HÜZN-Ü BARAN (TAMAMLANDI)

8.

İçimdeki duygu muhakemesini şimdilik bir kenara bırakıp gece uyumadan önce düşünmeye karar verdim.

Kayra dolaptan aldığı çarşafla birlikte koltuğa giderken ben dolabın önünde kalakalmıştım. Boğazımı temizleyip derin bir nefes alarak kendime gelmeye çalıştım.

Çarşafı sermesini bekleyip yanına gittim.

"Kayra. Lütfen oturur musun şuraya?"

Artık ısrar etmemden pes etmiş bir şekilde yatağın ucuna oturdu.

"Neresi daha çok ağrıyor?"

Bana yandan bir bakış attı.

"Ben yapıştırabilirim istersen?"

"Sen göster ben hallederim."

Tişörtünü yarıya kadar yukarı sıyırıp bana arkasını döndü. Bir eliyle tişörtünü tutarken diğer eliyle ağrıyan yeri gösterdi. Acıtmamaya çalışarak yakı bandını yapıştırdım. Tişörtünü indirip ayağa kalktım.

"Şu kadarcık hatırım varsa bu gece yatakta sen uyu. Lütfen."

Oturduğu yerden kalkmadan bana baktı.

"Yatsıyı kıldın mı?"

Konuyu değiştiriyordu. Ama artık ne olursa olsun onu koltukta uyutmayacaktım.

"Kılmadım."

"Abdestin varsa cemaatle kılalım mı?"

Bu soru benim için dünyalara bedeldi. Bu soruyu her sorduğunda içimde bir şeyler beni Kayra'ya daha da yakınlaştırıyordu. İlk günden beri neredeyse her sabah ve yatsı namazını cemaatle kılıyorduk.

"Olur abdestim var." diyerek seccadeleri serdim. Namaza dururken gülümsememe engel olamıyordum.

Seccadeleri topladıktan sonra hızlıca eşofmanlarımı giydim. Kayra lavaboya gitmişti. Yazmamı açmadan koltuğa uzandım. Üstümü de örtüp gözlerimi kapattım. O gelene kadar uykuya dalmam mümkün değildi ama en azından dalmış gibi yapabilirdim.

Odanın kapısı açılıp kapanınca hareketsizce beklemeye başladım.

"Uyumadığını biliyorum. Çok ısrar ettiğin için bugünlük burda yatacağım. Ama sadece bugünlük."

En azından bugünlük de olsa rahat bir yerde yatacaktı. Ciddi anlamda vicdan azabı çekiyordum.

Tam rahatladım uykuya dalabilirim derken az önceki duygular doldurmuştu zihnimi.

Ben Kayra'yı seviyor muydum?

Sanırım bir süre bu sorunun cevabını arayacaktım. Ufacık bir etkilenme de olabilirdi.

Beynimdeki düşünceleri kışkışlayarak uyumaya çalıştım.

Sabah uyandığımda Kayra'yı yatakta görmeyi beklemiyordum. İşe gitmemiş miydi bugün?

Saate bakmak için telefonumu elime aldım.

11.27

NE! Bu kadar uyumuş olamazdık! Tekrar saate baktığımda gerçekten 11.27 olduğunu fark ettim. Ayy Hafize teyzeye çok ayıp olmuştu! Kadın, bu ne biçim gelin öğlene kadar yatıyor diyecekti kesin. Hemen yataktan fırlayıp mutfağa koştum. Kimse yoktu. Oturma odası da misafir odası da boştu.

Ne Hafize teyzegilden ne de eşyalarından iz yoktu. Gerisin geri odaya döndüm. Kayra'yı uyandırmak için yatağa yaklaştım.

Gece yakı bandı yüzünden sıcak olmuş olmalıydı herhalde çünkü tişörtünü çıkarmıştı. Kafamı çevirip ona bakmamaya çalışarak seslendim.