahirap sa akin. His dreams are there, his childhood, everything. Sasabit lang ako if ever pinili niya talagang magstay sa akin.

"Kailangan mo nang magmove on kasi hindi na rin tayo babalik sa dati,"

["I know, I'm sorry for asking you back,"] he apologized. ["What's the thing you want to say to me then?"]

His voice sounds so down, nagiguilty tuloy ako na naging prangka ako masyado sa kaniya! Sana hininay-hinay ko lang ang pagsasalita ko.

"Nababahala ako, ayaw kong maging dahilan mo pa ako para bumagsak ka. Hindi na ako babalik," I told him.

["Kasi may iba ka nang gusto?"] He asked.

I looked away for a while. I suddenly remembered Jeonghan. He is currently waiting for the result of his exam. I must be there, baka may madisappoint na naman akong iba.